Τρελαίνομαι για τις γάτες και σκυλιά, ωστόσο είχα την τύχη και την ευτυχία να υιοθετήσω μόνο ένα σκυλί, και ομολογώ πως από εκείνη την ημέρα, ακριβώς μια επταετία πριν, η ζωή μου άλλαξε προς το καλύτερο.
Οι γάτες όμως παραμένουν έρωτας μαζί με μια μικρή δόση πάθους, θες που τις βρίσκω αλάνια στις αυλές από τις οποίες καθημερινά περνάω, θες που είναι έτσι μακρινές κι απρόσιτες, θες που με κάθε ευκαιρία δείχνουν την ανεξαρτησία τους, ακόμη και μια ματιά μου στα λαμπερά τους μάτια και στο καθαρό τους τρίχωμα την απολαμβάνω καθώς με εξιτάρει θετικά.
Λέω λοιπόν, πως με τα σκυλιά έχω μια σχέση θα μπορούσα να την πω χάριν αστειότητας, ''γάμου'' και με τις γάτες μια σχέση ''έρωτα'' με πάθος παράνομου μάλιστα, μια που η λαχτάρα μου για αυτές ξεπερνάει κάθε όριο.
Κάποτε, θέλοντας να δώσω μια εξήγηση, στην ιδιότροπη σχέση της μαμάς μου με τις δύο της κόρες, η μία εκ των δύο εγώ, είπα και συνεχίζω να το υποστηρίζω, πως είχε μια σχέση ''γάμου'' μαζί μου, και μια σχέση ''έρωτα'' με την αδερφή μου. Ο έρωτας πολλές φορές υποστηρίζεται από την απόσταση, κι η αδερφή μου ζούσε και ζει μακριά, πράγμα το οποίο πολλές φορές ευχόμουν και για τον εαυτό μου αν και τέτοιος χαρακτήρας που ήμουν δεν επρόκειτο να το κουνήσω ρούπι. Έτσι, πίστευα τότε πως αν ζούσα μακριά από τους γονείς μου, θα είχα περισσότερη αγάπη και λιγότερη τριβή. Εκ των υστέρων, η αντίληψη μου αυτή έχει αλλάξει, γιατί αγάπη είχα περισσή κι ας ήταν περίσσεια και η τριβή που πολλές φορές αδίκως την έκρυβε.
Θέλω να καταλήξω, πως κάποιες σχέσεις, είναι ωραίες γιατί είναι έτσι όπως είναι και πως αυτή ακριβώς είναι η γοητεία τους!
Καλημέρα. Να έχεις μια όμορφη Κυριακή.
ReplyDeleteΚώστα, σ ευχαριστώ για το πέρασμα.
DeleteΜια ωραία Κυριακή να έχεις!
Κάθε ανάρτηση που κάνεις είναι και ένα θέμα που με αγγίζει άλλες φορές περισσότερο άλλες λιγότερο.
ReplyDeleteΑυτό για τις γάτες είναι ένα θέμα που με αγγίζει σχεδόν 50 χρόνια.
Επειδή η μητέρα μου είχε μια γάτα Σιαμ όταν ήταν εγγυος σε μενα,την αφηνε να κοιμάτε μερικές φορές επάνω στην κοιλιά της.
Πάντα είχαμε γάτα ή γάτες στο σπίτι.
Το 1997 γέννησε μια γάτα στο σπίτι της μητέρας μου και κράτησε ένα από τα γατάκια.
Το οποίο έζησε 18 χρόνια.Κάθε φορά που το θυμάμαμαι κλαίω.Οταν πάω στο σπίτι της μητέρας μου τον ψάχνω τον γατούλι…
Επειδή αγαπάω πολύ τα ζώα,αυτό που λέω πάντα σε αυτούς που δεν τα θέλουν ή που δεν τα αγαπούν είναι ότι εάν παρατηρήσεις την συμπεριφορά των ζώων θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος.
Βάλε φαγητό σε ένα αδέσποτο και θα δεις ότι αν δεν του πεις φάε και δεν το χαιδεψεις δεν τρώει.
Όλα αυτά που γράφεις για τις γάτες είναι σωστά.
Οσο για το άλλο θέμα που γράφεις για αγάπη - ερωτα και γάμο θα σου πω ότι για μενα μπορεί να υπάρχει αγάπη και ερωτας μεσα σε έναν γάμο.
Και όχι μόνο αγάπη ή και συνήθεια.
