''Με τόσες καθημερινές απώλειες, χωρίς τη μνήμη τι θα είμασταν;''
Η αλήθεια είναι πως ποτέ μα ποτέ δεν είχα στη ζωή μου έστω κι ένα άτομο να με προβληματίσει με ένα τέτοιο τρόπο. Θα μου πεις τέτοιοι προβληματσμοί είναι το λιγότερο ανώφελοι, από την άλλοι και τόσος ρεαλισμός, τόση πεζότητα και τόσος ορθολογισμός ωφελούν σε κάτι;
Η μάνα μου μόνο, που και που παλιότερα, έλεγε ''τι να 'ναι όλο αυτό;'' κι εννοούσε με τον απλό δικό της τρόπο, ''να! η ζωή πχ τι είναι;'' κι εγώ τότε ακόμη στον δικό μου κόσμο ''να'' της έλεγα ''να.. αυτό που βλέπεις, αυτό που καθημερινά ζεις, τι άλλο να 'ναι;'' και εννοούσα αυτό που κοιμόμαστε, που ξυπνάμε, που τρώμε, που κάνουμε σεξ, παιδιά, που ερωτευόμαστε, που βρέχει, που λιάζει, που αλλάζουν οι εποχές.. μα αν το καλοσκεφτείς υπάρχουν ένα εκατομμύριο πράγματα που δεν γνωρίζουμε, και πραγματικά τι είναι η ζωή, με τα μάτια κάποιου ξένου στο γήινο περιβάλλον τι θα μπορούσε να ήταν άραγε; Τι να ήταν κι ο θάνατος; Κι αν κάπως κατανοήσεις το ένα, τότε σου βγαίνει ακόμη πιο δύσκολο το άλλο.. και μετά λες ''η μνήμη, η μνήμη είναι τα πάντα''.. και κάπου εκεί έρχονται τα πρέπει της ημέρας και σταματάς να σκέφτεσαι κυρίως γιατί δεν χωράει περισευούμενα ο νους σου.
υ.γ.
χρειάζομαι επειγόντως διακοπές, αλλά όχι έτσι!
Δεν έχω παρά να σου ευχηθώ να κάνεις διακοπές, στο βαθμό που θα εκφράσουν και θα δώσουν ανάσες σε σένα, όπως περίπου τις σχεδιάζεις.
ReplyDeleteΟι καιροί είναι δύσκολοι και η ισορροπία Στέλλα μου είδος δυσεύρετο μην πω προς εξαφάνιση.
Καλό απόγευμα.
εχω περασει και πολυ πιο δυσκολες μερες.. μια χαρα μου φαινονται οι καιροι για ισοροπιες αρκει να ξερεις τι θελεις, αλλα και καμμια εκδρομη που και που με ατομο που δεν εχει τα μουτρα κατω σουπερ θα ηταν
DeleteΥπάρχει κάτι μέσα μας, Στέλλα, κάτι που από καιρό έχουμε ξεχάσει, αλλά νιώθουμε πάντα την ανάγκη να συνδεθούμε μαζί του.
ReplyDeleteΠεριπλανιόμαστε στους σκοτεινούς διαδρόμους της μνήμης προσπαθώντας να το ξαναβρούμε...
Πόσο αλλιώτικα γυρίζει το ρολόι της μνήμης τελικά, εκεί που το συναίσθημα ζυγίζει πράγματα και ανθρώπους...
Σου εύχομαι αυτό που χρειάζεσαι να πραγματοποιηθεί, πάραυτα!
το παιδι μεσα μας εχουμε χασει Στρατο..
Deleteη μνημη ειναι σπουδαιο πραγμα, φανταζομαι πως χωρις αυτην δεν θα ειχαμε καν συναισθηση ζωης ;)
"Η στιγμή που περνά και χάνεται..." Αυτός ο στίχος μου ήρθε στο μυαλό. Προσωπικά δε με πειράζει που χάνεται. Το βρίσκω φυσιολογικό. Άλλωστε πόσο βαρετή θα ήταν μια απαράλλαχτη αιωνιότητα; Για μένα δε μετρά η στιγμή που χάθηκε. Μετρά η στιγμή που θα έρθει, καλή ή κακή. Μετράει η εικόνα του εαυτού μου μια στιγμή μεγαλύτερου, μια στιγμή σοφότερου.
ReplyDeleteΚαλό καλοκαίρι, πλούσιο σε στιγμές...
ολο αυτο που περιγραφω δεν εχει να κανει με τη στιγμη που περναει και τη στιγμη που φυσιολογικα θα ερθει και οπωσδηποτε θα τη ζησουμε ο καθενας με το πως σχεδιαζει, αφορα εναν πολυ γενικοτερο ορο ζωης.. και τι να ειναι ολο αυτο, σε σχεση με το συμπαν κλπ
Deleteοχι σε σχεση με τις δικες μας γηινες σκεψεις, εφευρεσεις, ανακαλυψεις και ορολογιες..
Η "δικιά" μου μητέρα έλεγε στα γαλλικά, ως Γαλλίδα, (τώρα σιωπά λόγω ηλικίας...):
ReplyDelete"Δεν είμαστε εδώ (στη γη) για να διασκεδάσουμε"... σίγουρα είναι και έτσι, αλλά ούτε έχουμε βρεθεί εδώ για να δυστυχήσουμε!!!
Κοίτα τι αντέγραψα στο τετράδιο μου, προχθές:
"Είναι νόμος σοφίας να μη βασίζεσαι ποτέ στη μνήμη αποκλειστικά, αλλά να φέρνεις το παρελθόν να κριθεί απ΄το ζωντανό σήμερα". Έμερσον.
ΑΦιλάκια ανεμοδαρμένα σήμερα σου στέλνω Στέλλα μου! <3
και ομως εγω πιστευω οτι ειμαστε εδω για να διασκεδασουμε!
ReplyDeleteοι γονεις μας λειτουργουσαν σαν να επροκειτο να ζησουν χρονια..
αλλα δεν ηταν αυτο το θεμα μου.. δεν ειμαι ομως σε θεση αυτη τη στιγμη να επαναλαβω πραγματα, ελπιζω να ψιλοκαταλαβες ;)