κρυμμένες ψυχές

H υπόσταση και η οντότητα έχουν μία συγκεκριμένη κατεύθυνση από το παρελθόν στο μέλλον! Λένε πως δεν υπάρχει δύναμη που να μπορεί να διακόψει ή να αντιστρέψει την έννοια του χρόνου.
Κομματιάζω τους τοίχους της Χανθ και βρίσκω ογδονταενός ετών κρυμμένες ψυχές σε ξεφτισμένους σοβάδες κίτρινων αποχρώσεων. Περπατάω σε ατέλειωτους διαδρόμους, αναπνέω μυρωδιά κεριού μέλισσας που καίγεται αργά! Επαναλαμβάνω τον χρόνο ανοίγοντας πελώριες πόρτες στο σκοτάδι, κρεμάω στο καινούργιο φεγγάρι τα γυμνά παράθυρα με τα όμορφα καμπυλωτά τελειώματα στις κορυφές!
Τρίβω με δύναμη τα πινέλα μου σε πορσελάνινους νεροχύτες έως ότου ξασπρίσουν! Ώχρες, μπορντώ, ultramarine.. υγρά σαπούνια και πλάκες πλεξιγκλάς καταβροχθίζονται από παμπάλαια σιφόν.
Βρώμικο νερό έχει καλύψει τα πλακάκια σε γυαλιστερό φυστικί, ως επάνω! Μία επανάληψη φωλιάζει τεμπέλικα σε υγρά πανιά. Κάποιος χορεύει shamba μπροστά μου.
Ο καθρέφτης επάνω από τον νεροχύτη, μου χαρίζει πίσω το είδωλο μου με μάγουλα άπό κόκκινη οπαλίνα.Μπορώ να ορκιστώ πως έχω μία μοναδική σχέση με τα κάτοπτρα αυτού του χώρου, βάζω το χέρι στην φωτιά και σε ότι στοίχημα θέλεις πως με δείχνουν πάντα πάρα πολύ όμορφη. Είναι λύτρωση γιά μένα να μπορώ να με χαζεύω και να με χαζεύω ξανά. Παραξενεύομαι!
Πετάω ποτήρια από συνθετικό υλικό στα άχρηστα.. με καφέδες δοκιμασμένους πρώτα από συμπαθητικά τρωκτικά.
Βάζω στο στόμα του νεαρού φύλακα ένα κομμάτι ζάχαρη και φεύγω τρέχοντας ελαφρύτερη κατά εξηνταοκτώ ευρώ!!