γωνίες

 

Μερικές φορές αναρωτιέμαι,  περνάει ποτέ η εικόνα μου από το μυαλό σου;  Από το δικό μου ναι,  όταν ζορίζομαι κυρίως.  Στις ευκολίες,  έτσι κι αλλιώς όλα δείχνουν να έχουν μια αύρα ανάλαφρη,  δεν σε χρειάζομαι τότε,  στις δυσκολίες όμως όλο το όνομα σου σκέφτομαι,  μετά την φωνή σου,  μετά τα χέρια σου,  το πρόσωπο σου,  οι εκφράσεις σου είναι όλες χαραγμένες στον σκληρό δίσκο που υπάρχει μέσα στο κεφάλι μου.  Θέλω να σχηματίσω το νούμερο του τηλεφώνου σου,  θέλω να σε δω,  θέλω να σε αγκαλιάσω,  όταν η ζωή γίνεται ανυπόφορη,  θέλω να σου γράψω ένα γράμμα καταλαβαίνεις φαντάζομαι,  θέλω να σου φτιάξω έναν ελληνικό καφέ στο μικρό κουζινάκι όπως τότε,  θέλω να σου αγοράσω είδη πρώτης ανάγκης από το σούπερ μάρκετ,  θέλω οτιδήποτε δικό σου που νομίζω πως μπορεί να λειάνει τις γωνίες μου.