Μαριος
Δεν μπορείς να φανταστείς Μάριε πως όσο εσύ ταυτίζεσαι με κάποιες αναρτήσεις μου κι εγώ παράλληλα ταυτίζομαι με κάποια από τα σχόλια σου.
DeleteΗ σχέση σου με τις γάτες, σε πολλά σημεία, μου θύμησε έναν πολύ πολύ καλό μου φίλο, διαδικτυακή γνωριμία όμως από αυτές τις ζεστές φιλίες που παρ' όλο που ζει μακριά, δε μετανοιώνεις. Πόσο θα ήθελα να ήταν τώρα εδώ και να πίναμε ένα καφεδάκι στον ήλιο, με θέα τη θάλασσα και να μιλούσαμε για την κοινή μας αγάπη, τα γατιά!
Ζηλεύω, θα ήθελα πολύ να αγαπούσε και η δική μου μητέρα τα ζώα, και το περιβάλλον της να μην ήταν τόσο αποστειρωμένο. Θα ήθελα πολύ να έχω μεγαλώσει με ένα σκυλί ή μια γάτα στο σπίτι, νομίζω θα μου μάθαινε πολλά.
Πριν επτά χρόνια αποκτήσαμε στην οικογένεια ένα υπέροχο σκυλί, που άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή μας, είναι συντροφιά, είναι μοίρασμα, σου δίνει όλα αυτά που δεν μπορείς να πάρεις από άνθρωπο, στην υπερβολή τους!
Τις γάτες τις αγαπώ από μακριά. Είναι κούκλες. Δύσκολα θα τις έβαζα εξ αιτίας των ζημιών που νομίζω πως κάνουν στο σπίτι, αλλά βέβαια ποτέ δεν λέω ποτέ!
Μα κι εγώ πιστεύω ότι μέσα σε μια κοινή ζωή, όπως ένας γάμος υπάρχει ο έρωτας και μάλιστα στη διάρκεια των χρόνων έχεις την ευκαιρία να ξαναερωτευτείς πολλές φορές τον σύντροφο σου.
Απλά γίνονται όλα με διαφορετικό τρόπο.
Την διαφορετικότητα ήθελα να δείξω, κυρίως ανάμεσα στον τρόπο που η δικιά μου μητέρα έδειχνε την αγάπη της στα δυό της παιδιά.
Φαντάζομαι θα έχεις στο σπίτι σου τη δικιά σου γάτα, πολύ θα ήθελα να δω φωτογραφίες, αλήθεια!!!
Χαίρομαι που είσαι εδώ, εύχομαι καλή κυριακή, που ούτως ή άλλως είναι όμορφη μια που ο ήλιος λάμπει!
https://www.huffingtonpost.gr/2015/03/20/-life-gates-eutuxismenoi_n_6886428.html
ReplyDeleteΑπολαυστικό!!!
DeleteΚαλημέρα.
ReplyDeleteΘα σου έγραφα καμιά δυο σκέψεις, αλλά τι να κάνω που με κάλυψες με την τελευταία σου σειρά; Είμ' αυτός που είμαι και τραγουδώ για σε, που έλεγε και ο Σαββόπουλος σε ένα παλιό του. (εμ, όλα παλιά έχουν γίνει πια, γμτ!)
Κι είναι τέτοια η ποικιλία τους, όση και των ανθρώπων που είμαστε..
Καλημέρα, καλημέρα!
Κοίτα να δεις τώρα Διονύση που θέλω να το ακούσω αυτό το τραγούδι και δεν το βρίσκω στο google, πως να είναι ο τίτλος του άραγε;
DeleteΘα συμπληρώσω, πως θα πρέπει να νιώθουμε και ευγνώμονες για αυτή την ποικιλία των σχέσεων, ισάριθμη των ανθρώπων της γης. Και όχι να προσπαθούμε να φέρουμε τις σχέσεις όλες στα μέτρα μας, ονόματα δε λέμε για το ποιος το κάνει αυτό :)
Τις γάτες δεν πολυβλέπω να τις πολυσυμπαθείτε κύριε Λι, ούτε τα σκυλιά χχμμμ
Σας το συγχωρούμε γιατί έχετε άλλα καλά, και είναι και πολλά!
Καλημέρα,
καλή Κυριακή!!!
Άχουουου, γατούλες!
ReplyDeleteΤις λατρεύω!
Αν και παιδιόθεν στο σπίτι είχαμε σκυλιά και συνεχίζω την παράδοση!
