Έψαχνα για μια φωτογραφία που θα συνόδευε αυτή την ανάρτηση, ατμοσφαιρική αλλά και αισιόδοξη, τελικά όμως με κέρδισε αυτή η έντονα κλειστοφοβική ατμόσφαιρα κι αυτό το ''exit'' που λάμπει κατακόκκινο σαν να θέλει να μου θυμίσει πως ακόμη και οι πιο ''κλειστές'' και δύσκολες καταστάσεις έχουν μια διέξοδο.
Με προβλημάτισε η ίδια μου η επιλογή, με κάνει να αναρωτηθώ για το σημερινό μου backround και για το ανάλογο σημερινό μου συναίσθημα.
Σκέφτομαι ωστόσο, πως ακόμη κι αυτός ο ίδιος ο εγκλωβισμός έχει να κάνει με προσωπική συναίνεση έστω κατά ένα μέρος, και πως όταν λέω ''ας κάνω αυτό που αυτή τη στιγμή μου αρέσει κι ας γίνει ότι θέλει'', τις επόμενες μέρες θα το βρώ μπροστά μου. Κι αυτό ισχύει στα πάντα, αν δεν προνοήσεις κι αν δεν έχεις τον έλεγχο, το πέρασμα από το ταμείο είναι κατά συνέπεια οδυνηρό!
Έχεις αποκτήσει μια ειδικότητα Στέλλα μου να ανασύρεις εκπληκτικές φωτογραφίες, οι οποίες συνοδεύουν τις σκέψεις σου και τις αναρτήσεις σου.
ReplyDeleteΟμολογώ ότι αυτή εδώ είναι υπέροχη και, όπως λες, παραστατική απόλυτα της σκέψης που έχεις κρατήσει για να την "παντρέψεις" μαζί της.
Μια κλειστοφοβική ατμοσφαιρική φωτογραφία-εικόνα, που θα ταίριαζε άνετα σε φιλμ θρίλερ. Που όμως παραπέμπει σε λυτρωτική διέξοδο και μάλιστα με έντονα φωτεινά στοιχεία.
Ισχύουν απόλυτα όσα λες και αναφέρεις για την πρόνοια να έχουμε τον έλεγχο σε πράγματα που μας συμβαίνουν.
Ελπίζω πάντα να νιώθεις καλά.
Στέλνω τα φιλιά μου και τις καλησπέρες μου.