το περίπτερο

-Έλα..έλα πάμε τώρα..θυμάμαι την μαμά μου να λέει,όταν μικρή,ντυμένη και χτενισμένη στην τρίχα,με φορεματάκι, φιογκάκια,πλεξουδίτσες και τις σχετικές πασχαλίτσες στα μαλλιά,ενώ πηγαίναμε μιά βόλτα π.χ.στην ξαδερφούλα μου την Μερόπη,να παίξουμε με τις κούκλες και άλλα συναφή,εγώ κολλούσα πάντα μάτια και πόδια..που αλλού;σε όλα τα περίπτερα που βρίσκονταν στον δρόμο μας!Μα και τι δεν είχαν.Από τα κλασσικά κατρακύλια που έβγαζαν μάτι τα χρώματα,έως γυαλιά ηλίου με ενδιάμεσο σταθμό σε σοκολάτες,τσίχλες,καραμέλες και περιοδικά!

-Πάρε μου γυαλιάαα!!φώναζα εγώ..

-Μα τι θα τα κάνεις τα γυαλιά βρέχει.. έστριβε αλλά γαλλικά η μαμά μου!

-Δεν με νοιάζει που βρέχει εγώ θέλω γυαλιάααα..και βέβαια όταν φτάναμε στην ξαδέρφη Μερόπη,μόνο διάθεση γιά παιχνίδι δεν είχα.

Αφού μιά φορά από τα νεύρα μου,είχε αγοράσει ένα ολοκαίνουργιο μπαλόνι,από αυτά που ήταν ένα λεπτό μαλακό στρώμα πλαστικού απ έξω,συνήθως σε έντονα χρώματα,και ένα μπαλόνι που το φουσκώναμε με το στόμα από μέσα,έτσι όπως το είχα πάρει στα χέρια μου και τάχα μου τάχα μου το περιεργαζόμουν,που την βρήκα και την καρφίτσα,την βύθισα με όλο μου το μίσος μέχρι που έκανε πλλτσαφφ!!

Ούτε εγώ γυαλιά,ούτε εσύ μπαλόνι..όχι τι νόμιζες!

Αργότερα,όταν πιά κατάλαβα πως τα γυαλιά του περιπτέρου ήταν ..πιφφφ..φτηνά,πλαστικά και θα μου χαλούσαν οπωσδήποτε τα μάτια,άλλαξα επιθυμία.Τα ματάκια μου πλέον γυάλιζαν γιά τα λογής λογής περιοδικά.Να σκεφτείτε,είχα πιάσει φιλίες με όλους τους περιπτεράδες της γειτονιάς γιά να μου δίνουν τα πιό σπάνια μεταχειρισμένα τεύχη του μίκυ μάους,να παίρνω πρώτη στα χέρια μου το καινούργιο τεύχος κι ακόμη,τον Ποπάυ,τον Τεν τεν,τον Μπλέηκ τον μικρό σερίφη..ααα όλα κι όλα τους είχα χρυσώσει..αν είχα όλα όσα τεύχη έχω αγοράσει,θα χρειαζόμουν ολόκληρο διαμέρισμα να τα βάλω!

Γύρω στα δεκατέσσερα,η καλύτερη ημέρα της εβδομάδας,ήταν η Τετάρτη.Ο ένας λόγος,πως εκείνη την ημέρα έβγαινε η Μανίνα,ο δεύτερος πως η μαμά μου μαγείρευε μακαρόνια με κυμά.Ο καλύτερος συνδυασμός,στο τραπέζι της κουζίνας,να πολεμάω με τα μακαρόνια(ακόμη δεν είχα μάθει να τα στρίβω στο κουτάλι),και δίπλα ανοιχτό το περιοδικό.

Νομίζω πως από την Μανίνα είχε προηγηθεί η Κατερίνα,και ακολούθησε η Πάττυ που ήταν πιό φρέσκο και πιό δροσερό.Εννοείται πως από όλα αυτά που σας λέω δεν έχανα τεύχος!

Ακολούθησαν πολλά.Το Φαντάζιο,ο Ταχυδρόμος,το Πάνθεον,η Γυναίκα,το Μarie Claire.Ακόμη και σήμερα,το καλύτερο μου χάζι το κάνω στα περίπτερα!

Αφήστε που αγοράζω περιοδικά μόνο και μόνο γιά να τα χαζεύω.Π.χ. περιοδικό αποκλειστικά με συνταγές.Τι δουλειά έχω εγώ με το μαγείρεμα που ούτε ζωγραφιστό δεν το θέλω;Μα κοιτώ τις φωτογραφίες οι οποίες είναι χάρμα οφθαλμών.Κι άλλα περιοδικά με κατασκευές που ποτέ δεν φτιάχνω.Όμως με κάνουν κι ονειρεύομαι.

Κι έχω βρει που λέτε εδώ και μία διετία ένα περίπτερο,μα τόσο ενημερωμένο,τόσο φορτωμένο και τόσο οργανωμένο άλλο πράμα..τι τσίχλες πρωτότυπες,τι σοκολατίτσες ιδιότροπες,τι γλυφιτζούρια σε σχήματα περίεργα!

Κι έχουν μία ευγένεια οι υπάλληλοι..στα ώπα ώπα μας έχουν..και να σας τα βάλω σε σακουλίτσα,και καληνύχτα και καλό σαββατοκύριακο..γαμάτο σας λέω!!

Μόνο ένα περίεργο να μου εξηγήσετε..γιατί όποτε περνάμε από περίπτερο ο άντρας μου επιταχύνει το βήμα του εε; ..γιατί;;