Ενώ κάποιοι άνθρωποι ταλαιπωρούνται πραγματικά με την υγεία τους (Άιρις εύχομαι ολόψυχα όλα να πάνε καλά και στο τέλος όλο αυτό να είναι μια εμπειρία που την έζησες) νιώθω ότι εμείς ταλαιπωρούμε τις ψυχούλες μας με πράγματα που θα μπορούσαν να είναι ήδη λυμένα, καθώς θα δίναμε μια λίγο παραπάνω βαρύτητα και ενσυναίσθηση στην πλευρά του άλλου.
Ωστόσο, το πιστεύω αυτό γιατί είναι η ζωή μου όλη, κάποιοι άνθρωποι είναι πάρα πολύ εύκολοι στο να εκφραστούν έστω και μέ ένα ψέμα στην άκρη της γλώσσας, ψέμα αλλά γλυκό (καταλαβαίνεις τί εννοώ), κάποιοι άλλοι πάλι έχουν γεννηθεί για να δείχνουν ψυχροί, λογικοί κι απόμακροι κι έτσι θα παραμείνουν, όσες τακτικές καλής συμπεριφοράς κι αν διαβάσουν, όσες προσπάθειες κι αν κάνουν.
Ένας φίλος παλιότερα (μας έχει αφήσει χρόνους τώρα πια) μου είχε πει. Στέλλα μου την οικειότητα με τον άλλο άνθρωπο, την αλληλεπίδραση, είτε την έχεις είτε όχι. Ε λοιπόν έχουν περάσει 23 χρόνια από τότε. Ήμουν 39 χρονών κι έχω φτάσει τα 62 αισίως και κάθε λίγο και λιγάκι, η χαρά μου ότι κάτι έχει αλλάξει επάνω μου, παύει να υπάρχει και συνεχώς βρίσκομαι στον ίδιο παρονομαστή. Ή νιώθω πιεσμένη όταν μου ζητούν πράγματα που δεν μπορώ να δώσω κι εκνευρίζομαι γιατί πχ πώς δεν μπορεί ο άλλος να καταλάβει ότι αυτό που ζητάει είναι μια υπερβολή ή μια υπέρβαση για μένα. Ή μαζεύομαι και κλείνομαι στον εαυτό μου και είμαι σαν αποδιωγμένη από μένα την ίδια αλλά το αποδίδω στους άλλους, πάντα κάποιος πρέπει να φταίει, ας είναι λοιπόν οι άλλοι.
Αυτό που είναι σίγουρο από τη δική μου την πλευρά είναι ότι όταν δυσκολεύομαι στο να μου φύγει ο θυμός, κολάω πάρα πολύ άσχημα και δεν μπορώ να λειτουργήσω. Παλιότερα, δεν άφηνα ούτε λιβελούλα να κάτσει επάνω στο χέρι μου. Σήμερα δεν βλέπω λύση στην φυγή. Αλλά ίσως είναι μια λύση ο χρόνος.
Τεράστια λύση είναι η επανόρθωση, αλλά πρέπει να έχεις τον τρόπο να την κάνεις, να ξέρεις πώς να το πεις αλλά και πώς να αντιδράσεις σ΄αυτό που θα σου απαντήσει ο άλλος. Θέλει υπομονή γ κ ο υ ρ ο ύ! Την έχει κανείς; Εγώ πάντως όχι!
Νομίζω …η εμπιστοσύνη είναι το κλειδί για ότι αισθάνεσαι σε ότι αφορά τις σχέσεις με τους άλλους. Αν δεν υπάρχει παντού βλέπεις άρνηση και κακές προθέσεις. Σίγουρα με τον καιρό, δεν λέω με τα χρόνια, μπορούμε να διακρίνουμε συμπεριφορές απόμακρες που χαρακτηρίζουν την ποιότητα των ανθρώπων, Και ναι ο θυμός κάποιες φορές μας κάνει να χάνουμε ακόμα και τον έλεγχο της αυτοεκτίμησης. Δεν ξέρω αν με την υπομονή ή αλλάζοντας οπτική, ακόμη και για τον εαυτό μας, διορθώναμε κάποια πράγματα. Πάντως αξίζει νομίζω.
ReplyDeleteΚαλό μήνα Στέλλα μου!
Πολλά διορθώνονται αλλά χρειάζεται παιδεία και καθοδήγηση. Ένα ειλικρινές ''δεν με νοιάζει'' θα ήταν πολύ βοηθητικό πιστεύω. Άσε τον άλλον να τραγουδάει το τραγούδι που έμαθε στη ζωή του και τραγούδα εσύ το δικό σου. Και μην αφήνεις τα μικρά και ασήμαντα να σε επιρεάζουν.
DeleteΌποιος θυμώνει, ξεθυμώνει Αννίκα μου
η α γ ά π η μένει, σε φιλώ, καλό σου βράδυ :)
Τα πάντα μπορούμε να κάνουμε Στέλλα μου, αφού όλα είναι μέσα στο μυαλό μας.
ReplyDeleteΤο θέμα είναι μπορούμε να το κουμαντάρουμε; Να μην το αφήνουμε να σκέφτεται αρνητικά; Αξίζει να το προσπαθήσουμε, να γεμίσουμε την καρδιά μας αγάπη και θετική διάθεση.
Ναι θέλει πολύ δουλειά με το μέσα μας, όμως όταν τα καταφέρουμε θα νιώθουμε όμορφα εμείς και αυτό θα είναι το κατόρθωμά του εαυτού μας! Ας τον αγαπήσουμε Στέλλα μου!
Καλό μήνα σου εύχομαι με τα καλύτερα του καλο σου βράδυ φιλιαααα!😘