Είναι αλήθεια πως για να ακουμπήσεις στις πλάτες κάποιου, πρέπει να διαθέτει πλάτες.
Όπως το να πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου να γίνεις το φεγγάρι κάποιου, θα πρέπει αυτός ο κάποιος να διαθέτει ουρανό.
Χθες ή προχθές ήταν η τελευταία πανσέληνος είπαν της χρονιάς αλλά και της δεκαετίας.
Έψαχνα τα ξύλινα κόκκινα αστέρια μου!
Ήταν μια αναλαμπή θύμησης, καθώς είχα ξεχάσει την ύπαρξη τους, κι ας τα έχω μέσα στα μάτια μου σα να τα είδα χθες.
Πολύ παλιότερα, που μάζευα περιοδικά με διάφορες ιδέες, είναι απίστευτο που θυμόμουν τι και σε ποιό τεύχος θα βρω το κάθε τι.
Για αυτό, επειδή ξεχνάω, μια μέρα αποθήκευσα το τηλέφωνο της καρδιάς μου στο κινητό. Γιατί δεν θέλω, να θέλω και να μην μπορώ.
Αν το καλοσκεφτείς, ακόμη κι αυτός ο καημενούλης γλυκύτατος άι βασίλης κάθε χρόνο μόνος, στο έλκυθρο, στις καμινάδες, στο μοίρασμα των δώρων. Μόνος, μοναξιά!
Θα ήθελα να ανήκω σε μια πολυμελή οικογένεια, θα ήθελα μια οικογένεια όπως εκείνη στην ταινία Φανή κι ο Αλέξανδρος, με όλες τις ίντριγκες αλλά και όλο εκείνο το τεράστιο πλούσιο σπίτι, μαζί φυσικά με όλα τα του τα χριστουγεννιάτικα στολίσματα.
Αν κάποιος συνηθίζει να σε παρακολουθεί από απόσταση (ας πούμε στα μουλωχτά), χωρίς να μιλάει, χωρίς να ρωτάει και χωρίς να είναι πρόθυμος για μια ειλικρινή (πρόσωπο με πρόσωπο) κουβέντα καλά κάνει όπως το κάνει, άλλωστε είναι γεγονός πως πολλοί άνθρωποι έχουν το αλάθητο, τους νιώθω. Αν μάλιστα οι ίδιοι δεν αμφιβάλλουν για την προσωπική τους ευτυχία ακόμη καλύτερα.
Παρ' όλο που κάποια στιγμή θέλησα να ξεχάσω, να κλειδώσω ακόμη και να καταστρέψω κάποια συναισθήματα μου η αλήθεια είναι πως δεν το κατάφερα. Είναι όλα εδώ, και είμαι ικανοποιημένη που μπορώ να πω πως τα έζησα ως το μεδούλι.
Είσαι ένας χείμαρρος σκέψεων,λέξεων,εικόνων και συναισθημάτων!
ReplyDeleteΔεν σε προλαβαίνω!
Κανένας άνθρωπος έχει το αλάθητο.
Η μνήμη είναι η οδός που μπορεί και θέλει
να μας βγάζει απο αδιέξοδα,έτσι το έχω βιώσει.
Να περνάς καλά και να νιώθεις ακόμα καλύτερα!
:))
Σ ευχαριστώ Λενιώ (πόσο μου αρέσει αυτό το όνομα σ αυτή του την προσφώνηση) ελπίζω να προκαλώ ευχάριστο συναίσθημα :)
DeleteΕννοείται πως κανένας δεν έχει το αλάθητο. Προσωπικά λειτουργώ έχοντας αυτό ως κανόνα, όσον αφορά τα λάθη του εαυτού μου βέβαια.
Νομίζω πως με τη χρήση των κινητών τηλεφώνων μα κυρίως με τη χρήση του διαδικτύου, η μνήμη μου έχει εξασθενίσει, εύχομαι να είναι απλά πιο επιλεκτική.
Ένας από τους πολλούς φόβους μου όμως είναι η ακούσια απώλεια της.
Σ ευχαριστώ,
καλημέρα
καλό σ/κ
:-)))
Το βαπτιστικό όνομα είναι ελένη.
DeleteΤο λενιώ μού προσδόθηκε κάτω απο ιδιαίτερες συνθήκες
και ξεχωριστούς ανθρώπους για εμένα.
Και βέβαια προκαλείς ευχάριστο συναίσθημα
συνοδευόμενο απο επιλεκτικές μνήμες..και σε ευχαριστώ!
