Το να σε ψάξω, να σου στείλω ένα mail, να περιμένω μια απάντηση που το πιθανότερο είναι να μην εμφανιστεί ποτέ, θα πρόσθετε ένα μικρό φως στη σημερινή βροχερή μέρα, μια μικρή θρυαλλίδα αναμμένη που πολύ σύντομα θα ξεψυχούσε.
Το υπέροχο θα ήταν να λάβω απάντηση, να μάθω για σένα, αφού θα μου έχεις δοθεί χωρίς ενδοιασμούς και αφού θα έχει εξαφανιστεί κάθε πρίσμα προσχημάτων και φόβου. Αυτό, θα άλλαζε τούτο το Φθινόπωρο, θα το έβαφε με απολαυστικά χρώματα, και θα μετέτρεπε αυτή τη βροχή, σε μελωδικό, προσφιλές σκέπασμα.
Ωστόσο είναι Δευτέρα και έχω σε αναμονή θέματα που θα έπρεπε να τελειώσουν χθες. Ίσως όμως κι αυτό το γεγονός ακόμη, να έμοιαζε με μικρό, χριστουγεννιάτικο παιχνίδι, αν ήθελες εσύ..
"Αν ήθελες εσύ, θα το ήξερα ήδη", σκέφτομαι. Γιατί και το να ψάχνεις τον άλλο - το να σε έχει αφήσει ο άλλος να τον ψάχνεις -, έχει κάτι από απογοήτευση και αστοχιά μέσα του.
ReplyDelete(Πολύ μού αρέσει η φωτογραφία σου: γεμάτη χρώμα, πηχτό χρώμα μάλιστα, χορταστικό.)
μπλεγμενη ιστορια, θυμηθηκα εναν ανθρωπο που τον εψαξα κι εκεινος κρυφτηκε, σημερα απο το πρωι βροχη βροχη βροχη, τα χερια μου ανικανα να κανουν σωστη δουλεια, ζηλευω τα φθινοπωρινα χρωματα και σκεφτομαι Πηλιο, Λουτρα Ποζαρ, Λιτοχωρο κλπ
Deleteωστοσο, δεν πιστευω οτι ενας ανθρωπος σου αλλαζει το χρωμα της ζωης σου, ειμαστε εμεις μεσα σε ολα.. το δικο μας λαμπερο μυαλο!
η φωτογραφια αιτια για ολα!
Καλησπέρα!!
ReplyDeleteΠολλές φορές μια απάντηση ξαφνική που δεν περιμένουμε αλλάζει πολλά στη διάθεσή μας όμως. Αλλά εμείς είμαστε εμείς και ας κάνουμε αυτά που έχουμε να κάνουμε απο χθες. Η βροχή ξεμυαλίζει...
Καλή σου εβδομάδα
ΥΓ τη φώτο να τη κλέψω;;
μα και βεβαια εμεις ειμαστε ακομη κι οταν λαμπουμε απο χαρα ή ερωτα, ειναι δικη μας αυτη η λαμψη, δεν μας χαριζεται ουτε μας τη δανειζουν ;)
DeleteΗ βροχη θελει χουχουλιασμα ή τρελες βολτες χωρις ομπρελλα!
Πολλα ειναι αυτα που μπορουν να μας αλλαξουν τη διαθεση, κυριως οταν προκειται για κατι που θα μας σπασει την μονοτονια. Η στιγμη του ''κρακ'' χωρις ομως τα επακολουθα :)
Η φωτο ουτε δικια μου ουτε δικια αλλα και των δυο μας.. ελευθερα
Τελικά αυτό το Φθινόπωρο, ανάβει φωτιές και ας λένε για το καλοκαίρι. Στέλλα μου είναι εξαιρετική η φωτογραφία της επιλογής σου, θα το πω και εγώ, με τραβάει μαγνήτης. Όσο για το ερώτημα. Ναι, αν ξέρουμε τη θετική έκβαση του διακυβεύματος από την αρχή, η προσδοκία αποκτά ξεχωριστό χρώμα. Ενώ τώρα στέκεται να αιωρείται στο κενό με πολλά άγχη και ερωτήματα.
ReplyDeleteΝα σου ευχηθώ μια όμορφη βδομάδα.
να δεις φωτιες που θα αναβαμε αν ειμασταν και πιο κοντα στη φυση.. σκεψου ενα σπιτι καπου μεσα σε ενα πληθος απο τετοια δεντρα οπως της φωτογραφιας! και λιγο χαμηλοτερα μια λιμνη, κι ενα σωρο μικρα παιδια να παιζουν τα σ/κ που δεν θα εχουν σχολειο.
Deleteσυνηθως μας ελκυει το μυστηριο, αυτο που μενει μακρια, που δεν μας αποκαλυπτεται..
καλη εβδομαδα κι απο μενα
Κάτι πάτησα και τα έκανα μαντάρα... Ξαναγράφω:
ReplyDeleteΣτέλλα μου, παρά το γεγονός πως η φωτογραφία που επέλεξες είναι όντως υπέροχη και η σκέψη να ζούσα σε ένα σπίτι κοντά σε λίμνη περιστοιχισμένο από τέτοια δέντρα με συναρπάζει, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω πως τις περισσότερες φορές δεν έχει σημασία το "πού" αλλά "με ποιόν", γι' αυτό και βρίσκω το κείμενό σου, πολύ πιο δυνατό, τρυφερό και ανθρώπινο.
Καλή σου εβδομάδα
Μαρίνα
καλησπερα Μαρινα
Deleteκυριως με εναν ανθρωπο που να ταιριαζουν τα χνωτα μας, να κανουμε πραγματα μαζι, να μας σεβεται και να μας αφηνει χωρο.. το θεωρω δεδομενο ως επιθυμια!
για να ειναι ετσι ομως ενας ανθρωπος θα πρεπει κατ αρχην να τον γνωριζουμε, πραγμα που δεν συμβαινει στην ουτοπικη επιθυμια αυτου του κειμενου, ισως για αυτο δικιαιως μοιαζει με αστοχη οπως ειπε κι η Διονυσια.
το σωστο ζυγισμα δινει και την ισοροπια!
καλο βραδυ Μαρινα