Όμως μετά από κάθε θάνατο κάθε σκύλου μου λέω: Τέλος, θα πάρω γάτα!
Όμως, από το πουθενά, όλο και κάποιος φίλος θα μου χαρίσει ένα κουτάβι ή θα βρω κάποιο αδέσποτο και θα το μαζέψω, πριν καλά καλά πενθήσω τον εκλιπόντα σκύλο μου.
Κι έτσι η συγκατοίκησή μας με τους σκύλους συνεχίζεται!
Αλλά τα γατιά επιμένω να τα χαζεύω και να τα θαυμάζω!
Καλημέρα Φις Άι!
ΥΓ. Με το συμπάθιο που πετάγομαι σαν τον μαϊντανό, αλλά το μικρόβιο από τα δώδεκα χρόνια που έκανα ραδιόφωνο δεν έχει φύγει ακόμα. Μήπως ο κύριος Μάνεσης αναφέρεται στο άσμα "Τον Χειμώνα ετούτο"; Όχι, το λέω επειδή εκεί υπάρχει ο στίχος "είμαι ό,τι είμαι κι ό,τι τραγουδώ για σε".
Για δες: https://www.youtube.com/watch?v=A11Ar-kVNjE
Είδες Αρτιστα μου; Άλλος ο έρωτας με τα σκυλιά, αλλος με τα γατιά!
DeleteΗ αγάπη όμως ούτως ή άλλως υπάρχει.
Αχα σαν τον μαιντανό, που δεν έβαλα στα μεσημεριανά μου τα κεφτεδάκια, μα δεν τους ταίριαζε όμως :)))
Πέραν του αστεισμού, καλά έκανες και πετάχτηκες και είπες για το τραγόύδι γιατί έτσι το άκουσα που πολύ το ήθελα.
Ωραίος ο Σαβόπουλος, έρωτας τα τραγούδια του, αν και σε κάποια του έχω μεγαλύτερη αδυναμία.
Καλή συνέχεια Αρτίστα, ελπίζω να καταφέρουμε καμμιά βολτίτσα όσο έχει ακόμη ήλιο, γιατί όλο στις υποχρεώσεις είμαστε :)
Μηπως λετε αυτό ? https://www.youtube.com/watch?v=A11Ar-kVNjE
ReplyDeleteΜαριος
Όταν ήμουν μικρός μεγάλωσα με γάτες ! στην παλιά αυλή του σπιτιού ήταν πολλές. Τις θυμάμαι οικόσιτες να χουχουλιάζουν γύρω στην ξυλόσομπα στο κέντρο της κρεβατοκάμαρας. Πόσο όμορφα ήταν. Αργότερα η καρδιά μου έγειρε προς τα σκυλιά όπου και παντρεύτηκα απόλυτα την ψυχή τους.
ReplyDeleteΚάθε σχέση με συνάνθρωπό μας ή με δικό μας άνθρωπο έχει τις ιδιαιτερότητές της. Χαρακτηρίζεται από φανερά αλλά και κρυφά στοιχεία. Τέτοια που της δίνει την ξεχωριστή της μορφή.
Καλό βράδυ Κυριακής να έχεις Στέλλα μου.
Πάντα έχεις να μας δώσεις κάτι όμορφο στις σκέψεις σου.
Γειά σου Γιάννη μου, καλησπερα!
DeleteΤι τυχερός που υπήρξες κι εσύ, πόσο ζηλεύω! Αν και τώρα που το σκέφτομαι γάτες υπήρχαν στο σπίτι της γιαγιάς μου, στο χωριό, ζούσαν βέβαια στην αυλή αλλά δεν μπορώ να πω πως τους είχα ιδιαίτερη αδυναμία, μάλλον ήμουν μικρή και τις φοβόμουν, ήταν οικόσιτες αλλά άγριες γάτες. Τώρα πια, στη γειτονιά μου βλέπω υπέροχες γάτες σωστές κυρίες.
Ναι, η ψυχή του σκύλου είναι τόσο δοτική και τόσο άδολη που δεν μπορείς να μην την αγαπήσεις. Κι αν δεν ζήσεις με σκυλί, δεν το κατανοείς αυτό πίστεψε με.
Γιάννη μου πάντα διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον τα σχόλια σου, που πάντα υποστηρίζουν θερμά την ανάρτηση μου, ό,τι κι αν αφορά αυτη!
Χαίρομαι που υπάρχεις στην blogόσφαιρα μας, είσαι παρουσία σημαντική.
