Καθώς ωριμάζεις, νιώθωντας πως η αδύναμη νεανική φωνούλα σου, θα μπορούσε να Ακουστεί, έχεις δύο επιλογές.
_Να Ακούγεσαι, διατηρώντας την εσωτερική σου ομορφιά και απαλότητα, την διακριτικότητα και την ευγένεια, την καλοσύνη, την κουλτούρα. Την αγάπη.
_Να Ακούγεσαι σκληρός, τόσο που η δύναμη της φωνής σου, να μετατρέπεται σε στεγνό, συμπαγή θόρυβο μέχρι να φτάσει στα δικά μου αυτιά.
Και στις δύο περιπτώσεις, εσύ λες αναμφισβήτητα την άποψη σου, αλλά εκεί είναι η ουσία;
*
''Δεν με εκπλήσσει πια τίποτα'', λένε πολλοί άνθρωποι ή ''σοβαρά, δεν το περίμενες αυτό;'' Ή, οι ηλίθιοι είναι αυτοί που εκπλήσσονται με τα πάντα''.
Εκπλήσσομαι!
Και μάλιστα, πολλές φορές δημιουργώ εκ των έσωθεν την έκπληξη. Τί νόημα θα είχε η ζωή χωρίς εκπλήξεις; Ηθελημένα αφήνομαι συχνά, στην αγκαλιά της αφέλειας.
Νοέμβριος 2017
*
Φυσάει και βρέχει από το ξημέρωμα. Τα δωμάτια είναι σκοτεινά, ανάβω τα φώτα. Υπέροχη μουσική από το ραδιόφωνο πλημμυρίζει τον χώρο. Χαζεύω τα λουλούδια έξω από το παράθυρο μου. Τα χρωματιστά κεφαλάκια από τους φετινούς πανσέδες σκάνε συνεχώς μύτη. Τα κυκλάμινα μου, τα μικρά παιδιά μου έξω στο μπαλκόνι όπως τα αποκαλώ, με αποζημιώνουν με τα υπέροχα επιβλητικά άνθη τους.
Τα μεγάλα προβλήματα, σε σμιλεύουν. Σε μεταλλάσουν, είτε σε πολύ σκληρό, είτε σε πολύ γλυκό άνθρωπο. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό!
ReplyDeleteΤα χρόνια από μόνα τους ίσως να μην έχουν και τόση σημασία αν δεν μοιράζεσαι τις σκέψεις σου με κάποιον άλλο.
Η γνώση, σίγουρα πολύτιμη απ’ το πέρασμα του χρόνου είτε σαν σκέψη απλή, είτε σαν διαπίστωση θα ωφελούσε αν δεν είχες κάποιον να την μοιραστείς;
Η ομορφιά της απλότητας, η καθαρότητα της ψυχής, οι πολύτιμες εμπειρίες, τα εμπόδια, τα πάθη, τα λάθη τι θα ήταν χωρίς αξίες;
Το παιχνίδι της ζωής ενίοτε είναι και κωμωδία. Πως αλλιώς θα αντέχαμε την τραγικότητά της.
Σκέφτεσαι πόσο αβάσταχτη θα ήταν η ζωή χωρίς χιούμορ. Άλλωστε με το χρόνο όλα αλλάζουν, οι προσδοκίες, τα δεδομένα. Ακόμα και μεις οι ίδιοι. Το ίδιο πρόσωπο με διαφορετικές παραλλαγές.
Αφήνομαι στο τραγούδι της βροχής, στο θρόισμα της ψυχής απ’τις σταγόνες της υδρορροής και τις ασημένιες ανταύγειες πάνω στα φύλλα. Εικόνες που δεν παλιώνουν ποτέ......Σ' ευχαριστώ!
Καλό απόγευμα!
Φιλιά!
Μ αρέσει η γνώση Αννίκα μου, θεωρώ ότι η γνώση είναι η ίδια έννοια της ζωής, όταν σταματάς να μαθαίνεις σταματάς να ζεις.
DeleteΜ αρέσει ο άνθρωπος απέναντι μου, να μεταλαμπαδεύει την γνώση του, ανοίγω αυτιά και μάτια.
Τρελαίνομαι, σκέφτομαι, βάζω καινούργια πράγματα μέσα μου, τα ζυγίζω, μου αρέσουν θα τα κρατήσω.
