το πιο πολύ

 

Επειδή κατεβαίνεις κάποια σκαλάκια για να συναντηθείς με έναν άνθρωπο δεν σημαίνει ότι κατεβαίνεις και στο επίπεδο του,  δεν σημαίνει ότι ταυτίζεσαι  με τα λόγια του ή τον τρόπο ζωής του ή με τις θέσεις του γενικότερα.  Αυτός είναι αυτός που είναι κι εσύ είσαι αυτή που είσαι.  Ίσως βέβαια πρέπει να αναρωτηθείς τί είναι αυτό που σε φέρνει κοντά του.  Αν πρόκειται έστω και για ένα κάτι υπαρκτό όμως και όχι γέννημα του δικού σου μυαλού και των δικών σου αναγκών θα συμφωνήσω.  Όλοι έχουμε ανάγκες που οφείλουμε να τις καλύπτουμε όπως πχ η ανάγκη της επαφής.  Η ανάγκη της αίσθησης την οικειότητας.  Η ανάγκη του να νιώθουμε που και που παιδιά.  Η ανάγκη της χαράς,  αλλά και πάλι θα σου πω να προσέχεις.  Εννοώ πως αν σε κάποια κομμάτια σου δίνει κάποιος μια ενός είδους χαρά,  δε σημαίνει πως αυτό θα ισχύει για τα πάντα.  Πάρε λοιπόν ένα ημερολόγιο και σημείωνε τα συναισθήματα σου σε κάθε περίπτωση.  Και μετά βγάλε τα συμπεράσματα σου κι αμέσως μετά βάλε τα όρια σου.  Μη λες σε όλα ναι και μη μπαίνεις στο τρυπάκι να ζητάς.  Το πιο πολύ δεν είναι η λύση,  καμμιά φορά μπορεί να είναι και η ταφόπλακα.