Μια σιωπηλή φωνή, με τραβούσε από το μανίκι. Ανασκουμπώθηκα. Τί είδους διαφορά ήθελα να κάνω; Αποφάσισα! Έσβησα από τους χάρτες μου όλα τα στρατόπεδα, έριξα τις άμυνες κι άφησα τον χρόνο να φουσκώσει από αγάπη. Τί είδους αγάπη; Πρώτα πρώτα, αλλοιώτικη από την παλιά. Πιο βαθιά, πιο πυκνή και πιο πηκτή σαν φρέσκια κρέμα φτιαγμένη με χωριάτικα αβγά και βούτυρο. Θρεπτική και γενναιόδωρη. Αγάπη κρυστάλλινη, για έναν παράξενο λαγό με φτερά, για μια μέλισσα με πόδια μακριά, για μια πεταλούδα φερμένη από τον αντίποδα της γης, για όσους ο χρόνος κι ο τόπος δεν φέρθηκαν καλά. Αγάπη για όλα όσα κράτησα αλλά και για όλα όσα πέταξα. Αγάπη για το υπέροχο, το θαυμάσιο, το αξιαγάπητο στο χθες, το σήμερα και το αύριο, που ήμουν εγώ αλλά που ήσουν κι εσύ.
No comments:
Post a Comment