Τις δύσκολες περιόδους, άλλοι τις ξορκίζουν με το χιούμορ, άλλοι ακούγοντας μουσική, εγώ φτιάχνω πράγματα που με κάνουν να νιώθω ασφαλής ως προς την επιβίωση μου :)
Έκτη μέρα #μένουμε στο σπίτι και τρίτη απόπειρα κατασκευής σπιτικού ψωμιού. Ξεκίνησα με το ζυμάρι που εδώ και άπειρα χρόνια φτιάχνω την πίτσα, έγινε τέλειο, πάρα πολύ νόστιμο όμως προσωπικά μου φάνηκε λίγο ''βαρύ'', οπότε πείραξα λίγο την αρχική συνταγή, και το αποτέλεσμα το βλέπετε στη φωτογραφία. Σήμερα, χρησιμοποίησα αλεύρι ολικής άλεσης. Πολύ το χάρηκα να πω την αλήθεια, είναι τόσο εύκολο που απορώ πώς δεν το είχα πάρει είδηση τόσα χρόνια ώστε να έχω στο σπίτι μου το δικό μου ψωμάκι.
Το επόμενο πράγμα που θέλω να φτιάξω, ίσως και αύριο είναι μάσκες. Ναι από αυτές που μας προφυλάσσουν από τον @@ιό! Με την ραπτομηχανή και με κομμάτια από ύφασμα, έχω αρκετό βαμβακερό σε λευκό που νομίζω θα βολέψει. Είδα και ένα δυό βιντεάκια με οδηγίες και εύκολα πατρόν. Τί να κάνουμε; Όπου μας βγάζει.. κι ό,τι κρίνουμε αναγκαίο.
Ημερολόγιο καταστρώματος μου μοιάζει Στέλλα μου! Σου δίνω κουράγιο.
ReplyDeleteΧθες έτρεχα αλλόφρον προσπαθώντας να οδηγήσω σε ένα βλέμμα γεμάτο δάκρυα. Πίσω μου στο αυτοκίνητο, το τετράποδο ψυχοπαίδι μας, ο Άρης. Με περικάρδια αιμορραγία! Αγώνας να τον σώσουμε. Η παρακέντηση έβγαλε 450 ml αίμα από την καρδιά. Μια μέρα στο δρόμο, πήγαινε-έλα.
Τώρα είναι καλά. Με τον κίνδυνο όμως να καραδοκεί. Έχουμε δρόμο αρκετό μεσούσης της καραντίνας.
Ελπίζω τα μέτρα που παίρνονται Στέλλα μου με αφορμή τον ιό να ΜΗΝ ήρθαν να μείνουν.
Με καταλαβαίνεις φαντάζομαι.
Φιλιά.
Γειά σου Γιάννη.
DeleteΣε νιώθω, και συμπάσχω συχνά με όσα λες να το ξέρεις.
Τα προβλήματα σε πολλές οικογένειες πάρα πολλά. Άνθρωποι που αναγκάζονται να ''τρέχουν'' με την αγωνία στα μάτια, καρκινοπαθείς, άνθρωποι που έχουν ανάγκες, δεν είναι μονο το πρόβλημα του @@ιού. Και να που κάποια στιγμή αρρωσταίνουν και τα σκυλάκια μας.
Τουλάχιστον είναι καλά!
Να ευχηθώ όχι πια άλλα τρεξίματα, ας έχουμε ηρεμία, μακάρι.
Την καλησπέρα μου
Μπράβο Στέλλα μου ωραιο φαινετε το ωμί σου εφτιαχνα και εγω κάποτε...και οραγματι ειναι άλλο πραγμα το ψωμί το δικό σου.. καιρός να μαθουμε να το κανουμε.. να μια όμορφη διαδικασία που μας κανει χαρούμενους μέσα στην σκοτεινια αυτή.. μικρές ομορφες δημιουργιες καθημερινες..
ReplyDeleteΟσο για τις μασκες να το επιχειρισεις...το έκανα και εγώ και ηταν πολύ ωραια διαδικασία..και μακαρι να είναι αχρειαστη.. θα μεινουν μουσιακα κομματια αν δεν τα χρειαστουμε..
Να είσαι καλά να προσεχεις ..είμαστε όλοι μαζι σε αυτό ..θα περασει...και θα ξαναβρούμε το χαμογελο που το ΄εχουμε χασει...καλο σου ξημερωμα..!!