Κι εγώ σ ευχαριστώ Λενιώ μου, έτσι έχουν ουσία τα ονόματα όταν δίνονται από ξεχωριστούς ανθρώπους για ξεχωριστούς λόγους :)
Deleteτα φιλιά μου
καλή συνέχεια
Όχι μόνο σε παρακολουθώ μα και λατρεύω το τρόπο που γράφεις τα όσα σκέπτεσαι . Είναι μέσα στις λέξεις εικόνες που καταφέρνεις να μας τις ζωντανέψεις. Γλυκιά μου έστω και νωρίς θα σου ευχηθώ για τις γιορτές ευχές καρδιάς και όχι συνήθεις, να είσαι πάντα ..όπως είσαι, να σκέπτεσαι να εκφράζεσαι..όπως νιώθεις, να εκδηλώνεσαι και να πράττεις όπως αισθάνεσαι..απλά..να είσαι αυτό που είσαι. Αχτιδένια φιλάκια
ReplyDeleteΑχτίδα μου σ ευχαριστώ.
DeleteΦοβάμαι πως και να ήθελα, δεν έχω άλλο τρόπο :)
Ευχές καρδιάς κι από εμένα, όμορφες γιορτές να έχετε ολόκληρη η οικογένεια (μαζί με το σκυλάκι) :)
Ευτυχώς που έχουμε τον τρόπο να εκφράζουμε αυτό που έχουμε μέσα στην καρδιά μας, μέσα από τα μπλογκάκια μας
τα φιλιά μου
καλό σ/κ
:)
Αν ψάχνεις κάτι στο εδώ και τώρα θα το βρεις.
ReplyDeleteΕδώ είμαστε λοιπόν για να τα λέμε αφού στο μαγικό παρόν ζούμε!
Προχθές που λες Στέλλα μου, εκτός και απ΄την πανσέληνο, ήταν μια μοναδική πλανητική μέρα, 12:12 2019=12!!!
Δες:
12:12 is a very important day for each of you. This is when you can fully accept that small part of your higher consciousness to assist you and become actualized within those energies. It is a time of great renewal for the Soul and not so much for the physical self.
Know that the transition is very sacred; try not to judge what is happening but just step into the process.
ΑΦιλάκια φεγγαρένια μου!
Γειά σου Στεφανία μου
DeleteΛοιπόν για μένα δεν υπάρχει μαγικό παρόν :-)))
Κοίτα να δεις όμως που υπάρχουν μαγικές στιγμές που αστραπιαία γίνονται παρελθόν και έχω την τάση να τις έχω όλες κρατημένες μέσα στην καρδιά μου, κυρίως βέβαια αυτές που είχαν νόημα και ουσία, όπως το να μάθω κάτι πολύ καινούργιο ή να νιώσω πολύ ευτυχισμένη!
Ούτε με τους αριθμούς έχω κόλημα, ούτε με τις δεκαετίες καν, ούτε με το 2020 που είναι δύο όμορφα 20ράκια παρέα.
Όμως κοίτα τι θυμάμαι (άσχετο σχετικό)
Την περίοδο λίγο πριν φύγει ο πατέρας μου κάθε που κοιτούσα το ψηφιακό ρολόι του κινητού μου έδειχνε 11.11.
Εντάξει υποθέτω πως θα το έβλεπα και άλλες ώρες αλλά αυτο το 11.11 υπερτερούσε τόσο που κάποια στιγμή αναρωτήθηκα μα γιατί τόσο συχνά;
Έδωσα τότε την απάντηση στον εαυτό μου, μια απάντηση που θα δίναμε όλοι μας, με τις πιθανότητες και βέβαια είπα μέσα μου ''χαζούλα Στέλλα, δεν έχεις τί να κάνεις και μάλλον κοιτάς πολύ πιο συχνά από όσο πρέπει το ρολόι.
Όταν βέβαια έφυγε ο πατέρας μου 11/2 ανατρίχιασα με την σύμπτωση. 11/2 μπορείς να το πεις και 11.1+1
Ακόμη το θυμάμαι κι ανατριχιάζω
Τα φιλιά μου Στεφανία μου
:)
μαγισσούλα μας!
Τι έχουμε σήμερα αγαπητή φίλη;
ReplyDeleteΒλέπω ένα μωσαϊκό σκέψεων ξεχωριστών σαν ιδέες και νοήματα αλλά μπορούν να συνθέσουν ένα όμορφο παζλ συμπερασμάτων και προσεγγίσεων.
