Friday, November 15, 2019

λουλούδια





Ανάμεσα σε δυστυχισμένες κι ευτυχισμένες μέρας,  σκέψεις με κατακλύζουν,  όχι πάντα ευχάριστες.
Αν,  ήξερα την πορεία του χρόνου μου,  το μέλλον μου,  πολλά χρόνια πριν,  θα είχα κάνει τις ίδιες επιλογές;  Θα είχα ξεβολευτεί κομματάκι;  Θα είχα λοξοδρομήσει;
Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω,  όχι μία,  μα πολλές τιμωρίες θα μου έβαζα.
Στο μπουντρούμι,  χωρίς φαγητό και χωρίς νερό θα με έκλεινα!

Όμως πώς να αναμετρηθείς με τις εκάστοτε συνθήκες αναρωτιέμαι.  Με τα τότε δεδομένα,  εξωτερικά και εσωτερικά;  Οι επιλογές παίρνονται ανάλογα με το backround που μπορεί ή όχι να τις υποστηρίξει,  ή τις συνθήκες οι οποίες θα σε σπρώξουν προς τα εκεί.

Και τί θα έκανες μου λες;
Πώς θα τις στήριζες χωρίς την δύναμη,  την επιμονή;  Και την ωριμότητα;  Την εμπειρία;  Αυτά δεν τα λογαριάζεις;

Να κάτι τέτοια σκέφτομαι,  και πόσο εύκολη ήταν η ζωή μας τότε και πόσο δύσκολη είναι τώρα,  και που τότε νομίζαμε πως το δύσκολο είναι εκείνο,  μα τώρα αυτό που τρομάζει πιό πολύ είναι η ιδέα πως τα Δύσκολα,  τα αληθινά δύσκολα δεν τα ζήσαμε ακόμα.

Μετά βρίσκω παρηγοριά στις φωτογραφίες του διαδυκτίου,  που γεμίζουν την αγκαλιά μου με λουλούδια!  Και κάπως έτσι,  έστω και λίγο στρογγυλεύουν οι γωνίες μου.
Μήπως έχω κι άλλη λύση;

14 comments:

  1. Καλησπέρα αγαπητή μου συνοδοιπόρισα!
    Αναλογίζομαι τις σκέψεις και τους στοχασμούς σου. Στέλλα μου, δεν μπορώ να πω ότι τώρα ο βαθμός δυσκολίας της ζωής μας είναι μεγαλύτερος από πριν. Αυτό δεν είναι νόμος για όλους. Εξαρτάται αυστηρά από τα βιώματα του καθένα μας. Υπήρξαν παρελθόντα απείρως πιο δύσκολα και γκρίζα για πολλούς ανθρώπους.
    Σίγουρα οι πράξεις μας δεν αλλάζουν. Αυτό που έγινε καταγράφτηκε, δεν γυρίζει. Ξέρω, το παθαίνω και εγώ. Αυτήν την μαρτυρική ανακύκλωση σε αυτό το ερώτημα. "Γιατί να το κάνω αυτό" Στέκει πάντα βασανιστικό, μαρτυρικό.Όμως δεν αλλάζει κάτι όσο και να στεκόμαστε εκεί. Το μόνο που μπορούμε είναι να χρησιμοποιήσουμε την εμπειρία του παρελθόντος για ένα καλύτερο αύριο.
    Στέλνω τους χαιρετισμούς μου καλή μου.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ο καθένας μας έχει διαφορετικά βιώματα Γιάννη.

      όμως τα λάθη ή οι παραλείψεις του χθες δεν διορθώνονται σήμερα γιατί δεν υπάρχουν οι συνθήκες φυσικά.
      Σίγουρα προχωράμε έστω και με τα ξυραφάκια στη γλώσσα, έστω και συμβιβασμένοι απολύτως.
      Αναγκαστικά προχωράμε στη ζωή, το θέμα είναι αν μπορούμε να κάνουμε όνειρα κι αν αυτά μπορούν να γίνουν πραγματικότητα.
      Αν θέλεις να σου πω, όχι, δεν έχω τη δυνατότητα να κάνω όνειρα.
      Έχω βέβαια την δυνατότητα να ζήσω με τα δεδομένα μου, διαφορετικά από χθες, χωρίς προοπτικές καλυτέρευσης , χωρίς ποιότητα ουσιαστική αλλά κι αυτό είναι ζωή δεν είναι;
      Ή μήπως μοιάζει λίγο με αργό θάνατο;

      Delete
  2. Είναι σκέψεις που κάνω κι εγώ συχνά, αλλά απάντηση δεν έχω καμιά.
    Όσο για τις στρογγυλές γωνίες αναρωτιέμαι, στρογγύλεμα στρογγύλεμα, που θα καταλήξουμε;;
    φιλιά

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε καταλαβαίνω Μαριέλα, όσο για το στρογγύλεμα δεν ξέρω, δεν φανταζόμουν έτσι πάντως τα 58 μου χρόνια.

