του Σαββάτου (το ψάρι)

 

 

Καθώς ψήνω το ψάρι μου για το γεύμα του Σαββάτου,  έχω είκοσι λεπτά καιρό  να σου πω πως,  εγώ παλιότερα δεν μιλούσα.  Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις ότι δεν ήμουν χωρίς φωνή,  απλά δυσκολευόμουν να εκφράσω αυτό που την κάθε στιγμή σκεφτόμουν.  Μπα,  δεν έχω αλλάξει και πολύ,  αν και τώρα πια αυτό που θέλω θα το πω ο κόσμος να χαλάσει,  μόνο που κάποιες φορές νιώθω ενοχές (κατάλοιπα από τα παλιά),  σαν ο κόσμος να χαλάει και η αιτία είμαι εγώ.

 Θα σου εξηγήσω αμέσως για ποιό θέμα μιλάω.  Μη μπεις στη διαδικασία να μου πεις αν έχω ή δεν έχω δίκιο!

Στο φράγμα της Θέρμης,  έχει δέντρα,  νερό που εγώ το ονομάζω λιμνούλα,  παπίτσες που τις θυμάμαι από παλιότερες επισκέψεις αλλά έχω καιρό να τις δω,  παλιότερα επίσης υπήρχαν διάφορα πουλιά κορμοράνοι αλλά κι άλλα είδη που επίσης δεν τα βλέπω τώρα.  Τα μισά δέντρα εκεί στο δημοτικό αναψυκτήριο έχουν ξεραθεί,  αλλά στο σύνολο το έργο παραμένει σαν ένα ωραία αξιοποιημένο κομμάτι της φύσης.

Στο νερό,  κολυμπούν χελώνες και υποπτεύομαι ότι είναι οι μόνες που έχουν απομείνει.  Δεν ξέρω αν έχει ψάρια πάντως υπάρχει ταμπέλα με απαγορευτικό για το ψάρεμα.

Μία οικογένεια λοιπόν,  μαμά και μπαμπάς όχι πάνω από τα σαράντα,  με τα ''καλομαθημένα''  παιδάκια της,  δύο στον αριθμό,  είχαν μια μεγάλη κίτρινη απόχη,  είχαν αράξει σε ένα βολικό σημείο στην όχθη και τάιζαν τις χελώνες.  Έριχναν κομμάτια από ψωμί,  πλησίαζαν οι λαίμαργες και τσουπ,  τις έπιαναν μία μία με την απόχη.  έτρεμε η χελώνα μέσα στο δίχτυ,  κλωτσούσε μέσα από το καύκαλο χέρια και πόδια σε κατάσταση πανικού,  γελούσαν με τις περιπαιχτικές φωνές τους τα παιδιά τις χάζευαν για μερικά λεπτά και τις ξαναέριχναν μέσα - και ωωω τί καλά που θα γυρνούσαν ήρεμα στο σπίτι τους για φαγητό μετά από αυτό το ωραίο παιχνίδι.

Να πω την αμαρτία μου,  λίγα χρόνια πριν σημασία δεν θα έδινα σε ένα τέτοιο γεγονός και ούτε καν θα μου περνούσε από το μυαλό πως ένα ζωάκι μέσα από ένα τέτοιο παιχνίδι θα μπορούσε να υποφέρει.  

Ούτε και η μαμά των παιδιών το καταλάβαινε.  

-Μα δεν τους κάνουμε κακό μου απάντησε όταν της επισήμανα πως το ζώο υποφέρει.

-Δεν ξέρω,  σκεφτείτε το της απάντησα,  σκεπτόμενη το πώς δλδ θα ήταν το ''κάνουμε σε ένα ζώο κακό'',  μόνο αν πχ το σκοτώσουμε;

Μετά από λίγο ζήτησα συγγνώμη για την παρέμβαση μου,  από την οικογένεια.  Δεν ήθελα να έχουν μια αρνητική φωνή μέσα στο μυαλό τους από μια κυρία που τυχαία βρέθηκε στον δρόμο τους και τους μάλωσε.  Δεν ήθελα ούτε καν να τους μαλώσω,  ήθελα όμως να τους προβληματίσω.  Αλλά πολλές φορές όταν μιλάς μόνο κακός γίνεσαι,  όχι;