Όταν διαβάζω τα κείμενα της Κ. νιώθω σαν να βλέπω τον εαυτό μου σε καθρέφτη. Αυτό, μου δημιουργεί πανικό. Πρέπει και θέλω ολόιδια. Λογική και καρδιά ολόιδια. Τρόπος σκέψης ολόιδιος. Λάθος τρόπος διαχείρησης ολόιδιος. Ανασφάλεια απολύτως όμοια. Υποτακτικότητα παρομοίως. Παθητικότητα άνευ ορίων.. όμοια!
Έχω την πολυτέλεια να την ''διαβάζω'' από απόσταση.. άλλο πράγμα να το ζεις, να είσαι εσύ από μέσα, να βάζεις μπροστά τον χαρακτήρα σου κι εσύ να ακολουθείς. Να βάζεις μπροστά τους άλλους κι εσύ να βυζαίνεις τα δάχτυλα σου.. να μην έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, να μην τολμάς. Να γιατί.. γιατί αν αποτύχει ο άλλος θα λουφάξεις στη σκιά του, αν αποτύχεις εσύ.. είναι απελπιστικά θεόρατο, αβάσταχτο σχεδόν.
Όταν ''διαβάζω'' την Κ. την αγαπώ, όπως αγαπώ και τον εαυτό μου.. τη λυπάμαι όσο λυπάμαι και τον εαυτό μου..
Θέλω να την αγκαλιάσω και συγχρόνως θέλω να της μιλήσω λες και με την κουβέντα θα μπορούσε να συμβεί κάποια μετάγγιση εμπειριών, γνώσεων αλλά και δύναμης.. μια ξαφνική ανταλλαγή σοφίας που σαφώς και δεν διαθέτω σε πρακτικό και ρεαλιστικό επίπεδο, η ''Κ'' όμως θα ήθελα να βρει και να τη διαθέσει στον εαυτό της..
Η ''Κ'' είναι πολλά χρόνια νεώτερη μου και έχει όλο τον χρόνο μπροστά της. Μα ο χρόνος δεν είναι ατέλειωτος και οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν παρά μόνο αν βρεθούν στις κατάλληλες συνθήκες. Στις πολύ δύσκολες συνθήκες, εκεί που παλεύεις να βγεις στην επιφάνεια εκεί μαθαίνεις και να κολυμπάς μαθαίνεις και να ανασαίνεις..
Αλλιώς η πραγματική συνειδητοποίηση του τι ακριβώς λέμε και κάνουμε, πού αναδεικνύεται η αδυναμία αντί της δύναμης μας, δεν έρχεται ποτέ. Και στην τελική ίσως και να μην χρειαστεί να έρθει αν είμαστε εμείς και το μέσα μας καλά..
Αν όμως δεν είμαστε;
Τι γίνεται;
"........'Αν αποτυχεις εσύ είναι απελπιστικά θεόρατο ...αβάσταχτο σχεδόν...."
ReplyDelete'.....Αλλιώς η πραγματική συνειδητοποίηση [....] που ανανδυκνύεται η αδυναμία αντί της δύναμής μας....."
Λέτε κι άλλα τέτοια πολλές φορές που με κάνουν να σκέφτομαι κάπως σαν εσάς σε σχέση με την [κ] που αναφέρετε πιο πάνω....
Πάντα όμως η σκέψη μας και τα λόγια μας , όσο ίδια και να'ναι , ο καθένας τους δίνει άλλο νόημα....ίδιες λέξεις λέμε , άλλα πράγματα εννοούμε.....και πάει λέγοντας....στην πραγμταική ζωή υπάρχειη ενσυναίσθηση , όταν βλέπεις τον άλλον κατά πρόσωπο , μπαίνει μπροστά αυτήν η θαυμαστή διαδικασία της κατανόησης του "άλλου" χωρίς λόγια που είναι και η πραγματική κατανόηση , που στον "Αβαταρ" κόσμο των διαδικτυακών μας αναζητήσεων δεν είναι δυνατόν να γίνει πραγματικό.....
Ζούμε την καθημερινότητά μας , καλώς ή κακώς.....κι εδώ "ανακαλύτπτουμε" πράγματα που θα θέλαμε να τα ανακαλύψουμε στην πραγματική μας ζωή.....
Η απόσταση.....αποστασιοποιεί τα πράγματα....
Καλησπέρα Στέλλα....
