Ο Ιούνιος, έχει χρώμα κίτρινο. Το ίδιο και το καλοκαίρι. Τόσο λαχταριστό και τόσο ανυπόφορο. Ανυπόφορο είναι, να δίνεις ένα τέλος και να μην βρίσκεις μια αρχή για να το αντικαταστήσεις. Ανυπόφορη είναι η σκόνη που σε πνίγει καθώς βρίσκεις ένα παλιό αντικείμενο στο εγκατελειμμένο δωμάτιο. Σε παραμελώ και με πνίγει. Κάνω πλάνα που δεν ακολουθώ. Δεν βρίσκω το νόημα. Αναρωτιέμαι, πόσοι εκεί έξω βρίσκουν νόημα σε ότι κάνουν; Νομίζω πως το μυαλό μου βρίσκεται μέσα σε ένα στρείδι, ερμητικά κλειστό.
Καλημέρα.
ReplyDeleteΔιαβάζω τις αναρτήσεις σου πάντα πρωινές ώρες.
Παρέα με καφέ,μουσική και πρωινή δροσιά.
Εχω διαβάσει το κείμενο σου αρκετές φορές.
Το καλοκαίρι δυστυχώς έχει γίνει ανυπόφορο τα τελευταία χρόνια.
Απίστευτη ζέστη.Εχθές είχαμε 36 βαθμούς στα βόρεια προάστεια.
Έχεις και μια ερώτηση για το πόσοι εκεί έξω βρίσκουν νόημα σε ότι κάνουν;;;
Δυστύχως το νόημα για κάποιους ανθρώπους είναι η επαγγελματική επιτυχία,τα χρήματα,τα υλικά αγαθά.
Τα συναισθήματα είναι άγνωστη λέξη.
Δεν έχουν χρόνο για αυτά.
Και έτσι αισθανόμαστε εμείς ότι το μυαλό μας είναι κλεισμένο μέσα σε ένα στρείδι.Ερμητικά κλειστό.
Κλεινόμαστε στον εαυτό μας.Αυτό γίνεται πολλά χρόνια τώρα.
Και η ψυχοθεραπεία βοηθάει αλλά δεν γιατρεύει πάντα.
Οι πληγές είναι χαραγμένες στην ψυχή μας.
Μουσική επιλογή σήμερα :
https://www.youtube.com/watch?v=RqzS2zsXq_Y
Για τον εαυτό μας πάντα και πρώτα. Αν είμαστε εμείς γεμάτοι από όμορφα, έχουμε να δώσουμε και στους άλλους. Και το καφεδάκι και η μουσική και η πρωινή δροσιά έχουν την δική τους ποιότητα και ομορφιά. Δεν κλείνονται όλοι οι άνθρωποι στον εαυτό τους. Υπάρχουν άνθρωποι και παρέες που κελαηδούν σαν τα πουλιά.
DeleteΟι αντιφάσεις της ζωής!
Υ π έ ρ ο χ η μουσική!!!