πρωταπριλιά

Το πάσχα,  ήταν πάντα μια αδιάφορη,  θλιμμένη γιορτή,  τα τελευταία χρόνια έχει μπει στη μέση και ο ''θάνατος'',  το τέλος,  η φθορά,  και δε ξέρω πόσο οξύμωρο σχήμα ή σουρεαλιστικό είναι να τα γιορτάζεις ή να μπαίνεις σε τέτοιου είδους σκέψεις μια εποχή που από τη φύση της υπογραμμίζει την αναγέννηση και την αρχή. 
Μεγάλη εβδομάδα από αύριο και δεν το νιώθω,  να πω την αλήθεια δεν θέλω να το πολυνιώσω μια που τελευταία,  μου δημιουργούν άσχημο συναίσθημα τα τροπάρια,  οι εκκλησίες,  οι επιτάφειοι,  στην δε ανάσταση έχω να παραβρεθώ άλλο τόσο χρονικό διάστημα. 
Η ζωή μας προχωράει και μας αλλάζει,  καμμιά φορά δε μπαίνουμε σε προγράμματα που δεν μας αφήνουν να σκεφτούμε πιό έξω,  κι αυτό μοιάζει για μια περίοδο να είναι καλό αφού λουφάζει το σώμα και το μυαλό σε σαν πλεγμένα κουκούλια καταστάσεις.
Αν ήταν κάτι να μου ευχηθώ εκτός από καλό μήνα,  θα ήταν να μη μου λείψει ποτέ η διάθεση,  και μάλιστα θα μπω λίγο πιο στα βαθιά και θα αναφέρω την κοριτσίστικη διάθεση.  Μεγάλη υπόθεση!!!