Μικρά σημειώματα ξεπρόβαλλαν από τα πουκάμισα των αμούστακων αγοριών, τα διάβαζαν κρυφά και καμάρωναν, τα κορίτσια βούιζαν δίπλα τους σαν τις μέλισσες, τα αγόρια με τα στήθη τα άτριχα, λαχταρούσαν αυτό το βουητό, σαν έναν κόσμο που ακόμη δεν καταλάβαιναν. Ο ήλιος χαμογελούσε στα πρόσωπα τους, κυλούσε πάνω στα χέρια τους, τρύπωνε μέσα στα φορέματα και τα παντελόνια τους, φωτίζοντας την ίδια την επιθυμία της ζωής να ξυπνήσει. Χάνονταν μέσα στην αθωότητα τους, φωνάζοντας οι μεν στους δε λέξεις αληθινές, με σφοδρή επιθυμία, να παίξουν το πιο ωραίο, αιώνιο παιχνίδι της φύσης.
Καταλυτικός ο εφηβικός έρωτας Στέλλα μου! Παραλύει όλη την ύπαρξη. Πότε προκαλεί δάκρυα και πότε πετάγματα στα σύννεφα. Πόσοι από αυτούς ευοδώθηκαν άραγε!
ReplyDeleteΦιλιά!
Καληνύχτα!
Δεν ξέρω πια αν ο σκοπός του έρωτα είναι να περάσει στην επόμενη φάση, σκέψου πως αν συμβεί αυτό, ήδη είναι κάτι άλλο και όχι έρωτας. Μ αρέσει να τον έχω στο μυαλό μου καθαρό, ανιδιοτελή και ανεκπλήρωτο :)
Deleteφιλιά
καλημέρα!!!