Με δεδομένο ότι όλοι ερωτευόμαστε, χωρίζουμε, ξαναερωτευόμαστε κλπ πολλες φορές στην ζωή μας, καλό είναι να υπάρχει ένα μέτρο αξιοπρέπειας σ' αυτό το συναίσθημα που φαίνεται να ξεπερνάει κάθε λογική, έτσι ώστε όταν μετά από χρόνια έρθει η στιγμή, να μπορείς να αντικρύσεις το πρόσωπο του άλλου ή των άλλων αν θέλεις, με καθαρά μάτια. Να μην κάνεις πράγματα για τα οποία θα νιώθεις ντροπή και ενοχές - αυτό μόνο!
Πάρα πολύ μεγάλη κουβέντα Στέλλα μου....!
ReplyDeleteΜια αυτοπειθαρχία στον εαυτό μας. Μια αξιοπρεπή στάση στις συμπεριφορές μας. Δυστυχώς κατά κοινή ομολογία τα μεγάλα πάθη οδηγούν σε μεγάλα "ξεκατινιάσματα" (επέτρεψέ μου τον αδόκιμο όρο).
Και εκει θα αποδειχθεί η αλήθεια του καθένα μας. Το πόσο μετράμε.
Είχα δει μια υπέροχη Κινηματογραφική ταινία του ΝΙΚΟΥ ΤΖΗΜΑ "ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΚΥΚΝΟΥ" (Ξενόγλωσση παραγωγή). Θαύμασα την στάση ζωής μιας Γυναίκας που ερωτεύθηκε, παντρεύτηκε, έγινε μητέρα, χώρισε με τον άντρα της αλλά ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν τον κακολόγησε στα παιδιά της....! Μιλάμε για στάση ζωής που αποτελεί τον ορισμό της αξιοπρέπειας.
Καλή συνέχεια καλή μου φίλη.
Γιαννη, η αποψη μου ειναι, χωρις να εχω δει την ταινια, πως ειδικα τα παιδια θα πρεπει να μαθαινουν την αληθεια!!! Όποια κι αν ειναι αυτη. Γιατι εχουν μια ολοκληρη ζωη να αντιμετωπισουν και την οποιαδηποτε προσποιηση θα την βρουν μπροστα τους.
DeleteΣυμφωνω κατα τα αλλα μαζι σου :)