Καλό βράδυ και καλή μας εβδομάδα :)
Την τελευταία σου φράση, τη λάτρεψα και την χειροκρότησα, γιατί ήταν πολύ ειλικρινής και με βρήκε κι απόλυτα σύμφωνη.
ReplyDeleteΤις γάτες δεν τις συμπαθώ πολύ. Προς υπεράσπιση μου, δε με συμπαθούν κι αυτές! Στα σκυλιά είχα πάντα μια αδυναμία περισσότερο.
Μου άρεσε η θεωρία σου, οδηγεί σε εύστοχα παραδείγματα.
Καλή βδομάδα :)
Οπότε έχετε κάνει νομίζω μια μυστική συμφωνία μεταξύ σας να μην πειράζετε ο ένας τον άλλο, καλό κι αυτό!!!
DeleteΦαντάζεσαι να περπατάς στο δρόμο και να κάνουν στρατιά πίσω σου τα γατιά, ''σας παρακαλούμε δεσποινίς Μαρίνα, δείξτε μας λίγη αγάπη'' :))) Δεν μπορείς να πεις κυρίες οι γάτες!
Ε ναι, για την τελευταία φράση μου λέω, και θα επαναλάβω τα λόγια του Διονύση, τόσες οι διαφορετικές σχέσεις όσοι και οι άνθρωποι. Μόνο θετικές να είναι!!!
καλή εβδομάδα Μαρίνα μου
Μ'αρέσει η κατάληξή σου κι επιπλέον μ'αρέσουν κι οι γάτες κι οι σκύλοι! Αν κι έτυχε να'χω μόνο γάτες, αντίθετα με σένα. Και μπορώ να σου πω πως μία φορά και μοναδική κατάφερα να συνάψω και σχέση "γάμου" -εκτος του "έρωτα"- με γάτο (αλλά, δυστυχώς, τον "έχασα" νωρίς...). Καλό απόγευμα!
ReplyDeleteΌλγα καλώς ήρθες!
ReplyDeleteΑπό όλα αυτά που μου γράφεις, νομίζω πως πρέπει, επιβάλλεται σχεδόν, να αποκτήσει μια γάτα ακόμη το σπιτικό σου. Την εμπειρία δε αυτή πολύ θα τη ζήλευα. Βέβαια, ποτέ δε λέω ποτέ, ίσως κάποτε αποκτήσω κι εγώ ένα δικό μου γατί. Προς το παρόν χαιρόμαστε το σκυλάκι μας :)))
Περί γάτας και αγάπης ο λόγος! Είμαι στο στοιχείο μου δηλαδή. Εδώ είμαι να σας πω τα πάντα περί μαύρης γάτας με χρυσά μάτια, περί μιας ζούγκλας που μας έχει σήκω-σήκω κάτσε-κάτσε στο σπίτι. Αδέσποτο, από το πάρκο. Το πήρε η κόρη μου και το έφερε πέρυσι τον Ιούλιο. Από τότε έχασα την ησυχία μου αλλά ζω το: "όποιος αγαπάει παιδεύει". Δεν θα πω πολλά αλλά θα τονίσω ένα τελευταίο. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τί σημαίνει να σε αγαπάει μια μαύρη γάτα με πάθος (και δεν είμαι ρατσίστρια ε;) χαχα
ReplyDeleteΜόνο όποιος είχε αυτή την τύχη (ατυχία;) θα με καταλάβει!!!
Έτσι είναι αν έτσι νομίζουμε fish eye :)
Kαλή εβδομάδα
Σε φιλώ
ωωω!!!!! Μαύρη γάτα!!! Σίγουρα δεν φέρνει ατυχία όπως κάποτε πιστεύαμε, εγώ δλδ το πίστευα, μέχρι που είδα κοπάδι από μαύρες γάτες σε μια αυλή, και τίποτα δεν έπαθα, οπότε πέρασε στα παραμύθια κι αυτό.
DeleteΧα! προσπαθώ να φανταστώ τι περνάς!
Μη νομίζεις, έχει και σκυλάκια που βγαίνουν δύσκολα, τα ζώα έχουν χαρακτήρες όπως κι εμείς οι άνθρωποι. Σκέφτομαι πως είμαστα τυχεροί που έχουμε την δικιά μας την καλοκάγαθη. Μόνο φαγητό και χάδια θέλει.
Πολύ χαίρομαι Μαρία μου για την παρουσία σου στο μπλογκάκι μου, εύχομαι καλό βράδυ να έχουμε