Είναι η εποχή που το δίωρο σε μια σκοτεινή αίθουσα κινηματογράφου, αποτελεί ψυχαναγκασμό, ένα βιβλίο είναι πιo εύκολο να διαβαστεί, αφού το βάθος διάρκειας αλλά και ο τρόπος ή ο τόπος
της ανάγνωσης είναι ελεύθερος!
Μετά από το portobello της Ρουθ Ρέντελ, το οποίο ομολογώ περίμενα λίγο πιο Αγκάθα Κρίστι και πολύ πιο αστυνομικό, είναι η σειρά του Πολ Όστερ με το ημερολόγιο του χειμώνα.
Το βιβλίο, επιβάλλεται, να το ξεπετάξεις στο συντομότερα εφικτό χρονικό διάστημα, αλλιώς του αφιερώνεις πολύ περισσότερο από τον διαθέσιμο χρόνο σου και αυτό κουράζει. Είναι όπως το φλερτ, όσο περισσότερο χρόνο του διαθέτεις, τόσες πιο πολλές απαιτήσεις θα έχεις κι αυτό μοιάζει λίγο ουτοπικό.
Προσωπικά διαβάζω αργά γιατί είμαι και αργή ως αναγνώστρια αλλά και γιατί δεν βιάζομαι να τελειώσει ένα βιβλίο. Ειδικά αν μου αρέσει πολύ. Θέλω να κρατήσει περισσότερο ( και όταν το τελειώσω για 2-3 μέρες είμαι κάπως!)
ReplyDeleteΌστερ διάβασα τον προηγούμενο μήνα, για πρώτη φορά, ξεκίνησα με το πρώτο του , που δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα αφού στηρίζεται σε βιωματική αφήγηση ( Η επινόηση της μοναξιάς). Μου αρέσει η γραφή του. Κατανοητή και όμορφη γραφή.
Την καλησπέρα μου Στέλλα! ♥
γεια σου Αριστεα μου
Deleteδεν θα διαφωνησω, ειναι πολυ προσωπικος και διαφορετικος ο τροπος για τον καθενα μας. Μας επιρεαζει ενα καλο βιβλιο για καιρο, θελουμε και λιγο χρονο μεχρι να ξεκινησουμε το επομενο, το ζητουμενο ειναι να μας ταξιδευει με ωραιο τροπο! Ή και να μας διδασκει ακομη!
Σα να νομιζω οτι η επινοηση της μοναξιας εχει να κανει με τον θανατο του πατερα του, οχι;
Πολύ καλά νομίζεις Στέλλα μου. Το βιβλίο ξεκινάει με το θάνατο του πατέρα του και είναι η προσπάθεια του συγγραφέα να γνωρίζει το άγνωστο τελικά αυτό πρόσωπο.
DeleteΤην καλησπέρα μου.
Καλή εβδομάδα εύχομαι :)
Στέλλα, το διάβασμα είναι αναντικατάστατο και συμφωνώ μαζί σου.
ReplyDeleteΠροσωπικά, εδώ και καιρό διαβάζω μονάχα αστυνομική λογοτεχνία. Αυτή ειδικά την εποχή έχω πάρει ...παραμάζωμα τον δικό μας, τον Γιάννη Μαρή. Κάποια από τα έργα του είναι αριστουργήματα. Να σε καληνυχτίσω και να ευχηθώ να είσαι καλά.
Γιαννη απο την πρωτη στιγμη που σε γνωρισα εδω μεσα εμαθα και ποσο σου αρεσει ο Μαρης, μεγαλη κατηγορια το αστυνομικο βιβλιο, και δυσκολη, ειδικα απο Ελληνες συγγραφεις νομιζω ακομη δυσκολοτερη.
Deleteκαλο μηνα να εχουμε
Το διάβασμα είναι παντός καιρού πόσο μάλλον όταν αρχίζουν τα χουχουλιάσματα αγκαλιά με την κουβερτούλα και μια τεράστια ζεστή κούπα καφέ ή σοκολάτα.
ReplyDeleteΕγώ αυτή τη περίοδο διαβάζω το: Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε του Άντονυ Ντορ! Είναι λίγο ιδιόρρυθμο και αγωνιώ για τη συνέχεια.