δεν ξέρω τι γίνεται με σας! εγώ όταν συμβαίνουν τα γεγονότα είμαι εκεί, το παλεύω.. θα περάσει λέω, θα το αντιμετωπίσουμε λέω, όλα θα πάνε καλά λέω μέχρι που φτάνω να σκεφτώ - τί για αυτό θα στεναχωρηθώ;- δεν θα με βάλει εμένα κάτω - και πολλά τέτοια παρεμφερή - και μετά περνάνε οι μέρες και στ αλήθεια όλα πάνε καλά αλλά εκεί κάπου στο -ας χαλαρώσω τώρα - χάνω τον έλεγχο και με δαγκώνει το φίδι και ρέει το δηλητήριο και αρχίζω να με ψάχνω - να δεις που ξέχασα τον εαυτό μου; στο τάδε ή στο δείνα ράφι_
*
και η ψυχή μου κάνει τραμπάλα, πότε πάνω, πότε κάτω..
*
υπάρχουν και θετικά:
είναι ακόμη καλοκαίρι
διαβάζω ένα πολύ καλό βιβλίο των εκδόσεων ''πόλις'', απολαμβάνω την κάθε παράγραφο και κάθε που σκοντάφτω σε ομορφιά. λέω να τη μεταφέρω εδώ και μετά το μετανιώνω γιατί τι νόημα έχει;
αλλά τις προσεχείς μέρες όλο και κάτι θα γράψω σχετικά - υπόσχομαι
Τραμπαλιζόμαστε αενάως. Ίσως είναι μοχλός επιβίωσης.<3
ReplyDeleteναι ''νο-τα'', ειναι ενας τροπος επιβιωσης στα δυσκολα κι αυτος!
DeleteΑπήλαυσα την αισιοδοξία που αποπνέει το κείμενό σου! Κι ό,τι την είχα ανάγκη. :)
ReplyDeleteΝα περνάς καλά!
ειμαι και αισιοδοξη και απαισιοδοξη πολλες φορες - στην προσπαθεια επιβιωσης κερδιζει η αισιοδοξια ''Ευα''
DeleteΕίμαι περίεργη να μάθω ποιό βιβλίο διαβάζεις...
ReplyDeleteΚαλό μήνα! :-)
μαθαινω την Μασσαλια μεσα απο τα ματια του Ιζζο, στην τριλογια της ''love''
DeleteΚαλό μήνα Στέλλα μου!
ReplyDeleteΕύχομαι να είναι φωτεινός και δημιουργικός και ας έχει τραπμαλίσματα γιατί αυτά μας ταρακουνούν ενίοτε δημιουργικά... αν στα δυο της άκρα η τραμπαλα έχει το ίδιο βάρος, το τραμπάλισμα είναι διασκεδαστικό! ;-)
πρεπει να επιβιωσουμε μεσα απο ολες τις καταστασεις ''αιναφετς'' μου - τραμπαλες πολλες και συνεχομενες αλλα εμεις, ο καθενας μας, εχει τον προσωπικο του ομορφο κοσμο
Delete