Θέλω εδώ και καιρό να περιγράψω συμβάντα, ιστορίες που συνάντησα δίπλα μου, μπροστά μου, μέσα μου, γεγονότα που ίσως θα ήθελα να μοιραστώ, να τα διώξω από μένα, να αδειάσω από δαύτα, να εκτονωθώ.
Όμως, φοβάμαι πως αυτό που έχω στο μυαλό μου θα λιγοστέψει με την απλοική μου τη γραφή, πως κάτι μεγάλο θα θέλω να πω, κάτι μικρότερο θα λέω και κάτι ακόμη μικρότερο θα καταλάβει ο αναγνώστης μου ή έστω ο συνομιλητής μου, και νιώθω πως με το πάτημα των πλήκτρων, έχω ήδη αποδομήσει το βάθος της εμπειρίας μου, την πλάτος της ματιάς μου, το υπέρογκο συναίσθημα μου.
Σε μια δια ζώσης δε προσωπική εκμυστήρευση, τα πράγματα δείχνουν χειρότερα.
Ο συνομιλητής μου, μετά από εμένα, ελαχιστοποιεί ακόμη μια φορά τα λεγώμενα μου, αποδομώντας τα, καθώς χρησιμοποιεί άμεσα το Εγώ του για να αντιδράσει στα δικά μου ειπωμένα λόγια, συνήθως στην προσωπική μου εμπειρία για την οποία ελάχιστα γνωρίζει και λιγότερα έχει βιώσει.
Όλο αυτό, με την βοήθεια της τωρινής εποχής που υποστηρίζει την τεχνολογία, τον γραπτό λόγο,
και αυτό το μεγάλο καφενείο που λέγεται facebook είτε έχω ξεχάσει πως πραγματικά γίνεται το αλισβερίσι της κουβέντας, είτε λόγω ηλικίας πια, έχω περάσει στην φάση του ''δεν θέλω να μιλάω, τα κρατώ μέσα μου''.
Χμ... Για να δούμε... Το φέισμπουκ θα το ξέχναγα. Είναι μόνο για εμφυλίους πολέμους μέσω πληκτρολογίου!
ReplyDeleteΤην προσωπική εκμυστήρευση θα την έκανα μόνο στον κολλητό μου, αλλά αυτός πήγε και πέθανε, άρα και την εκμυστήρευση θα την απέκλεια!
Πάντως αν νιώθεις την ανάγκη του μοιράσματος ή της καταγραφής, θα πρότεινα ένα ημερολόγιο κι ενα μολύβι! Μου φαντάζει πιο έμπιστος φίλος.
Προσωπικά θα τα έγραφα στο βλογ μου, γιατί αυτό είναι το δικό μου ημερολόγιο και επειδή μέχρι σήμερα έχω τη βεβαιότητα οτι όλοι οι φίλοι που έρχονται εκεί με κατανοούν, αλλά κι αν δεν συμβεί αυτό δεν με πειράζει, γιατί θα τα έχω βγάλει απο μέσα μου και θα αισθάνομαι πιο ανάλαφρη!
Καλό μεσημέρι Φις Άι! 🎈
καλησπέρα Αρτίστα μου
Deleteέχουμε και καλούς φίλους στο facebook!
όμως!
κάτι έχει αλλάξει μέσα μου
κάτι μου λέει, stop, δεν αξίζει παραπάνω
κι αυτό μου συμβαίνει και με τους φίλους μου
ίσως να είμαι σε φάση δύσκολη
παω βολτα στον ήλιο δεν έχω καλύτερο για κυριακή μεσημέρι
σε φιλώ
Ααααααα, ξέχασα να σου πω!
ReplyDeleteΟ τίτλος του ποστ σου "τα μη ειπωμένα", που μπορεί να σημαίνει και τα " ανείπωτα ", μου έφερε το νου αυτό το άσμα που σου το χαρίζω!
https://youtu.be/jL0QV7H7-o0
Μήπως Αρτιστούλα μου θα μπορούσες να μου γράψεις τίτλο του τραγουδιού για να το βρω διότι σε τούτο το μπλογκ ουτε εγω δεν μπορω να κανω copy, θέλω πολύ να το ακούσω!
DeleteΤην καλησπέρα μου
Ευχαρίστως!
DeleteΕίναι το άσμα "Τα Ανείπωτα" με τον Δημήτρη Ζερβουδάκη!
Καλό βράδυ και καλή, ηλιόλουστη, εβδομάδα σου εύχομαι!
ωωω πολύ σ ευχαριστώ και πάλι, τώρα θα το ακούσω :)))
DeleteΚαλησπέρα Ψαροματάκι, μόλις περιέγραψες το μετέωρο βήμα του συγγραφέα.
