Το μισεις αυτο το βιβλο, οχι γιατι ειναι κακο μα επειδη ειναι αληθινο τοσο, που μπηγει το μαχαιρι στην πληγη και φτανει ως το κοκκαλο, σε κανει να θελεις να χτυπησεις με δυναμη το χερι στο μπρατσο της καρεκλας, να κλωτσησεις τον τοιχο του σπιτιου σου μεχρι να ουρλιαξεις απο τον πονο! Ο μονος τροπος να λυτρωθεις ειναι να το τελειωσεις ετσι ωστε να ξεκολλησουν οι ηρωες απο πανω σου, να φυγει η εικονα τους, να μη μυριζεις τη μυρωδια τους και μετα, καποια στιγμη φτανεις στην τελευταια σελιδα και σκεφτεσαι οτι ηταν κατι πολυ παραπανω απο οσο ειχες φανταστει, οτι ο πονος, η εκμεταλευση, ο θανατος, το απολυτο κακο αλλα και η ιδανικη αγαπη, η φιλια, ο ερωτας, η τεχνη, ολα μα ολα δεν ειναι μερος της ζωης αλλα η ιδια η ζωη μαζι με το δικαιωμα της αφαιρεσης της οταν πια δε γινεται αλλιως. Ειναι το βιβλιο που δεν θα το συστησεις να το διαβασει καποιος που αγαπας πολυ γιατι δεν θελεις να μπει στη διαδικασια αρνητικων εικονων και σκεψεων, τοσο ζοφερο, ωστοσο οι ηρωες του, τοσο ολοζωντανοι οσο και αξιαγαπητοι, το νιωθεις πως καλως ή κακως, δεν θα σε εγκαταλειψουν ποτε
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Sunday, April 02, 2017
Λίγη Ζωή
Το μισεις αυτο το βιβλο, οχι γιατι ειναι κακο μα επειδη ειναι αληθινο τοσο, που μπηγει το μαχαιρι στην πληγη και φτανει ως το κοκκαλο, σε κανει να θελεις να χτυπησεις με δυναμη το χερι στο μπρατσο της καρεκλας, να κλωτσησεις τον τοιχο του σπιτιου σου μεχρι να ουρλιαξεις απο τον πονο! Ο μονος τροπος να λυτρωθεις ειναι να το τελειωσεις ετσι ωστε να ξεκολλησουν οι ηρωες απο πανω σου, να φυγει η εικονα τους, να μη μυριζεις τη μυρωδια τους και μετα, καποια στιγμη φτανεις στην τελευταια σελιδα και σκεφτεσαι οτι ηταν κατι πολυ παραπανω απο οσο ειχες φανταστει, οτι ο πονος, η εκμεταλευση, ο θανατος, το απολυτο κακο αλλα και η ιδανικη αγαπη, η φιλια, ο ερωτας, η τεχνη, ολα μα ολα δεν ειναι μερος της ζωης αλλα η ιδια η ζωη μαζι με το δικαιωμα της αφαιρεσης της οταν πια δε γινεται αλλιως. Ειναι το βιβλιο που δεν θα το συστησεις να το διαβασει καποιος που αγαπας πολυ γιατι δεν θελεις να μπει στη διαδικασια αρνητικων εικονων και σκεψεων, τοσο ζοφερο, ωστοσο οι ηρωες του, τοσο ολοζωντανοι οσο και αξιαγαπητοι, το νιωθεις πως καλως ή κακως, δεν θα σε εγκαταλειψουν ποτε
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Twas The Night Before Christmas
Οι άνθρωποι θέλουν διπλωματικές απαντήσεις κι εμένα δεν μ αρέσει καθόλου να είμαι ευέλικτος, είπε ο λαγός. Έτσι κι αλλιώς είχε συνηθίσει...
Αφού δεν το εγκρίνεις το ξεπερνάω και σε καλωσορίζω και πάλι σε τούτη τη γειτονιά που τόση έλλειψη έκανες.
ReplyDeleteΚαλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις!
Α... και καλή εβδομάδα!
Στέλλα καλησπέρα. Επιβλητική ακραία η παρουσίασή σου. Σε τέτοιο βαθμό που, προσωπικά λόγω ύφους, με τράβηξε σαν αίνιγμα που σε παρασύρει αλόγιστα. Θα ήθελα πολύ να το διαβάσω. Πες μου σε τι είδος μπορείς να το κατατάξεις και η εθνικότητα της συγγραφέως ; Θεωρώ ότι είναι Ιαπωνία ;
ReplyDeleteΕυχαριστούμε για την προβολή του βιβλίου. Καλό σου βράδυ.