Ξέρεις Στέλλα μου, σε σένα με εντυπωσιάζει η "χειρουργική" σου σκέψη! Εστιάζεις σε έναν μικρόκοσμο θεμάτων αλλά και συναισθημάτων που απαιτεί χαρακτηριστική λεπτότητα και προσοχή. Μπαίνεις με την καρδιά σου σε έναν τόσο λεπτό κόσμο που καταφέρνεις και δεν σπας το παραμικρό!
Αυτό είναι χάρισμα να το ξέρεις. Και το απολαμβάνω ολοκληρωτικά.
Καλό Σαββατοκύριακο Στέλλα μου.
Τί να σου πω Γιάννη μου, είναι εκτόνωση για μένα όλο αυτό, κι ας πολλές φορές ξεκινάω χωρίς να ξέρω τί θέλω να γράψω, κι ας νιώθω πως κινούμε ανάμεσα σε 4-5 πράγματα κι ότι πω είναι για αυτά, ευτυχώς κάθε φορά με άλλο τρόπο.
DeleteΕίναι ένα είδος επικοινωνίας. Έκφραση ψυχής!
Είναι και τα δικά σας σχόλια, τί να λέμε τώρα :)
καλό σ/κ
με πολύ συννεφιά στην πόλη μου
και βροχή
Στην ψυχή νομίζω μαζεύονται οι εικόνες, οι μνήμες, τα συναισθήματα σαν ανάγκη πρακτική και αδήριτη.
ReplyDeleteΠάνω σ’ αυτά τα σημάδια πατάμε κι ας αχνοφαίνονται καμιά φορά.
Όταν έχεις χαρτογραφήσει τέτοιες διαδρομές φτάνεις πιο κοντά στην αλήθεια και κατανοείς περισσότερο τα ερωτηματικά που ζητούν μια απάντηση.
Έτσι η αξία του παλιού, όσων έζησες ως το μεδούλι, γίνεται ανεκτίμητη. Και βέβαια κυρίαρχος πάντα ο χρόνος.
Πολλά θέματα (μ'αρέσει!) στο τραπέζι και με μπερδεύεις.
Καλό βράδυ και καλό Σαββατοκύριακο!
Αννίκα μου
Deleteδεν έχω ερωτηματικά, ούτε απωθημένα.
Ποιός εγώ που πλάι σε κάθε πρόταση μου υπήρχε κι ένα (γιατί)!
Έχω κάνει τις ερωτήσεις μου κι έχω πάρει τις απαντήσεις μου.
:-)))
Μα θέλω λίγο να σας μπερδεύω.
Αλλιώς δεν έχει νοστιμιά, έχει(?)
Ο χρόνος, που έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο αυτές τις μέρες και κυριαρχεί στις σκέψεις μας μαζί με τους διάφορους απολογισμούς.
καλό βράδυ
τα φιλιά μου
Ποτέ δεν μετανιώνουμε για όσα ζήσαμε! Μετανιώνουμε ίσως για επιλογές αλλά ωστόσο τα αποτελέσματα πάντα μας διδάσκουν. Εξάλλου οι μνήμες είναι το προσωπικό μας αρχείο που ανατρέχουμε συχνά πυκνά για φρεσκάρισμα, συμβουλή, και λόγω συναισθηματικής φόρτισης! Όλα συνδράμουν στο χτίσιμο της προσωπικότητας μας. Επίσης μας βοηθούν να διορθωθούμε σε όποια σημεία κρίνουμε. Και είναι η σφραγίδα της ζωής μας! Υπάρχουν πάντα κομμάτια που θέλω να ξεχνώ αλλά .... Φιλάκια πολλά!
ReplyDeleteΜα είναι η ζωή μας!
DeleteΜπορείς να ακυρώσεις τις στιγμές σου, τη ζωή σου;
Και τα λάθη όταν με τον καιρό στρογγυλεύουν όμορφα φαίνονται.
Μεγαλώνουμε Μαίρη μου κι ο νους ωριμάζει.
Κάπως έτσι δημιουργούμε ένα όλο και πιο νέο παρελθόν / αναμνήσεις.
Δυστυχώς ακόμη δεν έχει εφευρεθεί το κουμπί delete στον ανθρώπινο οργανισμό, όλο και κάποιος λόγος θα υπάρχει :)
φιλάκια Μαίρη μου
καλημέρα