ReplyDeleteΝα το γράψω ή να μην το γράψω, κι αν το γράψω θα το καταλάβει έτσι όπως το νιώθω ο αναγνώστης, και τα λοιπά. Προτείνω να μην έχεις κωλύματα και να γράφεις ό,τι θέλεις όπως το θέλεις γιατί σημασία έχει να εκφράζεσαι εσύ. Η έκφραση ενός ανθρώπου όπως και ενός ζώου και κάθε ζωντανού όντος πάνω στον πλανήτη έχει σημασία και ενδιαφέρον γιατί να μην έχει η δική σου;
Και να σου εκμυστηρευτώ και κάτι: διαβάζω με ενδιαφέρον ό,τι γράφεις και μου αρέσει και ο τρόπος που τα γράφεις οπότε για μένα τουλάχιστον να γράφεις.
Να περάσεις μια όμορφη ηλιόλουστη Κυριακή.
Μαρία μου σ ευχαριστώ, υποθέτω για να με επισκέπτεστε, κάτι τις θα μου βρίσκετε (κοίτα να δεις που θα το πάρω κι επάνω μου), χαμογελώ!
DeleteΝαι, μπορεί σ αυτά που έγραψα να υπήρχε και αυτό, αυτό το έχω να γράψω ομως βρε παιδί μου γιατί δεν μπορώ να το γράψω; Μήπως δεν θέλω, μήπως δεν έχω την ικανότητα;
Ωστόσο κατά κύριο λόγο εννοούσα τους διαλόγους και τις κουβέντες με φίλους αλλά και με γνωστούς.
Αυτό το ωχουυυ τι να συζητάμε τώρα, όλο τα ίδια και τα ίδια, εγώ θα σου πω τα δικά μου, εσύ θα μου πεις τα δικά σου και τί έγινε;
Αστεία αστεία όμως άναψαν τα σχόλια των blogοφίλων μου (τί ωραία) και τα καταευχαριστήθηκα :)))
Kαλή εβδομάδα να έχουμε, φιλάκια
Να βρεις τον τρόπο να εκτονώνεις τα όσα κρύβουν το μυαλό κι η ψυχή σου, αλλά στο βαθμό που όντως ξαλαφρώνουν, δεν προσποιούνται.
ReplyDeleteΚατά τα άλλα, να μην σε νοιάζει ποιος κατανοεί τι και πώς, γιατί στο τέλος της ημέρας, ο καθένας κατανοεί, αυτό που θέλει να καταλάβει.
Σε φιλώ γλυκά. Καλό απόγευμα Κυριακής :)
Αχ Μαρίνα μου έγραφα έγραφα και το έχασα το σχόλιο μου (σήμερα είναι η μέρα χαμένων σχολίων μου φαίνεται), λόγω διακοπής δικτύου αχ!
DeleteΈλεγα λοιπόν πως έχεις δίκιο σε όσα μου γράφεις.
Αναρωτιόμουν αν η προσποίηση είναι κι αυτή κομμάτι μας όπως ο και ο αυθορμητισμός.
Επίσης έλεγα πως μάλλον νοιάζομαι για περισσότερα από όσα πρέπει, άσχημο αυτό, δεν ησυχάζω με τίποτα.
Να φυσάει και λίγη αδιαφορία, να πέφτουν και πράγματα κάτω, δεν κάνει κακό.
Σε φιλώ κορίτσι μου, καλή εβδομάδα σου εύχομαι
Όλα αυτά συμβαίνουν, Φυσάη μου, συμβαίναν πάντα. Και καταλύτες εμείς οι ίδιοι, αλλά και οι στιγμές. Μπορεί να αναδείξουν, μπορεί να θάψουν. Και καμιά φορά ο λόγος μας αποτελεσματικός, "πιάνει", άλλοτε άστοχος και λειψός.
ReplyDeleteΊσως η βόλτα στον ήλιο είναι πιο σταθερή παρέα. Σιωπηλή μεν, σταθερή δε.
Μου 'φερες στο νου το στίχο του Αναγνωστάκη "Ν' ακούσεις σιμά μια φωνή, όχι τις κρύες κραυγές στους άγνωστους δρόμους". Κι επειδή αυτό είναι θησαυρός, εγώ λέω να μην παραιτούμαστε από την ιδέα να επικοινωνούμε. Ξέροντας πως δε θα κερδίζουμε πάντα.
Ορίστε. Μίλησες και τώρα υπέμεινες τις αμπελοφιλοσοφίες μου!!
Πολλά φιλιά
Μα ναι Διονύση μου, ποτέ δεν θα παραιτηθούμε κι ας πιάνουμε κλούβια αβγά από τα κοτέτσια :)))
DeleteΗ ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Αλλά η πρώτη σου παράγραφος μου φαίνεται ολόσωστη, αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Πότε μήλα και πότε φύλλα, μόνο ο ήλιος σταθερός, και το γαλάζιο απέραντο της θάλασσας θα συμπληρώσω.
