Είναι δύο πρωινά,που ενώ ξυπνάω πάρα πολύ δύσκολα,όπως συμβαίνει πάντα τέτοια εποχή,θυμάμαι πάρα πολύ έντονα τα πιό πρόσφατα μου όνειρα.
Στο πρώτο,βρίσκομαι στο σπίτι μου,με αγαπημένη παρέα,κοιτάω έξω από το παράθυρο και όλως περιέργως βλέπω έξω μία θάλασσα,πάρα πολύ κοντά,καθαρή,κρυστάλλινη και οινοπνευματί όσο ποτέ.Λέω στην παρέα μου,δες τι όμορφα που είναι έξω,έλα να πιούμε εδώ καφέ!Βγαίνουμε έξω στην βεράντα λοιπόν,κι εκεί που η θάλασσα είναι τόσο δίπλα,γίνεται η πολυκατοικία καράβι,και πλέουμε μέσα!
Στο δεύτερο,σήμερα το πρωί,βρίσκομαι σ ένα αδιέξοδο και δεν γνωρίζω με ποιό τρόπο θα πάω εκεί που θέλω.Ξαφνικά βρίσκομαι στη στέγη ενός σπιτιού και σκέφτομαι να ο δρόμος,ενώ με το βλέμμα ακολουθώ ανθρώπινες υπάρξεις που περπατούν σε υποτιθέμενα δρομάκια πάνω στις στέγες.Ανακουφισμένη τους ακολουθώ.
Λίγο πολύ πιστεύω πως τα όνειρα είναι το άγχος μας ή τα απωθημένα μας.
Γιά μεγάλο διάστημα είχα πάψει να βλέπω χρώματα στα όνειρά μου,επίσης γιά μεγάλο διάστημα πρωταγωνιστούσαν φίδια τα οποία γιά μένα είναι ότι πιό ανατριχιαστικό!!
Αλλά αυτά τα δύο τελευταία έμειναν χαραγμένα στην μνήμη μου..και δεν είναι τόσο το όνειρο όσο η αίσθηση εκείνης της στιγμής!
Τι ωραία που βλέπεις όνειρα...Και τι ωραίο το πρώτο όνειρο...Τον τελευταίο καιρό δεν βλέπω όνειρα και με στενοχωρεί πολύ.Μάλλον δεν τα θυμάμαι...δυσλειτουργία, λέει ο προσωπικός μου σύμβουλος.Ελπίζω ως τα μέσα Δεκέμβρη που θα έχουμε Workshop ονείρων στη σχολή Συμβουλευτικς που παρακολουθώ, να ονειρευτώ...
ReplyDeleteΚαι κάτι ακόμη...Μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής σου.
Κάτια
Αχ, φεγγαρένια ζηλεύω. Όλο μα όλο εφιάλτες βλέπω... Μα τι διάολο έχω πλέον μέσα στο κεφάλι μου; Και να σκεφτείς ότι κι ας κουράζομαι πολύ νιώθω ευτυχισμένη... Φαντάσου...
ReplyDeleteΜόνο η μάνα μου το απαλύνει κάπως. Κάθε φορά που της λέω κάποιες από τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες αναφωνεί χαρούμενη: " Α! Μα αυτό είναι καλό! Μεγάλη χαρά θα πάρεις!" Με τόση πίκρα στα όνειρα θα έπρεπε να έχω γίνει πάμπλουτη και να συναντάω κάθε μέρα κι από ένα αγαπημένο πρόσωπο. Μούφες μου λέει ε; ;) Σε φιλώ! :)
Είδες μερικά όνειρα είναι ολοζώντανα.Εγώ πολλές φορές αναρωτιέμαι να υπάρχουν κάπου άραγε αυτοί οι άγνωστοι άνθρωποι που βλέπουμε στα όνειρά μας? Εγώ σπάνια βλέπω αλλά άμα δω με επηρεάζουν πολύ.Τις προάλλες είδα ένα μικρό παιδάκι τόσο καλό μου είπε και το όνομά του, το αγάπησα πολύ και το πρωί τό ψαχνα.