Το χιούμορ είναι φιλοσοφία, τρόπος ζωής.
Θα ήθελα να ήταν και δικός μου και πολλών δικών μου αγαπημένων ανθρώπων αλλά ΔΕΝ.
Γνώση και χιούμορ, θαυμαστά στοιχεία σε έναν άνθρωπο.
Το ότι αλλάζουμε, κάθε δεκαετία χρειάζομαι τον χρόνο, να αφήσω πίσω την παλιά, και να κάνω χειραψία με την καινούργια.
Η θάλασσα, η βροχή, τα φύλλα τα φθινοπωρινά, από τις πιο σταθερές αξίες.
Κλικ.. φωτογραφία, φυλαγμένη έστω στο εσωτερικό της ψυχής.
Σ ευχαριστώ για το πέρασμα
καλό βράδυ και καλό σ/κ
τα φιλιά μου
*Το ότι αλλάζουμε, κάθε δεκαετία χρειάζομαι τον χρόνο, να αφήσω πίσω την παλιά, και να κάνω χειραψία με την καινούργια Στέλλα!
DeleteΚαλησπέρα ψαροματάκι μου!
ReplyDeleteΈχω μέρες να σε επισκεφθώ. Δεν είμαι και πολύ στα καλά μου τελευταία.
Όμως τα χρώματα, οι σκέψεις σου έτσι όπως είναι διατυπωμένες, η βροχή στο παράθυρό σου..όλα με ησυχάζουν, με ξεκουράζουν. Σ'ευχαριστώ πολύ γι'αυτό.
Έκπληξη; Κι εγώ παραμένω έκπληκτη και ναι τις περισσότερες φορές πια "...δημιουργώ εκ των έσωθεν την έκπληξη. Τί νόημα θα είχε η ζωή χωρίς εκπλήξεις; Ηθελημένα αφήνομαι συχνά, στην αγκαλιά της αφέλειας."
Γιατί να το πω με δικά μου λόγια αφού εσύ το διατυπώνεις τόσο ωραία;
Η βόλτα μου από δω, σήμερα, μ'έβγαλε σ' ένα ξέφωτο.
Να είσαι καλά. Πολλά φιλιά.
Καλό απόγευμα :)
Μαρία, κάτι σαν όαση δλδ;
DeleteΑλήθεια χαίρομαι αν φάνηκα χρήσιμη σε κάτι.
Δεν θέλω ''να μην είσαι στα καλά σου''.
Στενοχωριέμαι!
Να έρχεσαι στα ξέφωτα μας Μαρία αν σε βοηθούν.
φιλάκια πολλά :-)))
Μου αρέσουν οι ...περίπατοί σου με ρομαντικό χάδι μέσα στο δικό σου χώρο. Μου αρέσει και ίσως με συγκινεί η ματιά σου στον έξω κόσμο, σε αυτόν τον φυσικό κόσμο δηλαδή που σε αγγίζει. Και σαν έξω βρέχει αυτός ο ρομαντισμός απογειώνεται στην κυριολεξία.
ReplyDeleteΟι σκέψεις σου όσον αφορά τους δρόμους που μπορεί κάποιος να ακουστεί είναι επίσης ξεκάθαρες και σαφείς. Πιστεύω ότι κάθε περίπτωση ταιριάζει και σε κάθε "αίτημα" που κάνεις για μια τέτοια ακρόαση.
Καλησπέρα Στέλλα μου με τις ρομαντικές τρυφερές σου περιπλανήσεις.
Γειά σου Γιάννη μου
DeleteΣ ευχαριστώ πάντα καλέ μου φίλε
καλό σαββατοκύριακο
την αγάπη μου
Αφηνεις την ζωή να περναει μαθενοντας και αγαποντας...Στελλα μου αποδεχομαστε αυτα που δεν μπορουμε να αλλαξουμε...π.χ τον χρονο και επενδυουμε στις αξιες των συναισθημματων μας..
ReplyDeleteθα σου ευχηθω καλο ξημερωμα ..ουτε καταλαβα ποτε περασε μια ωρα και...που ειμαι εδω...να εισαι καλα φιλιαααα!!!
Αχα, περνάει ο χρόνος μάτια μου, κάτι τέτοιο δε λέει ένα άσμα;
DeleteΗ ζωή μας μαθαίνει ουυυ, πάρα πολλά, ένα σωρό πράγματα.