      Όταν το 1995 άνοιξα το μαγαζί μου, πίστευα πως μέχρι θα βαθιά μου γεράματα θα ανεβοκατέβαινα πατάρι / υπόγειο / κυρίως χώρος.
      Μια ελπίδα θα υπήρχε με την λειτουργία του μετρό, αλλά δυστυχώς ούτε και σ αυτό δεν ήμουν τυχερή, θα έδινε μια ανάσα στα μαγαζιά που είναι πια παροπλισμένα τριγύρω στους σταθμούς.

      φιλιά πάντα

      Delete
  3. Λες κι άλλα πιο δύσκολα να μας περιμένουν;
    Έτσι νομίζω κι εγώ.
    Ζούμε εικονική πραγματικότητα με τις εικόνες του ίντερνετ.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ρένα η εικονική πραγματικότητα κλέβει μεγάλο κομμάτι από την ζωή μας, θέλεις η τάση, θέλεις ο νέος τρόπος ζωής, βάλε κι άλλους χίλιους δυό λόγους, ήρθε νομίζω και θα παραμείνει.

      Στο χέρι μας είναι να βάλουμε όρια αλλά πάλι με τι να το αντικαταστήσεις τέτοιο ''παράθυρο'' ανοιγμένο διάπλατα..

      φιλάκια κορίτσι μου (εκείνον τον καφέ να επανεξετάσουμε, νοέμβρης, δεκέμβρης είναι ωραίοι μήνες :)

      Delete
  4. Παραξενιές και ιδιοτροπίες της ψυχής. Εν έτη 19.. τόσο αφήνοντας περιθώριο στα όνειρα κουβαλήσαμε στις πλάτες ένα ολόκληρο φορτίο ευκαιρίες, κάποιες μας έπεσαν στο δρόμο και το 2020 πισωγυρίσαμε να τις βρούμε.
    Κάποιες τυλίξαμε με χρυσό περιτύλιγμα που κι αυτό με το χρόνο ξεθώριασε. Το κυνήγι της κοινωνικής ανόδου δεν μας άφησε περιθώρια αξιολόγησης. Και σήμερα που κάνουμε την αυτοκριτική μας διαπιστώνουμε πως η ζωή προχωρά, εξελίσσεται και η πραγματικότητα δεν μας ικανοποιεί.
    Ευτυχώς έχουμε το δικαίωμα της επιλογής. Αν και ακούγεται λίγο οξύμωρο, γιατί όχι; Λέγεται δεύτερη ευκαιρία.
    Καλό ξημέρωμα Στέλλα μου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ποιά είναι η δεύτερη ευκαιρία Αννίκα μου θα ήθελα να το κουβεντιάσουμε.

      την καλημέρα μου
      και τα φιλιά μου
      με καφεδάκι
      :)

      Delete
  5. Διάβασα πολλές φορές όλα αυτά που γράφεις.Πιστεύω ότι η πραγματικότητα μερικές φορές είναι αυτή που μας προσγιώνει στο σήμερα.
    Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε με λίγη περισσότερη προσπάθεια να τα φτιάξουμε.Σε κάθε ηλικία βιώνουμε με διαφορετικό τρόπο τις καταστάσεις.Εχουμε περισσότερες αντοχές όταν είμαστε νέοι αλλά είμαστε και πιο 'επιπόλαιοι"στο πως βλέπουμε κάθε φορά τα πράγματα.
    Αυτό που πίστευα πάντα είναι ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο.Αυτό είναι κατά την δική μου άποψη που μας κρατάει στην ζωή.
    Να μπορούμε να κάνουμε πραγματικότητα έστω και ένα από τα όνειρα που έχουμε.Και αυτό επιτυχία είναι.
    Ότι και να γίνει δεν το βάζω ποτέ κάτω.Προσπάθεια θέλει.Οπως μπορεί ο καθένας μας.Στις μέρες μας εχουμε περισσότερες επιλογές στο να βρούμε κάτι.
    ΜΟΥΣΙΚΗ : https://www.youtube.com/watch?v=bKJbGepqhjE
    https://www.youtube.com/watch?v=ZPTD-m0yHGw

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αγαπητέ ανώνυμε φίλε
      Πολύ χάρηκα που είδα το σχόλιο σου, σ΄ αυτή ειδικά την ανάρτηση.
      Βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο, νομίζω πως το ίδιο κι εγώ.
      Γκρινιάζω κατά καιρούς, παλεύω με τον κυκλοθιμισμό μου που δεν μπορώ να πω πως δεν έχει αιτία ύπαρξης, από κάπου πηγάζει.
      Σίγουρα περνάω μια δύσκολη περίοδο, το λέω έχοντας επίγνωση ότι φυσικά υπάρχουν πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις στη ζωή. Κι ακόμη πιο πολύ!
      Απλά είναι μια σύγκριση με μια αναμέτρηση με τα δικά μου δεδομένα.
      Αλλά κυρίως όλα είναι θέμα χαρακτήρα.

