Η μέρα ξεκινάει με συναίσθημα ''σχολικής εκδρομής'', ήλιος, καφεδάκι, καλή παρέα και τελειώνει με μια είδηση τόσο άσχημη που μ'αφήνει άφωνη. Στο τέλος τέλος, όταν πια οι άνθρωποι δεν υπάρχουν κάνεις τον καλύτερο απολογισμό, τί έδωσες, τί δεν έδωσες, τί άξιζε ή τί θα μπορούσες να δώσεις αλλά δυστυχώς τα πράγματα έχουν έτσι κι όχι αλλιώς γιατί αυτός ήταν ο τρόπος που πορεύτηκες. Σήμερα δεν κοίταξα καν έξω από το παράθυρο, ένιωθα όλη μέρα τη βροχή και τον αέρα, ένιωθα την έλλειψη του σκύλου που δεν έχω πια, ένιωθα τη μέση μου να πονάει μετά από τη χθεσινή ''σχολική εκδρομή'' και τα 17 χλμ πεζοπορία. Με τη λογική, θα έπρεπε ήδη να έχουμε ένα καινούργιο σκυλάκι αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα που δεν χωράει σε μια μικρή ανάρτηση. Θα το πω με δυό κουβέντες, νιώθουμε ''λίγοι'' πια ώστε να μεγαλώσουμε ένα σκυλί. Προτιμάμε τις βόλτες μας, την ελευθερία μας, την άνεση στον χρόνο μας, ωστόσο ποτέ δεν κάνουμε και κάτι ιδιαίτερα σπουδαίο στο οποίο ένα σκυλί θα μας ήταν βάρος. Μεγαλώσαμε ωστόσο και οι δύο κι έχουμε τα θέματα μας. Στο φούρνο ψήνεται κάτι σαν βασιλόπιτα. Χωρίς νόμισμα, έτσι κι αλλιώς οι δυό μας θα τη φάμε. Δεν έχω ξεστολίσει ακόμη. Μ' αρέσει το δέντρο και τα φωτάκια. Είχα κάποια σχέδια για την Κυριακή, ελπίζω να καταφέρω να τα πραγματοποιήσω.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Tuesday, January 09, 2024
σχολική εκδρομή
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Twas The Night Before Christmas
Οι άνθρωποι θέλουν διπλωματικές απαντήσεις κι εμένα δεν μ αρέσει καθόλου να είμαι ευέλικτος, είπε ο λαγός. Έτσι κι αλλιώς είχε συνηθίσει...
Εγώ θα ξεκινήσω απ' το τέλος και θα ευχηθώ να πάρει σάρκα και οστά ότι σχεδιάζεις. Γενικά ένα κατοικίδιο έχει την ευθύνη του και το ......ψυχολογικό δέσιμο είναι πάνω από κάθε περιποίηση. Για την σχολική εκδρομή θα συμφωνήσω, μόνο που θα ήθελα μεγαλύτερης διάρκειας. Καλοφάγωτη η σχεδόν ....βασιλόπιτα!
ReplyDeleteΚαλό ξημέρωμα Στέλλα!
Ένα κατοικίδιο θέλει να έχεις τις αντοχές και τον χρόνο! Δε το συζητώ για το συναισθηματικό δέσιμο, δεν υπάρχει αντίστοιχο του, αλλά οφείλεις να του δώσεις αυτά που πρέπει. Αν μπορείς!
DeleteΠότε φύλλα πότε μήλα θα πω, άλλοτε νιώθεις σαν σε σχολική εκδρομή κι άλλοτε καλύτερα να μη το πω.
Η ζωή είναι απείρως απρόβλεπτη όσο και γλυκιά.
Η βασιλόπιτα ήταν πολύ νόστιμη αλλά δεν μου ψήθηκε καλά εσωτερικά πράγμα βέβαια που εμένα προσωπικά μ άρεσε γιατί έκανε κάτι σαν κρέμα στο στόμα.
Anyway. Kαι του χρόνου να είμαστε καλά
καλημέρα Αννίκα μου