Το μόνο που μένει, είναι να αναλογιστείς τα τωρινά κουτάκια σου και να τα χρησιμοποιήσεις. Άλλοι ζούνε πχ όλη τη διαδικασία των πραγμάτων, με αρχή, μέση και τέλος. Κι άλλοι την περνούν σαν όνειρο που δεν είναι σίγουροι πως είδαν, σα να πρόκειται για κάποιο βιβλίο που αν το βαρέθηκες το πετάς στην άκρη. Όμως δεν είναι έτσι. Δεν έχεις το χρόνο κι ούτε το δικαίωμα της πλήξης, παρά μόνο οφείλεις να ανακαλύψεις την νοστιμιά κι ας μην υπάρχει. Νομίζεις πως δεν υπάρχει. Τη νοστιμιά την βάζουμε εμείς, χωρίς εμάς καμμία στιγμή δεν θα ήταν ΑυΤή η ΣτΙΓμή.
Εις τα τοιαύτα θα έλεγα πως οφείλουμε να μην οφείλουμε (προσθέτοντας ανυπόστατα, ίσως, στο βίο μας βάρη)!
ReplyDeleteΊσως ναι. Ίσως όμως και να είναι σωστό να αναλογιζόμαστε το τι οφείλουμε στον εαυτό μας μια που ο χρόνος μας είναι πολύτιμος.
Deleteφιλιά!!!