σκέψεις

 

Κάπου διάβασα πως αν ασχοληθείς με κάτι για 10.000 ώρες αποκτάς ειδικότητα.

Η μάσκα κολλάει στο πηγούνι μου πια κι η ζέστη μου δημιουργεί την αίσθηση της σάουνας σε όλο μου το πρόσωπο.

Σκέφτομαι τα όνειρα των νέων ανθρώπων.  Πόσο άδικη εποχή.  Η παράνοια της,  τους σκορπάει στους 4 ορίζοντες.  

Θα ήθελα ένα ταξιδάκι,  στην Πελοπόννησο ίσως,  Ναύπλιο,  Πόρτο χέλι,  Μονεμβασιά,  Μάνη!  

Την φοβάμαι την κατάθλιψη.  Αντιστέκομαι!  Κυρίως με τις χειροτεχνίες.  Είναι κάτι που μέσα από αυτό έβρισκα τις ισοροπίες μου από μικρό παιδί.

Βλέπω νέα παιδιά να συναντιούνται στους δρόμους.  Τα χαμόγελα τους.  Πόσο θα ήθελα να ζήσω κάποιο πρώτο ραντεβού εκείνης της ηλικίας.  Ο Δ. μου είπε πως στο δικό του το μυαλό θα ήθελε να ήταν η προ αυτών των ραντεβού εποχή.  

Στις 27 του Μάη ανοίγουν οι κινηματογράφοι.  Οι θερινοί κινηματογράφοι,  με ωραίες ταινίες όπως πχ το nomadland που θέλω πολύ να το δω.  Το εμβόλιο μου είναι στις 20 του Μάη,  β' δόση.  Αν υπολογίσω και τις μέρες για την ανοσία,  γύρω στις του 10 Ιούνη θα είμαι κάπως πιο ελεύθερη.