Βλέπεις μια πόρτα, με ένα πολύ όμορφο αστραφτερό πόμολο. Η πόρτα είναι παλιά, παραμελημένη κι ατημέλητη. Το πόμολο λάμπει σαν διαμάντι. Η πόρτα σε τρομάζει, το πόμολο σε ελκύει. Το γυρνάς; Ανοίγεις την πόρτα; Έχεις την περιέργεια να δεις το κρύβεται πίσω από αυτήν;
Λένε πως ανοίγεις / κλείνεις / περιεργάζεσαι / επιλέγεις ανάλογα με το πόση αγάπη έχεις πάρει από τους γονείς σου σαν παιδί.. Ανάλογα με το πόσο χορτάτος είσαι στην ουσία!
Αληθεύει αυτό;
Θα έλεγα πως ανοίγεις ή κλείνεις πόρτες, πάντως, ανάλογα με το πόση εμπιστοσύνη στον εαυτό σου έχεις (που έχει να κάνει με το πόση "σωστή", από άποψη διαπαιδαγώγησης, αγάπη έχεις πάρει). Όσο πιο βέβαιος είσαι ότι θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τις καινούργιες καταστάσεις που θα προκύψουν από το άνοιγμα/κλείσιμο, τόσο πιο εύκολα προχωράς σε αυτό. Κάπως έτσι μου βγάζει νόημα. (Πολύ μου άρεσε η φωτογραφία σου σήμερα.)
ReplyDeleteΚαλημερούδια! :-)
ηρθες και ολοκληρωσες τις μισες μου σκεψεις, ετσι ακριβως, η ανασφαλεια και σε τι βαθμο την εχεις εχει να κανει με τη διαχειρηση καταστασεων..
Deleteεμπιστοσυνη λοιπον !
καλημερα ομορφη :)
Συμφωνώ απόλυτα και με την ανάρτηση και με το σχόλιο .Ολα κι όλες μας οι αποφάσεις ή αναστολές έλκουν τις βαθιές βάσεις τους απο τα οικογενειακά πρότυπα,βιώματα,συνθήκες διαπαιδαγώγησης.
ReplyDeleteΉ παίρνεις αποφάσεις ή μένεις ανάπηρος, ευνουχισμένος.
Καλό σας ξημέρωμα
Συμφωνώ απόλυτα και με την ανάρτηση και με το σχόλιο .Ολα κι όλες μας οι αποφάσεις ή αναστολές έλκουν τις βαθιές βάσεις τους απο τα οικογενειακά πρότυπα,βιώματα,συνθήκες διαπαιδαγώγησης.
ReplyDeleteΉ παίρνεις αποφάσεις ή μένεις ανάπηρος, ευνουχισμένος.
Καλό σας ξημέρωμα