Ποτέ δεν ένιωσα πως τα ξέρω όλα.
Ο χρόνος αδηφάγος και αμείλικτος.
Εννοείται πως τον πιάνουμε αγκαζέ και πάμε μαζί του την βόλτα μας.
Μήπως έχουμε και άλλη επιλογή;
καλησπέρα!
Είναι μια στάση που άρχισα να κρατάω από το τέλος του 2009 με τους ανθρώπους.Συγγενείς και φίλους.
ReplyDeleteΠιστεύω ότι αυτό που γράφεις Τα μεγάλα προβλήματα, σε σμιλεύουν. Σε μεταλλάσουν, είτε σε πολύ σκληρό, είτε σε πολύ γλυκό άνθρωπο.
Εμένα αυτό που γράφεις με αντιπροσωπεύει σε κάποια σημεία.Με σμιλεύουν αλλά με κάνουν πιστεύω γλυκό άνθρωπο.Έτσι μου λένε αυτοί που με γνωρίζουν από παιδί.
Όσο μεγαλώνουμε κάποιοι άνθρωποι αλλάζουμε.Άλλοι προς το καλύτερο άλλοι προς το χειρότερο.
Εχω αρχίσει να δέχομαι πλέον τους άλλους όπως είναι.Εαν δεν αντέχω τον τρόπο σκέψης τους κρατάω απόσταση.
Γιατί πολύ απλά κανένας άνθρωπος δεν αλλάζει έστω και λίγο προς το καλύτερο (και για εκεινον αλλά και για τους άλλους) εάν δεν το θέλει πραγματικά.
https://www.youtube.com/watch?v=R42whN2erZk
Μου κάνει εντύπωση που το οριοθετείς στο 2009.
DeleteΠριν ας πούμε ήσουν πιό ανοιχτός;
Εγώ δεν ξέρω πότε άλλαξα, μάλλον με τη δουλειά, που ο χρόνος που μου έμενε ήταν ελάχιστος οπότε δεν χωρούσαν σχέσεις και επικοινωνίες πολλές.
Όταν τα παιδιά χρειάζονταν φίλους σε μικρή ηλικία, προσπαθούσα να κάνω σχετικές παρέες. Δεν είμαι ανοιχτό άτομο κι εγώ αλλά λίγο πολύ το κατάφερνα.
Μετά, πρέπει να σου πω ότι πιο πολύ βολεύτηκα κατα καιρούς με συντροφιές, παρά έκανα σχέσεις καρδιάς. Ήρθα σε επαφή με πολύ κόσμο που τώρα δεν μιλάμε καν.
Με συγγενείς δεν είχα ιδιαίτερα πάρε δώσε γιατί δεν μου άρεσαν οι τυπικές σχέσεις, ή υποχρεωτικές αν θέλεις.
Σαφώς δέχομαι τους άλλους όπως είναι.
Δεν γίνεται διαφορετικά.
Εξαφανιζομαι όμως και εύκολα.
Έχω αλλάξει στις δεκαετίες της ζωής μου, δεν ξέρω αν οι άλλοι με γνώριζαν τόσο καλά ώστε να το καταλάβουν, αλλά μέσα μου κάνω πολλές συγκρίσεις και διακρίνω τις αλλαγές.
Πιστεύω όμως κι εγώ πως ήμουν και παραμένω γλυκιά.
Αν και σήμερα θα δείξω πιο εύκολα και τον κακό μου εαυτό, αυτό βέβαια κάτω από τις απαιτούμενες συνθήκες. Μπορώ πχ να πιέσω κάποιον.
Παλιότερα ήμουν πολύ πιο χαμηλών τόνων.
Για να αλλάξουμε προς το καλύτερο, δεν ξέρω, γιατί το καλύτερο είναι υποκειμενικό.
Απλά μερικοί άνθρωποι, λόγω του ότι υπήρξαν υπερβολικά χαμηλών τόνων, ανακάλυψαν σκαλάκια που τους έδωσαν δυνατότερη φωνή, που καμμιά φορά έχει μια σκληρότητα. Είναι οι άνθρωποι που δεν θέλουν να δείχνουν προς τα έξω πια τις ευαισθησίες τους ενώ παλιότερα υπήρξαν διαφορετικοί!
Ορίστε σεντόνι έγραψα πάλι :)