      Το όνειρο!
      Όνειρα πολλά, 58 χρόνια μόνο όνειρα.
      Δεν μπορώ να πω βέβαια πως δεν απόλαυσα καταστάσεις, απίθανα πράγματα, όμορφα, ζεστά.
      Κι ακόμη τα απολαμβάνω.
      Ίσως όμως να φταίει ότι η ηλικία περνάει και νιώθω την αδυναμία να κάνω νέα πράγματα.
      Ίσως και να μη μου βγαίνουν τα όσα θέλω.
      Κι άλλες πάλι φορές νιώθω ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο.

      Νομίζω πως σ' αυτή την ηλικία που είμαι, όταν έχεις οικογένεια αυτό που θέλεις είναι να βλέπεις τα παιδιά σου να προοδεύουν, να έχουν δουλειά κλπ

      Δόξα τω θεώ, νιώθω ευγνωμοσύνη για την ζωή μου.
      Όχιιι δεν το βάζω κάτω.

      Σ ευχαριστώ που είσαι στην ζωή μου έστω μ' αυτόν τον τρόπο.
      Καμμιά φορά η απόσταση, κάθε είδους απόσταση εκτός από αυτήν της ψυχής, δημιουργεί υπέροχες σχέσεις.

      Ακούω την πρώτη επιλογή η οποία με έλιωσε στην κυριολεξία :-)))

      καλό απόγευμα

      Delete
    2. Και εγώ σ'ευχαριστώ για την φιλοξενία στο blog σου και για αυτό που μου έγραψες."Σ ευχαριστώ που είσαι στην ζωή μου έστω μ' αυτόν τον τρόπο."
      Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις μερικές φορές το ποτήρι μισογεμάτο αλλά με την προσπάθεια όλα μπορούν να γίνουν λίγο καλύτερα.
      Μπορώ να σου πω ότι μερικές φορές σκέφτομαι εάν πρέπει να γράψω ορισμένα πράγματα που κατά καιρούς εχω στο μυαλό μου.
      Επειδή μου αρέσει πολύ που μοιραζόμαστε κάποιες σκέψεις,προσπαθώ να ταιριάζω και τις μουσικές μου επιλογές.
      Ο Rene Aubry είναι πολύ καλός.Χαίρομαι που σου άρεσε.
      Καλή εβδομάδα να έχουμε.Καλό απόγευμα.
      https://www.youtube.com/watch?v=NtbunQgEi_0

      Delete
    3. Είναι απίθανο αυτό το ταίριαγμα που κάνεις, από τα πιο όμορφα που μου έχουν συμβεί στα χρόνια που έχω το blog!

      :-)))

      Delete
  6. Ένα από τα αγαπημένα μου,απο τα παλιά... Είναι σπάνιο να το βρεί κανείς στην δισκογραφία.Είχε κυκλοφορήσει σε δισκάκι 45'στροφών.Αυτά τα παλιά βινύλια.Το έχω στην δισκοθήκη μου.
    https://www.youtube.com/watch?v=QDnXEllpelQ

    ReplyDelete
  7. Λίγο φλερτ χρειάζεσαι και εξωτερικά και εσωτερικά. Δεν έχει καμιά έννοια η σκέψη του πριν ή του μετά το αυτομαστίγωμα για το πριν ή το πως θα έπρεπε να βλέπεις το τώρα κλπ κλπ... πελαγοδρομείς χοχοχοχ Σε μαλώνω όχι φυσικά απλώς θέλω να σου δώσω να καταλάβεις την αξία του φλερτ. Την αξία της γοητείας... το λοιπόν μια πρόταση, το ίντερνετ είναι πράγματι ένα παράθυρο, ένα από τα πράγματα που υποσχέθηκα στον εαυτό μου όταν άνοιξα το μπλογκ μου γκουχου γκουχου στην εποχή των δεινοσααύρων νομιζω... τι έλεγα α ναι υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως ότι φωτογραφία αναρτώ θα είναι δική μου δηλαδή θα την έχω βγάλει εγώ. Ασε παιδί μου κάτω το μαστίγιο ... φτάνει!!! χαχαχα
    φλερτ λεμεεεε
    σε φιλώ :)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...