έτσι ξαφνικά

Kι έριξε μιά βροχή, κι ένα χαλάζι στο μέγεθος μεγάλου ρεβυθιού, γέμισε το μωσαικό, ως απάνω οι κεραμικές γλάστρες της βεράντας, έσκυψαν φοβισμένα οι πανσέδες και οι πετούνιες τα κεφαλάκια τους, μικρά βότσαλα από πάγο πλήγωσαν τα τζάμια, μάζεψα όσα πρόλαβα και τα χάζευα παραξενεμένη στις χούφτες μου.

Στο ραδιόφωνο νοσταλγική μουσική επαναφέρει μνήμες και υγραίνει το μέσα μου, οι beatles στο Mrs. Robinson, το κεφάλι μου γεμάτο πασχαλιές σε όλες τις αποχρώσεις του μωβ, και στις σκέψεις μου πάλι το μωβ κυριαρχεί, τα μικροσκοπικά παγάκια εξαφανίζονται μαγικά από τα χέρια μου, γλύφω υπολείμματα από χρωματιστή ζάχαρη, ξετρυπώνω ένα μίκυ μάους ξεχασμένο από ένα αλλόκοτο παρελθόν, η μουσική συνεχίζεται με το perhaps αυτή τη φορά, κι άλλες μνήμες..

Η βροχή σταμάτησε έτσι όπως απότομα ξεκίνησε..

Μου μαλακώνει το λαιμό η αμυδρή υποψία ενός ήλιου, που κιτρινίζει στον ουρανό.