Saturday, January 27, 2018

επανάληψη





Κενό συναίσθημα
η βόλτα γύρω από το σπίτι σου
περπάτησα τους δρόμους
με το κεφάλι χαμηλά
το πηγούνι κρυμμένο στον καλά κουμπωμένο γιακά του παλτού μου
οι ώμοι γυρτοί,
στην γωνιά παραφυλούσαν οι αναμνήσεις
δεν με αναγνώρισαν,
ούτε κι εσύ αν μ'  έβλεπες,
αυτό, με χαροποιούσε!

5 comments:

  1. "Στη γωνιά παραφυλούσαν οι αναμνήσεις...."
    τι κουβέντα Θεέ μου....! σε έναν νυχτερινό περίπατο.
    Πόσα μπορεί να νιώσει έτσι κανείς.

    Καλησπέρα Στέλλα μου.

    ReplyDelete
  2. και το να εχεις γινει αγνωριστος.. ξερεις τι επιτευγμα ειναι αυτο Γιαννη;

    ReplyDelete
  3. Αχ Στελλα!ποσο μου θυμιζεις εμενα....

    ReplyDelete
  4. δεν ξερω σε τι νομιζεις οτι μοιαζουμε Σοφια, αλλα σιγουρα ολοι οι ανθρωποι εχουμε καποια κοινα οπως και παρα πολλες διαφορες!

    ReplyDelete
  5. Πολύ όμορφο μέσα στη συννεφιά που βγάζουν οι λέξεις σου!

    Στέλλα μου καλώς σε βρίσκω για ακόμη μια φορά!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...