Μάλιστα όσο περισσότερες σημαντικές και τραυματικές «προδοσίες» έχουμε στο ιστορικό μας, τόσο πιο προσωπικά το παίρνουμε και τόσο περισσότερο δυσκολευόμαστε να το ξεπεράσουμε.
Είναι σαν να αναβιώνουμε τις παλιές «προδοσίες», προβάλλοντας σενάρια από το παρελθόν και μπερδεύοντας τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας με το γονιό που μας παραμέλησε ή με τον άνθρωπο που αγαπούσαμε κάποτε και μας εγκατέλειψε.
μια πολύ μεγάλη αλλά ενδιαφέρουσα ανάλυση περί εμπιστοσύνης και ''προδοσίας'' εδώ
Καλησπέρα αγαπητή.....
ReplyDeleteΔεν ξέρω από εμπιστοσύνες και προδοσίες....
Ούτε μ'ενδιαφέρει συτήντηνστιγμή...
έγραψα δύο ποιηματα , έτσι , εδώ και τώρα....
και σας τα χαρίζω στην στιγμή.....
Γιατί έτσι ήρθε σήμερα και τώρα αυτήν η στιγμή...
γεια σου Χρηστο
ReplyDeleteεγω παλι οταν το διαβασα μου φανηκε πολυ ενδιαφερον, δεν ξερω πως γινεται και βρισκω σε ολα αυτα κομματια του εαυτου μου, και δεν μου αρεσει καθολου αυτο.. καθολου μα καθολου :)