Αχαχα τα σχόλια σας τα περιμένω πως και πως πάντα, και τα δικά σου ιδιαιτέρως.
Αυτή είναι η πιο ευχάριστη συνομιλία.
Αλλιώτικα έχουμε ξεχάσει να μιλάμε και δεν ανεχόμαστε πια..
Εσύ ανέχεσαι τον άλλον; Αντέχεις;;;
Να εξηγείς συνεχώς τα πάντα όλα σου;
:)))
φιλάκια 514.000
Να γράφεις Στέλλα μου και αυτό για την χαρά που σου δίνει, γιατί ποιος ο λόγος να γράφουμε αν αυτό δεν μας γεμίζει χαρά;
ReplyDeleteΔεν έχω fb γιατί έχω την αίσθηση πως εκεί γίνεται κουλουβάχατο (ωραία λέξη!)
Εμένα πάντως, μου αρέσει να διαβάζω ότι γράφεις και όπως το γράφεις!
ΑΦιλάκια με μια γλυκιά καλή νύχτα!
κουλουβάχατο δεν είναι, και δεν φταίει αυτο!
DeleteΌλη η αλλαγή της ζωής μας φταίει, τουλάχιστον όσο αφορά εμάς που ασχολούμαστε με το internet, που κινούμαστε μέσα από αυτό, δημιουργικά αλλά σιωπηλά. Χωρίς την άμεση αντίδραση των ματιών ή μιας γκριμάτσας.
Έτσι, ουσιαστικά τα τελευταια 12 χρόνια, μάθαμε να γράφουμε, να μιλάμε μόνοι μας..
Νιώθεις εσύ ότι αν πεις κάτι οι φίλοι σου σ' ακούνε;
Μιλάω για τους φίλους της μιας ολόκληρης ζωής..
Εγώ πάντως όχι..
Φιλάκια πάντα
καλή βδομαδούλα
Πιστεύω ότι εάν κάποιος κρατάει σκεψεις του και τις εκφράζει όταν θέλει είναι ότι χειρότερο.Είναι πολύ ωραίο να μπορείς εκφράζεις αυτό έχεις μέσα σου.
ReplyDeleteΌλα αυτά που διαβάζω και ακούω από αρκετό κόσμο πιστεύω ότι εχει να κάνει με την τεχνολογία.Μας εχει καταπιεί το internet,facebook...
Είχα facebook μέχρι τον Δεκέμβρη του 2017.Μετά το διέγραψα.
Φέτος έμαθα ότι οι φωτογραφίες και τα μηνύματα μας και να τα διαγράψουμε πάντα υπάρχουν στο αρχείο τους.
Όπως ότι με το που ανοίγουμε τον λογαριασμό μας στο facebook ανοίγουν οι κάμερα και ο ήχος.Ετσι ξέρουν τα πάντα για εμας.
Εάν δεν πιστεύει κάποιος ας ρωτήσει κάποιον τεχνικό ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Με μέτρο όλα για να μην χάσουμε την ανθρώπινη σχέση που μπορούμε να έχουμε μεταξύ μας.
Μ
Με μέτρο ναι αλλά μόνοι μας δε γίνεται, Μάριε οι καιροί αλλάζουν και αυτό καλώς ή κακώς το ζούμε.
DeleteΠάντως τη ''φασαρία'' , τον κόσμο που σου δίνει το facebook, αλλού δεν θα το βρεις.
Αλλά δεν φταίει μόνο αυτό, κάποτε ήταν το hangry, μετά ήταν τα blogs, μετά το facebook, βάλε και τις πλατφόρμες από τις οποίες αγοράζουμε ή πουλάμε, όλα γίνονται σιωπηλά πλέον, δεν έχουν φωνή.
Αυτό, λίγο βοηθάει (στο δίνει από αλλού και το παίρνει από αλλου), και στην εσωτερική σιωπή, σαν να συνηθίζουμε στον τρόπο των γραπτών ας πούμε, που δίνει μια ελευθερία να πεις ότι θέλεις χωρίς όμως ιδιαίτερο αντίλογο, χωρίς την ένταση του τετ α τετ.
Βάλε και τα χρόνια που περνούν και που μας κάνουν να σκεφτόμαστε πως το να πούμε αυτό το κάτι που έχουμε μέσα μας λίγο ενδιαφέρει τον συνομιλητή μας. Βάλε και το εγώ του άλλου που θα μας σκεπάσει, όχι απαραίτητα με τρυφερότητα σαν κουβερτούλα..
