σ αγαπώ

-Τον αγαπώ..μου είπε καταενθουσιασμένη η κόρη της φίλης μου.. τον αγαπώ, τον αγαπώ..
-Μα μόλις σήμερα τον γνώρισες..
-Όμως εγώ τον αγαπώ είπε κι έκλεισε σφιχτά τα βλέφαρα σαν να είχε κρατήσει, πολύτιμο πορτραίτο, την εικόνα του μέσα της!! Δεν πέρασαν δεκαπέντε μέρες και ήρθε με δάκρυα στα μάτια.. μαλώσαμε.. γιατί μου φέρεται έτσι αφού λέει πως μ αγαπάει!
Ήταν ακριβώς εκείνο το βράδυ..που κοιμήθηκα στο σπίτι τους. Με φιλοξενούσαν συχνά πυκνά. Γιά την ακρίβεια, το δωμάτιο των ξένων ήταν κάτι περισσότερο από δικό μου. Ανάψαμε λοιπόν κεριά, βάλαμε παντόφλες και πυτζάμες, ποτάκια και ξηρούς καρπούς και πιάσαμε την κουβέντα γιά την αγάπη. Μεγάλη κουβέντα μάτια μου. Η πιό παρεξηγημένη και με τις περισσότερες ερμηνείες. Άλλος το λέει έτσι κι άλλος αλλιώς. Άλλος ψιθυριστά κι ερωτικά , άλλος δυνατά σαν να θέλει να το ξεκολλήσει από τα μέσα του. Και πάντα η ίδια μικρή λεξούλα. Όλα κι όλα έξη γράμματα. Έξη γράμματα χωμένα τρυφερά σε μία αγκαλιά, βυθισμένα σε δύο σοκολατένια μάτια!! Σκαλωμένα σε σφιχτοδεμένα δάχτυλα, στην υγρασία ενός φιλιού, σ ένα δάκρυ που κυλάει στο μάγουλο. Στα βήματα τεσσάρων ποδιών που περπατούν μαζί.
Κι άλλοτε πάλι σε χέρια που υποδεικνύουν. Σε χείλη που κατηγορούν. Ανακατεμένο με λόγια που πονούν. Με έννοιες που πληγώνουν.
Μετά,είναι και το άλλο σ αγαπώ.Το ναι μεν αλλά.
-Σ αγαπώ αλλά δεν αντέχω άλλο..χωρίζουμε.-Σ αγαπώ αλλά δεν μπορούμε να είμαστε μαζί!!
-Φυσικά και αγαπώ τον Πέτρο αλλά.. εε καλάαα.. δεν πειράζει εάν το βράδυ βγω με τον Δημήτρη! Μήπως θα το μάθει; εε;; :)))