στην αγορά

Χαζεύαμε ένα κατάστημα στην Τσιμισκή,  από αυτά που μετά την κρίση εμφάνισαν μεγάλη αλυσίδα στην πόλη,  ένα κατάστημα που πουλάει εποχιακά,  είδη σπιτιού και δώρα.  Είχε ένα σωρό κουνέλια στη βιτρίνα,  σε διάφορα χρώματα,  διακοσμητικά αβγά,  πιάτα,  ό,τι θα χρειαζόσουν για να ντύσεις ένα χαριτωμένο,  σχετικά φθηνό πασχαλιάτικο τραπέζι,  και καθώς χαιρόμουν όλη αυτή την τρυφερή κακογουστιά,  θυμήθηκα την πορεία που είχαμε για να φτάσουμε ως εδώ και το πού είμασταν πριν,  από τί μαγαζιά ψωνίζαμε,  τί γούστα είχαμε,  πόσο ψηλά ήταν τα στάνταρ μας και πώς σιγά σιγά,  εκείνα τα καταστήματα εξαφανίστηκαν,  οι εικόνες μας άλλαξαν,  οι προτάσεις άλλαξαν,  τα φθηνά χαριτωμένα μα κακόγουστα είδη εξελίχτηκαν,  και δεν είναι που τα αγοράζουμε εκτιμώντας την  ανοδική πορεία τους,  μα από έλλειψη πραγματικών,  αληθινών αντικειμένων,  αντικειμένων με ποιότητα και υπόσταση,  που κόστιζαν περισσότερο,  μα άξιζαν τα λεφτά τους,  γιατί γινόταν κειμήλια στο βάθος του χρόνου.  Το χρήμα,  η γεμάτη τσέπη οπωσδήποτε καθορίζει την ποιότητα που μπορείς ή όχι να αποκτήσεις,  το αν υπάρχει εργασία,  και το αν το μεροκάματο είναι ικανό κι αυτό είναι που έχει αλλάξει ολόκληρο τον κόσμο μας.