Είχε η θάλασσα ένα μπλε τόσο βαθύ και μαύρο!
Είχε και μια γυαλάδα εκείνο το μπλε μαύρο, σαν ένα ζευγάρι καλογυαλισμένα παπούτσια λουστρινένια.
Και ήταν τα φώτα της πόλης τόσο λαμπερά, σα μικρά διαμάντια, ζαφείρια, ρουμπίνια και τοπάζ που αντανακλούσαν στο σκουρόχρωμο υγρό.
Δεν χόρταινες να κοιτάς..
Είναι η ομορφιά που προσφέρει μονάχα η θάλασσα! Με τη μοναδική υφή της και τη γοητεία της.
ReplyDeleteΚαλησπέρα Στέλλα μου. Κράτα αυτές τις όμορφες παραστάσεις αγκαλιά για ένα όμορφο βράδυ.
Γιάννη μου δεν μπορείς να φανταστείς πόσο όμορφο ήταν το σημερινό απόγευμα / σούρουπο, γύρω στις 7.00! Δεν χόρταινα να κοιτάζω τα χρώματα!
DeleteΟπωσδήποτε σπουδαία μαγιά για ένα ωραίο βράδυ..
καλησπέρα Γιάννη μου
Ποιος είπε, είπαμε, ότι η ποίηση είναι μόνο για τους ποιητές και τα ποιήματα;
ReplyDeleteΚαλό βράδυ :)
Στην παραλία της πόλης όπου ζω, έχω δει πολλά ποιήματα ως τώρα :-)))
DeleteΉμουν πολύ τυχερή σ αυτό
καλό βράδυ
καληνύχτα
...και πόσο ποιητικά μας τα παρουσιάζεις!!! Έγινα μέρος αυτής της ο ομορφιάς και γαλήνης που η θάλασσα χαρίζει!!!
ReplyDeleteΚαλησπέρα Στέλλα μου με τις όμορφες βόλτες σου
Καλησπέρα Αννα Φλο μου
DeleteΚαλό βράδυ να έχουμε
σ ευχαριστώ
:-)))
Γι αυτό και λένε, "μια βόλτα είναι η ζωή μας"!
ReplyDeleteΚαλές τριήμερες ηλιόλουστες βόλτες λοιπόν!
Αφιλάκια πολύ γλυκά Στέλλα μου! :)))
επίσης Στεφανία μου, βόλτες στο όμορφο βουνό σου
Deleteτους χαιρετισμούς μου
φιλιά