Οι αποχαιρετισμοί, πάντοτε θα πρέπει να είναι δεδομένοι και να μην απασχολούν στενάχωρα.
Θα πρέπει να συνοδεύονται από μεγαλύτερη χαρά από αυτήν της συνάντησης και του ερχομού.
Με γλύκα που περισσεύει να ντύνουμε το ''αντίο''. Με ευγνωμοσύνη. Με θάρρος. Με ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Μοιάζει να ταιριάζετε τα αταίριαστα.
ReplyDeleteΣτο μυαλό μου αυτό:
https://www.youtube.com/watch?v=djySIecn-Nk
Καλημέρα (δεύτερη)
Πού είναι τα αταίριαστα λοιπόν αφού όλα έρχονται και δένουν;
Deleteωραίο διαχρονικό άσμα
καλημέρα ολίγιστε
:-)))
"Θα πρέπει να συνοδεύονται από μεγαλύτερη χαρά από αυτήν της συνάντησης και του ερχομού" αν δεν αυτό είναι αταίριαστο ποιο τότε; Και: το "δένουν" ένα το "πώς δένουν" άλλο.
DeleteΔεν ξέρω τί να σου πω, ίσως να έχεις δίκιο.
DeleteΟι αποχαιρετισμοί δεν μου αρέσουν.
Ούτε οι ερωτικοί, ούτε οι φιλικοί, μέσα μου λαχταρώ το ''για πάντα''.
Αυτές τις μέρες αποχαιρετήσαμε και τον μεγάλο, τεράστιο Θάνο Μικρούτσικο.
Μεγάλη λύπη!
Αποχαιρετούμε έναν ακόμη χρόνο.
Δεν χαίρομαι που φεύγουν σαν νεράκι τα χρόνια πιά.
Δεν μου αρέσει κάθε χρόνο να είναι κάτι μείον.
Ως συνήθως όμως, όταν κάνω τέτοιες σκέψεις, έρχονται και οι διαμέτρου αντίθετες.
Ότι ίσως πχ στους αποχαιρετισμούς θα μπορούσε να είναι η χαρά μεγαλύτερη ακόμη κι από αυτήν τη χαρά μιας νέας συνάντησης.
Μοναδικοί λόγοι το αναγκαίο και αυτή η παρακαταθήκη που μας άφησαν, η ερωτική σχέση, ο φίλος, ο χρόνος που πέρασε, ο αγαπημένος μουσικός που έφυγε..
Η αλήθεια είναι πως αν είχα την τέχνη των σκέψεων και του λόγου, δεν θα ήμουν εδώ, θα είχα γράψει βιβλίο :)
Αυτά ως μια μικρή εξήγηση
και ζητώ συγγνώμη για όλα μου τα αταίριαστα
:)
Μεγάλο θέμα ο αποχαιρετισμός. Ο Κάθε αποχαιρετισμός. Συνήθως τον συνδέουμε με μια απώλεια, κάτι που δεν είναι σωστό. Ίσως συναισθηματικά να μας παρασύρει κάτι καταθλιπτικό που μας βαραίνει.
ReplyDeleteΌμως δεν είναι έτσι.
Ζυγώνει ο αποχαιρετισμός του παλιού χρόνου. Να κάνουμε τις αποτιμήσεις μας, να πάρουμε τις ανάσες μας και να πορευτούμε.
Καλή Πρωτοχρονιά Στέλλα μου.