Ο Οκτώβρης θα αποχαιρετήσει μόνο τη μισή Στέλλα, η άλλη μισή (μισό λεπτό να δω που πήγε), χχμμ δεν βλέπω τίποτα, ίσως να πήγε και διακοπές, ίσως να έπεσε σε χειμερία νάρκη, ίσως και απλά να ξεκουράζεται ποιός ξέρει.
Ωστόσο καθόλου δεν με ενδιαφέρει να μπω στον κόπο της αναζήτησης ή της επιδιόρθωσης ή έστω του νταντέματος. Μας την έκανες κυρία μου; Οκ! Στο καλό να πας (άσε κάποιον να φύγει κι αν ξαναγυρίσει είναι δικός σου ολότελα).
Θα δουλέψω με μισό μου το άλλο, το πιστό, που παραμένει σταθερά κολημένο επάνω μου χωρίς να βγάλει κιχ χρόνια τώρα.
Και όταν έχουμε λεμόνια τι κάνουμε;
Λεμονάδαα!!!
Δεν μένει παρά να την απολαύσουμε αυτή την λεμονάδα ..εεχχμμμ τούτη την απώλεια εννοώ, άλλωστε όπου και να πάει σε μένα θα γυρίσει γιατί που να βρει καλύτερα ε; που να βρει καλύτερα;
Το να πάρεις την απόφαση να κάνεις λεμονάδα, σημαίνει ότι ήδη είσαι στο σωστό δρόμο. Υπομονή χρειάζεσαι τώρα.
ReplyDelete(Αφού κόψεις και στύψεις λεμόνια, πάντως, δεν ευχαριστιέσαι τη μυρωδιά που μένει; Ξινούλα, μεν, αλλά αναζωογονητική στο τέλος.)
(Πολύ μου άρεσε η φωτογραφία της ανάρτησης - αυτό το μισό "τσα!"!) :-)
μμ μου αρεσουν τα παντα απο τα λεμονια, αλλα και σαν ευκολακι γλυκο, ο πατερας μου με ενα κοφτερο μαχαιρακι εκοβε το κιτρινο της φλουδας και το ασπρο συν το εσωτερικο στιμμενο, το βουτουσε στη ζαχαρη , απολαυση!
ReplyDeleteΟσο για το αλλο μου μισο, ας προσεχε ;)
καλο βραδυ Διονυσια
Δεν είμαι φαν του λεμονιού, αλλά αυτό το γλυκάκι άναψε την περιέργεια στο στομάχι μου!
DeleteΠάντως, ένα γκουρμέ πιάτο μου (!!!), το είχα συνοδεύσει με φέτες λεμονιού λίγο... τσιγαρισμένες. Το είχα κάνει για να δώσω χρώμα στο πιάτο, όμως, τελικά, μαε άρεσε και γευστικά!
Την έκανε;;; Πείσμα αυτό πείσμα κι εσύ!!!
Καλή μας εβδομάδα!!!
Μα τι ωραία φωτογραφία!
ReplyDeleteΩς λάτρης κι εγώ του λεμονιού, θα συμφωνήσω απόλυτα με τη μέθοδό σου: στρίβειν δια της λεμονάδας (ή στύβειν...)
Κι άμα γυρίσει με το καλό, πέρασέ της μια λεμονόκουπα να γίνει καινούργια ;-)
Άσε κάποια κομμάτια μας να κάνουν τις ...αταξίες και τα τσιλιμπουρδίσματά τους. Στο φινάλε θα ενωθούν αδιαίρετα. Καλή βδομάδα κορίτσι μου.
ReplyDeleteΚαλό μήνα εύχομαι Στέλλα μου!
ReplyDeleteΤα ξινά δεν με αγαπούν και ούτε καν φυτρώνουν στο βουνό μου, λόγω ύψους!
Χαίρομαι που δεν χάνεις το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό σου... (μεγάλο μυστικό για όσους το έχουν απ΄τη φύση τους!)
ΑΦιλάκια πολύ γλυκά σου στέλνω, έτσι για να γλυκάνει η λεμονάδα! :)