μόνο να ακούς

 

Το πιο γλυκό,  είναι οι φωνές των φίλων σου,  μόνο να τους ακούς,  αν δεν έχεις τίποτα να πεις!

Τα φύλλα των δέντρων που ξεκινούν από μπροστά σου,  τραβάνε το βλέμμα σου ως το δρόμο ψηλά και το βουνό.  Κάποια μπαλκόνια ξεφεύγουν από την κλασσική εικόνα της πόλης και μοιάζει να βρίσκονται σε κάποια εξοχή ή σε ένα χωριό.  Μια νεαρή ξανθιά μαμά με δύο επίσης ξανθόμπουκλα μικρά.  Είναι αντιαισθητική η θέα του σουτιέν της,  αποφεύγεις να κοιτάς.  Ένα κουτί γλυκά από σοκολάτα,  δεν τα σκέφτεσαι,  δεν θα ακουμπήσεις.  Κάποιος γιορτάζει και κερνάει,  Πέτρου & Παύλου σήμερα.  Έχει μια ηρεμία εκείνο το πάρκο όταν δεν είναι Τετάρτη.  Πέρασαν πια τα χρόνια της δοκιμής και των τεστ,  κουμπώσαμε,  νιώθουμε τις ψυχές μας,  δεν σου λέω εντελώς,  τόσο όσο.  Παίρνω φεύγοντας τρία από τα σοκολατένια,  κάνει τόση ζέστη που έχουν λιώσει όταν τα βγάζω από την τσάντα μου στο σπίτι.  Κάπως σε φέρνουν στα ίσα σου όλα αυτά,  αν θέλεις βέβαια να βρεις τα γράδα σου.  Να μετράς και νά 'ναι όλοι,  αυτό!!!