ένα καλοκαίρι

Αλμύρα και πρασινοδιάφανες γάζες να απορροφούν τον ιδρώτα δροσίζοντας. Τρία χρόνια κρυμμένα σε μανίκια γυρισμένα και μία και δύο φορές. Άσπρα πανιά στα μαλλιά φιλτράρουν το φως του ήλιου. Μυστικές σπηλιές και υγρό σκοτάδι. Ένα μεταλλικό κουτί γεμάτο ζωντανά δολώματα χυμένο στα πόδια μου. Στάλες παγωτού σε πορτοκαλιά σωσίβια. Ερημικές ακρογιαλιές να καλούν το όνομα του Οδυσσέα. Έντομα σε γιγάντιες διαστάσεις. Βυθισμένες πατούσες σε άμμο καυτή. Μυρωδιά αλμύρας, ιδρώτα κι αντιηλιακού. Βιβλία με τσαλακωμένες σελίδες. Ένα ''θέλω να περάσω καλά'' να ρίχνει άγκυρα στο βυθό της θάλασσας. Άτοπο. Άλλο ''θέλω'' άλλο ''περνώ''. Νομίζεις πως σκηνοθετείς τα πάντα μα η θύελλα ή η νηνεμία κρύβονται στη στροφή. Κι έχει ομορφιά κι ελπίδα το να μην το ελέγχεις.

Τα καλοκαίρια δένουμε αθλιότητα, κακομοιριά και γκρίνια σε κόμπους ναυτικούς. Ζωγραφίζουμε φάρους και πλοία που μοναδικό σκοπό έχουν να εξαφανίσουν τους χειμώνες μας. Εκμισθώνουμε ολόκληρα νησιά και θάλασσες, ταβερνάκια και τοπικά γλυκά, υπαίθριους ζωγράφους και καλλιτέχνες που παίζουν κορίνες και καταπίνουν κομμάτια φωτιάς κι ο μόνος λόγος είναι πως θέλουμε να πιστέψουμε έστω και μόνο γιά λίγες μέρες πως είμαστε ''οι άλλοι'' κι όχι ''εμείς''! Φωτογραφίες με προσποιητή χαρά. Κ ι ελεγχόμενα χαμόγελα.

Οι πιό ευτυχισμένες μου στιγμές, ήταν αυτές από το πουθενά..

υ.γ. αν αναρωτιέστε να σας διευκολύνω..αυτή με το πράσινο.. :)))