παύση συν κίνηση

 

«Το χιόνι είναι σιωπή συν πτώση. Όλα αυτά ειπωμένα ως λευκό. Η πτώση. Από τις πρώτες νιφάδες το χιόνι προσπαθεί να σε πείσει πως δεν έχει καμία σχέση με τη βροχή. Δεν τρίζει, δεν κυλά, δεν προσπαθεί να σε ταρακουνήσει με αστραπές και βροντές. Μόνο φυτεύει τη σιωπή στην απότομη κίνησή του, πέφτει χωρίς να ξαφνιάζει, χωρίς να τρομοκρατεί. Όσο το χιόνι δυναμώνει τόσο η σιωπή αυξάνεται. Όσο πιο έντονη είναι η πτώση του, τόσο μεγαλώνει η αντίθεση κίνησης και σιωπής, τόσο πιο έντονο γίνεται το γεγονός πως όλο αυτό το βάρος πέφτει χωρίς την παραμικρή συνοδεία ήχου. Σαν να καταρρέει εύθυμα ένας κόσμος φτιαγμένος από αέρα. Και η σιωπή γίνεται ακόμα πιο έντονη από την ακινησία που το χιόνι επιβάλει. Απ’ όλη αυτή την παύση που απλώνεται σε όλο το τοπίο. Ολόκληρες εκτάσεις άδειες από δραστηριότητα, με τους ανθρώπους μακριά προφυλαγμένους, τα αδέσποτα να ψάχνουν να κρυφτούν, τον ρυθμό να διακόπτεται ανοίγοντας δρόμο στη σιωπή. Γιατί το χιόνι είναι παύση συν κίνηση». 

Guillaume Apollinaire, «Ποιήματα»