ReplyDeleteΑν αρχισεις να βλεπεις και ασπρομαυρα με υποτιτλους να ανησυχησεις :):):):)
ReplyDeleteΕιναι καποια ονειρα που με συγκλονιζουν ειναι και αλλα ομως εντελως σαχλα που δεν μπορω να φανταστω τι νοημα εχουν και απο που ξεφυτρωσαν! Εχει τυχει σε περιοδο μεγαλης εξεταστικης πιεσης να δω νοσοκομειο και παιδακια με προβληματα και ξυπνησα νιωθωντας "μια εξεταση ειναι, δε χαθηκε και ο κοσμος αν δεν περασω!", ολοι λεμε τετοιες εκφρασεις αλλα λιγες φορες τις νιωθουμε και οντως μας ηρεμουν.
Σου ευχομαι γαληνια ονειρα....ξεκουραστα!
Καλημερα φεγγαρενια μου!
Καλημέρα Φεγγαρένια!!...τί να πώ έμεινα άναυδη με την ανάλυσή σου περί ονείρων...ούτε ο Freud δεν θα έκανε τόσο 'εμβιρθή' ανάλυση στα όνειρα....και γώ έχω δεί περίεργα όνειρα...και έχεις δίκιο η αίσθηση είναι αυτό που μένει καταγεγγραμένο στο μυαλό από ένα όνειρο....και μένα συνήθως μου έχουν αφήσει πολύ άσχημη αίσθηση τα όνειρα που έχω δεί...πολύ λίγα μου έχουν αφήσει κάτι όμορφο μέσα μου....(από όσα έχω δεί ως τώρα)...Μια γλυκιά καλημέρα.Αθανασία.
ReplyDeleteεγώ από τα ελάχιστα που ξέρω, η θάλασσα και μάλιστα η καθαρή είναι καλό όνειρο.... πάντως είναι τέλειο να βλέπεις όνειρα...
ReplyDeleteΌντως, η θάλασσα είναι καλό...
ReplyDeleteΔέ σου γράφω άλλα γιατί δέ σε προλαβαίνω που τα πετάς τα ποστάκια τόσο γρήγορα και έχασα τον Αναστάση!
Πάω κα΄τω!
Γιόρταζες???
Χρόνια πολλά!!!
Απ'οτι έχω ακουστά η καθαρή θάλασσα είναι καλό.
ReplyDeleteΔεν έδινα καθόλου σημασία στα όνειρα, μέχρι που μου συνέβη αυτό:
Είδα ότι καιγόταν ένα γειτονικό μου σπίτι, στην παλιά μου γειτονιά.
Δεν είχα απολύτως καμμία σχέση με την οικογένεια και απόρρησα.
Το μόνο, όταν έβγαινα στο μπαλκόνι μου, τύχαινε να βλέπω και τη γυναίκα αυτού του σπιτιού η οποία ήταν έγκυος, τότε.
Μετά από λίγες μέρες αφότου είδα το όνειρο, έμαθα ότι γέννησε αλλά το μωράκι πέθανε....
Επίσης όποτε βλέπω ότι είμαι σε λεωφορείο, έρχεται και μια στεναχώρια. Προσπαθώ να μη το δίνω σημασία αλλά πάντα βγαίνει και πια το φοβάμαι το συγκεκριμένο όνειρο.
Πάντως βλέπω προφητικά όνειρα.
Και δεν μ'αρεσει καθόλου μα καθόλου αυτό.
Τελευταία, θα το διάβασες, είδα τον Μπέργκμαν. Δηλαδή τί να πω!
Αργησα το ξέρω .. αλλά
ReplyDeleteΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ..
Οσο για τα όνειρα δεν θα μπορούσες να δείς καλύτερα . Γαλάζια ευτυχία απλώνεται μπροστά σου..
Εύχομαι τα καλύτερα...