σκέψεις

Ακόμη και οι φωτογραφίες που έρχονται μπροστά μου για να επιλέξω μοιάζουν αγωνιώδεις και στεναχωρημένες.  Τα ερωτηματικά είναι πολλά.  Το αύριο ακαθόριστο.  Η ελπίδα πεθαίνει αλλά και ξαναγεννιέται μέσα από κάθε σκέψη.  Πότε λέω ''τώρα ξέρω''  και πότε λέω ''δεν ξέρω τίποτα'',  κι άλλες φορές ''εμείς κινούμε τα νήματα''  αλλά και πως ''αλλωνών είναι το τελικό κουμάντο''.
Σα να είμαστε μέσα σε τυφώνα και να μην έχουμε ακόμη την δυνατότητα να μετράμε καταστροφές πέρα από το προφανές,  αλλά και σαν κάτι να θέλει να πάρει θέση σε μια θετική εξέλιξη.  Οι προηγούμενες μέρες δύσκολες και οι επόμενες ακόμη παραπάνω.

Ένα κοχύλι,  λίγη θάλασσα,  λίγες σειρές από ένα βιβλίο ίσως είναι μια μικρή διαφυγή.  Επιδίωξε την,  χάνεσαι χωρίς αυτήν.  Και οι κουβέντες με φίλους,  κι η αντίθετη άποψη είναι για να κρατάει ζεστό το αίμα που κυλάει μέσα σου..

Εύχομαι όλα να πάνε καλά!