Να μη φοβάμαι,
να μη λυπάμαι!
Να εμπιστεύομαι τη φύση..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
το νέο
Ήρθες, κάθησες στην καρέκλα απέναντι μου, σε ένα μπωλ, είχα για σένα μια χούφτα πλυμένα κεράσια. Έφτιαξα καφέ, άναψα τσιγάρο. Θέλω ...
Ήρθες, κάθησες στην καρέκλα απέναντι μου, σε ένα μπωλ, είχα για σένα μια χούφτα πλυμένα κεράσια. Έφτιαξα καφέ, άναψα τσιγάρο. Θέλω ...
Τον εαυτό μας να μη λυπόμαστε, είναι ότι χειρότερο, είμαστε αυτοί που είμαστε και αν δεν το αποδεχτούμε θα κάνουμε κύκλους στην αυτολύπηση... και για μένα αυτό είναι θάνατος.
ReplyDelete