σαν σε ταινία

H Θεσσαλονίκη σήμερα είχε αυτό ακριβώς το χρώμα. Έβρεξε μιά στάλα, ευτυχώς ένα πεντάλεπτο πριν ξεκινήσουμε. Ζέστη πολύ που ανάγκαζε τα μπουφανάκια να βγουν και να κρατηθούν στο χέρι. Καπουτσίνο στον πεζόδρομο της Ικτίνου.
Παραλαβή από ένα πολυκατάστημα, και βιβλίο από την Πρωτοπορία. Τα πρώτα Χριστουγεννιάτικα. Λατρεύω αυτές τις μέρες ως τα Χριστούγεννα. Είναι το προσωπικό μου παραμύθι.
Η πόλη μας είναι πλέον σα το Λονδίνο, η άποψη μιάς γηραιάς κυρίας, μαζί με το καθόλου πρωτότυπο.. ''αχ αυτά τα νέα παιδιά, ο θεός να τα φωτίσει.. εμείς στα χρόνια μας τότεεε..''.
Αν μπορούσα να της εξηγήσω την δική μου άποψη, αμφιβάλλω αν θα καταλάβαινε.. φαίνεται πως από μία ηλικία και μετά μόνο απαιτείς.. μόνο, και απλά ξεχνάς, ή μάλλον θυμάσαι επιλεκτικά!!
Αυτή η ατμόσφαιρα, όπου βγαίνοντας στην παραλία όλα τα καταπίνει μία διάφανη πάχνη, μου θυμίζει τις ταινίες του αγαπημένου μου, του Αγγελόπουλου!!
Σα να βρίσκομαι σε κάποια ταινία του, κι όχι απλά απολαμβάνω ένα ρόλο κομπάρσου, μα πρωταγωνιστικό παρακαλώ. Τς!
Η όλη ατμόσφαιρα με οδήγησε στο λιμάνι, να αναπολώ τις μέρες του φεστιβάλ που σε 15 μερούλες έρχονται. Η ερώτηση ''ποιό φεστιβάλ;'' ενός αλλοδαπού μ έκανε και χαμογέλασα, έμαθα όμως..

Cinecarta μόνο τις καθημερινές και μόνο στο Ολύμπιον.
Με την ευκαιρία, φωτογράφησα (ότι έβλεπα μπροστά μου), ότι έχει απομείνει από τις σιδηροδρομικές γραμμές και το πλακόστρωτο πλάι στην θάλασσα

Η έκθεση φωτογραφίας, στον πρώτο όροφο δεν ήταν του γούστου μου, παρ όλο που η διαφημιστική αφίσσα με ενθουσίασε. Η δική μου ''ματιά'' δεν συνέπιπτε με την δική του, του φωτογράφου εννοώ!

Ο ''εξώστης'' σήμερα ήταν δυσεύρετος, παρ όλα αυτά, η βραδινή ταινία έχει ήδη ψηφιστεί.

Εδώ είμαστε και θα τα πούμε!

Καλό μήνα..

Καλό σ/κ..