Είπα ο χρόνος σφίγγει τη θηλιά στο λαιμόθολώνει την ματιά
μοιράζει την ψυχή σε κομμάτια, που πέφτουν βαριά στο χώμα
τεμαχίζει τον αέρα σε φέτες ζεστές,
γεμίζει τις αφυδατωμένες κόγχες των ματιών μου
μικρούς χάρτινους σβόλους.
Ζήτησα υγρές σταγόνες από τις χούφτες σου.
Είπες το καλοκαίρι έχει χρώμα πορτοκαλί
κι έκλεισες την πόρτα πίσω σου
Κρίμα
Ρώτησα ένα παιδί που έπαιζε στην αμμουδιά
ο χρόνος είπε είναι ένα παιχνίδι στη θάλασσα
που δε σταματά ποτέ
ρώτησα έναν ηλικιωμένο που ξεκουραζόταν σ ένα παγκάκι
κούνησε το κεφάλι,ο χρόνος είπε είναι ένα πληγωμένο πουλί
που αργοπεθαίνει
μόνο εσύ
τον έχεις κάνει σύμμαχο,ασπίδα..
Ξέρεις
με εξοντώνουν τα καλοκαίρια δίχως τέλος
με τις σκέψεις να κάνουν το μεγαλύτερο ταξίδι
Είπες το καλοκαίρι έχει χρώμα πορτοκαλί
ανασκουμπώσου
αλλά εγώ κουράστηκα
να τριγυρνάω στα ταξίδια της σκέψης μου
ξανά και ξανά!!
Σε φιλώ
Ο χρόνος είναι ένα παιγνίδι που δεν κερδίζουμε ποτέ, όποια κι αν έχει μορφή.
ReplyDeleteΚάποιοι πίστεψαν πως τους αγάπησε, όταν πια αργά ήταν κατάλαβαν πως ο χρόνος κανέναν δεν αγάπησε.
Οι άλλοι μέτρησαν τις αποστάσεις που μάτωσε, και τα δάκρυα που έζησαν γυμνά στο πέρασμά του.
Πρέπει κάπου να ακουμπήσουμε, τουλάχιστον εκείνα μας βρεί…
Χρόνος... ίσως ο θάνατος που ζήσαμε
ReplyDeleteμέσα στην ευτυχία...
η μια μαγεία που εξωραίζει τις
στιγμές... η μια μικρή εύθραυστη
σιωπή στο παρόν...
Ο χρόνος βάφεται πορτοκαλί
ReplyDeleteσαν σταματήσει.
Ο χρόνος σταματάει
σαν τον κοιτάξεις στα μάτια.
Τα μάτια του χρόνου
δεν είναι πορτοκαλί. Είναι λευκά.
Όμως τα δικά σου γίνονται πορτοκαλί
σαν τον κοιτάξεις κατάματα.
Γίνονται, γιατί τότε μαθαίνεις να ελπίζεις.
καπως ετσι ειναι τα πράγματα..
ReplyDelete(..................)
ReplyDeleteΑχ φεγγαρένια μου....
Σήμερα, το Καλοκαίρι έχει για μένα χρώμα πράσινο, όπως χθες είχε κόκκινο, προχθές μπλε...
ReplyDeleteΤα πιο έντονα χρώματα - όσα έχουν φως μέσα τους - έχουνε και Καλοκαίρι, που το απελευθερώνουν σιγά-σιγά, αρχίζοντας κάπου στον Ιούνιο και τελειώνοντας στα μέσα Αυγούστου, όταν πια έχουμε αποκάμει από τόση ζωή, τόση φωτιά, τόσον έρωτα... γιατί ξέχασα να στο πω : τα χρώματα του Καλοκαιριού δεν είναι χρώματα, αλλά είναι αυτές ακριβώς οι έννοιες, που καλοκαιριάτικα γίνονται από αφηρημένες χειροπιαστές!..
;-)
Νάχει χρώματα καθάρια, το φεγγάρι μη ματώσει ως χθές που το θωρούσα, και το φιλί δροσιά θάλασσας στην άκρια των χειλιών να σταθεί.
ReplyDeleteΤο πέρασμα του χρόνου άπλετο λευκό ν' αποθέσει στη ματιά πληγωμένο πουλί μη σ' αφήσει...
Σε φιλώ ξανά και ξανά φεγγαρένια μου.
Πορτοκαλί και μπλε. :))
ReplyDelete