να βαζουμε τα πραγματα κατω και να ξερουμε τι λεμε αλλα και τι κανουμε γιατι συνηθως κινουμαστε με εναν αυτοματισμο, δεν ακουμε, βλεπουμε αυτα που θελουμε, διαστρεβλωνουμε τις αληθειες μας κλπ κλπ
ReplyDeleteεχεις δικιο, ιδιοι δεν ειμαστε, η αποσταση το κανει αυτο
το εχω ζησει πολλακις
ομως μια μικρη λεπτομερεια μονο
απο αποσταση λεμε πολυ περισσοτερα που αφορουν τον εσωτερικο μας κοσμο
ή μηπως νομιζουμε οτι ακουμε περισσοτερα απο τον αλλον αραγε;
Καλησπέρα....
ReplyDeleteκαι καλό μήνα μας....
Ε ναι....σε έναν ξένο και κοντά να τον έχουμε μιλάμε πολύ πιο ελεύθερα από ότι θα μιλούσαμε σε κάποιον που μας ξέρει στην καθημερινότητά μας.....
Ο λόγος προφανής...
Αλλά δεν είναι ο ξένος που μας ακούει , είμαστε εμείς που μιλάμε......θέλουμε να τα πούμε σε κάποιον και τα λέμε στον πιο ακίνδυνο .......
Δεν ξέρω τι διεργασία γίνεται, αφού η ανάγκη μας είναι αν τα πούμε σε κάποιον άσχετα αν μας ακούει ή όχι.....γιατί προφανώς ο άσχετος , ο μακρινός και ο ξένος δεν ενδιαφέρονται ποσώς για το τι θα ακούσουν....η ανάγκη είναι ΔΙΚΉ μας.....(τα'πα και ξαλάφρωσα)
κανεις δεν μας ακουει πραγματικα, ουτε ακουμε
ReplyDeleteοι σχεσεις μας ειναι ολιγον επιφανειακες φιλε μου
αν ειμαστε τυχεροι και εχουμε καλη επικοινωνια με το συντροφο μας εκει μοιραζομαστε πολλα πραγματα
πουθενα αλλου και πουθενα για αρκετο και ικανοποιητικο χρονικο διαστημα
και ναι ειναι δικη μας αναγκη το να τα πουμε ακομη κι αν ο απεναντι μας ειναι μουγγος
για αυτο και σε συναντησεις συνηθως απογοητευομαστε :)
επειδη αποδεικνυεται οτι ο αλλος δεν ειναι οσο διαθεσιμος νομιζες :)
:)
ReplyDeleteΤι να πω;
Να πω οτι η Κ νιωθει καλα τις στιγμες που νιωθεις να της "θυμωνεις" επειδη στην ουσια θυμωνεις σε μια παλια Στελλα. Ο,τι για σενα ειναι τοσο καθαρα καποια πραγματα που θελεις να την ταρακουνησεις και να της φωναξεις "Ανοιξε τα ματια και δεστα! Κανε κατι! Τωρα που για σενα ειναι νωρις ισως! Ειναι πιο εφικτα ολα!" Μα σαν αποκοσμη βοη ακουγεσαι δυστυχως. Οχι για λογους αχαριστιας. Μα γιατι δυστυχως μια τετοια γνωση δυσκολα μεταγγιζεται με λεξεις.
Ονειρικο, ουτοπικο δολωμα η πετυχημενη επικοινωνια. Ειδικα με τους σωστους ανθρωπους.
Σε ευχαριστω για ολα. Και μη σταματας να προσπαθεις να μιλας στην Κ. Πολυτιμη μαγια τα λογια σου με την ελπιδα να χρησιμοποιηθουν εν ευθαιτω χρονω :) Οταν η δικια της καμπουρα της επιτρεψει να δει πιο καθαρα. Αργα; Νωρις; Εγκαιρα; Ποιος ξερει... :)
καπως ετσι δεν ειναι και μια σχεση μανας και κορης;
ReplyDeleteοχι δεν μεταγγιζονται οι εμπειριες, αλλιως ολοι θα μαθαιναμε απο τους παλιοτερους και θα ηταν ολα υπεροχα
ειναι στο πακετο της ζωης ολα και οφειλεις να τα ζησεις, την ζωη την οριζει ο καθενας μας στην καθε του στιγμη με το δικο του τροπο και τραβαει τη δικη του ευθεια
και αυτη ειναι και η μοναδικοτητα και η γοητεια σωστα;
για την επικοινωνια, αφου δεν αφηνομαστε, αφου δεν εμπιστευομαστε, αφου ειμαστε ανασφαλεις αυτα και μονο κανουν την αρνηση
ναι καπου στο βαθος μας κανουμε ενα φιλτραρισμα των οσων ακουμε
καλο απογευμα / βραδυ dee dee
εχει και μια ωραια πανσεληνο πιατο σημερα :)