Πότε φύλλα, πότε μήλα έλεγε ένας φίλος
καλή εβδομάδα
καλό απόγευμα
Χμμμμ έχω στείλει ένα μεγάλο ποστ εδώ Στέλλα μου αλλά δεν το βλέπω. Μου το έφαγε το ...δίκτυο ή κάτι εγώ δεν έκανα καλά. Κρίμα. Την καλησπέρα μου και καλή βδομάδα να πω.
ReplyDeleteΚρίμα Γιάννη μου πραγματικά !!!
DeleteΚαλησπέρα κι από μένα
καλή εβδομάδα
Στέλλα μου επανέρχομαι, ελπίζω αυτή τη φορά ελπίζω χωρίς πρόβλημα, γιατί το θέμα που έβαλες, χρειάζεται ένα σχόλιο.
ReplyDeleteΓια το facebook καλύτερα να μην συζητάμε. Μια πλατφόρμα στην οποία εκδηλώνονται παρακμιακές ή επιφανειακές πρακτικές που ουδεμία σχέση έχουν με την έκφραση και τη δημιουργία. Μήτε εικαστικά μήτε ουσιαστικά μπορεί η συγκεκριμένη πλατφόρμα να το υποστηρίξει αυτό. Έχω να της ...σούρω τα μύρια όσα αλλά δεν είναι αυτό το κυρίαρχο.
Το θέμα είναι ότι άπαντες γνωρίζουμε το βάθος της γραφής σου, την ποιότητα της έκφρασής σου και τα συναισθήματα που την συνοδεύουν. Αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Το ζούμε, το απολαμβάνουμε καθημερινά σχεδόν.
Εκείνο λοιπόν που μένει είναι να συνεχίσεις, στο δικό σου χώρο γραφής και έκφρασης, να μας δίνει την ομορφιά, τη σκέψη και τους συλλογισμούς σου.
Και πίστεψέ με είναι ίσως ο κορυφαίος χώρος έκφρασης αυτός. Την καλησπέρα μου και καλή βδομάδα ξανά.
Συμφωνώ απόλυτα με όλα οσα γράφεις.
DeleteΓιάννη μου καλησπέρα
DeleteΚατ αρχή σ ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να ξαναγράψεις ένα τόσο μεγάλο σχόλιο!
Σ ευχαριστώ και για όλα τα θετικά σου λόγια, να σκεφτείς ξαναδιάβασα την ανάρτηση μου :)))
Ο σκοπός μου δεν ήταν να με ωθήσετε στο να γράψω δημιουργικά όμως, δεν είχα αυτό στο μυαλό μου, παρ όλο που δεν το κρύβω πως χαίρομαι κατά βάθος.
Έλεγα, πως είμαι σε μια φάση που δεν λαχταρώ να μοιραστώ αυτά που σκέφτομαι, ή που κάνω, κυρίως αυτά που με προβληματίζουν με κανέναν και εννοώ φίλους δια ζώσης κυρίως και μάλιστα φίλους ετών.
Νιώθω πολύ αλλαγμένη σ αυτό τον τομέα.
Δεν θέλω να πω, τα κατορθώματα των παιδιών μου, τα hobby μου, τις βόλτες μου, τους προβληματισμούς μου.
Δεν θέλω να ακούσω επίσης ανάλογα πράγματα.
Ή που έχω βαρεθεί και περνάω φάση, ή που έχω αντιληφθεί πως δεν έχει νόημα αυτό το σου λέω, μου λες!
Εδώ στο blog νιώθω ότι μιλάω περισσότερο, ακόμη και στις πιο μικρές αναρτήσεις.
Αλλά εδώ είναι και λίγο σα να μιλάω μόνη μου.
Και τα σχόλια σας, όσο κι αν τα περιμένω, όσο υπέροχα κι αν είναι, λείπει η άμεση ματιά.
Εύχομαι να έγινα κατανοητή, ο Διονύσης νομίζω μπήκε στην καρδιά της σημερινής μου ανάρτησης!
Σε όσα λες ωστόσο συμφωνώ και πάλι σ ευχαριστώ!
Ξέρω ότι η άμεση επικοινωνία είναι αναντικατάστατη. Αυτό δεν το αναιρούμε με τίποτα. Σε κάθε περίπτωση η άμεση επαφή με τους ανθρώπους είναι το ζητούμενο. Και όχι το κλείσιμο σε απομονώσεις και κουτάκια. Τα άλλα είναι παρεπόμενα.
DeleteΤην καλησπέρα μου.
σωστό, πολύ σωστό Γιάννη μου, για αυτό και μένα με προβληματίζει, γιατί δεν το βρίσκω ευχάριστο.
DeleteΦάση είναι θα περάσει λέω..
φιιιλιά!!!