Thursday, March 26, 2009

ο πειρασμός

Περίεργο, μα σήμερα το άκουσα έγκαιρα το ξυπνητήρι.
Δεν αντήχησε ούτε σαν κουδούνισμα τηλεφώνου, ούτε σαν συναγερμός αυτοκινήτου. Ξεκάθαρος, ο κτύπος ενός προγραμματισμένου, επιτραπέζιου, ρολογιού.
Ακολούθησε η φωνή σου, μαλακή και τρυφερή, χάδι στ αυτιά μου.
”Στέλλα θα ξυπνήσεις;”

Σηκώθηκα, σέρνοντας τις χνουδωτές ροζ παντόφλες μου βρέθηκα στην κουζίνα, γέμισα ένα ποτήρι με νερό κι ακόμη με μάτια μισόκλειστα από την νύστα, κατάπια το χάπι μου.
Το ρολόι του σαλονιού, έδειχνε πως είχα γύρω στη μία ώρα χρόνο ώσπου να φύγω γιά το γυμναστήριο.

Το νερό, κύλησε άνοστα ως το στομάχι μου.
Πεινούσα. Τι είχα φάει εχθές; Μεσημεράκι σαλάτα κι ένα βραστό αυγό, γιαούρτι και δημητριακά γιά βραδυνό.
Ένοιωθα κάτι ανάμεσα σε πείνα και πόνο, κι αν ετοιμαζόμουν Τώρα ώστε να φύγω στην ώρα μου γιά το γυμναστήριο, θα έπρεπε να περιμένω ως τη μία παρά τέταρτο γιά να βάλω κάτι στο στόμα μου.
Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Αποδεδειγμένο πως ποτέ δεν τα έχεις όλα. Ή απολαμβάνεις τις ασκήσεις σου πρωί πρωί ή τρως όπως όλος ο κόσμος το πρωινό σου και αποδέχεσαι τις επιπτώσεις.

Με ζύγισα. Πεινούσα τόσο που έδειχνε αδύνατο να περιμένω ως το μεσημέρι.
Πήρα με βαριά καρδιά την απόφαση.
Άρχισα να αδειάζω το πλυντήριο των πιάτων, έβαλα σ ένα μπρίκι το γάλα μου να ζεσταθεί, γέμισα ένα μπωλ με φλέικς ως επάνω, δυό δαμάσκηνα ξερά και γυμναστήριο παρέμεινε ένα όνειρο γιά σήμερα.


Η σοκολάτα ήταν ξαπλωμένη νωχελικά επάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Την έβλεπα κάθε που περνούσα πέρα δώθε, την έβλεπα με την άκρη του ματιού, με πλήρη ματιά, από μακριά, από κοντά, ήταν πάντα στο οπτικό μου πεδίο, φαρδιά, πλατιά, κρυμμένη μέσα σ ένα λεπτό, χάρτινο κάλυμα. Υποψιαζόμουν το ποιός την αγόρασε, όπως και το ποιός έφερε αυτόν τον μήνες τώρα απαγορευμένο πειρασμό μέσα στο σπίτι.


Της έριξα ξανά μιά λοξή, αυτή την φορά αναγνωριστική ματιά. Μμμ, ελβετική, γάλακτος, με κρυμμένα κομματάκια πορτοκάλι. Ότι πιό αγαπημένο μου.

Φύγε από μπροστά μου, μουρμούρησα, κι έπιασα να βάζω πλυντήρια, να απλώνω ρούχα, να ζωγραφίζω, να γράφω κείμενα. Η μέρα ήταν πολύ ζεστή, κι ο ήλιος γρατζουνούσε με τα νυχάκια του την τζαμαρία, στην ανατολική πλευρά του σπιτιού.

Η πείνα όμως, είχε ρίξει άγκυρα στο στομάχι μου. Κοίταξα το ρολόι. Μεσημέριασε. Έβαλα ένα κομμάτι στήθος κοτόπουλου να σιγοψήνεται. Πασπάλισα με αλάτι, και μ εκείνο το καρύκευμα γιά ψητά κρέατα που το κάνει πιό νόστιμο και πιό πικάντικο.

Ψήνω το κοτοπουλάκι μου, αλλά το βλέμμα δε φεύγει από την σοκολάτα, το ωραίο περιτύλιγμα κι το τεράστιο 70% στο κέντρο, που αναφέρεται στην περιεκτικότητα της σε κακάο.

Σιγά μη σε φάω, γύρισα και της είπα με περιφρόνηση. Τόσους μήνες το παλεύω, σιγά μη πέσω στα δικά σου χέρια. Τς, Τς.. (!)

Βάζω το κοτόπουλο σε υψηλή θερμοκρασία να ροδοκοκκινίσει, σε χαμηλή με λίγο νεράκι να σιγοψηθεί, περιποιούμαι και το μπρόκολο, αλατάκι, ελάχιστο λαδάκι, λεμονάκι, ετοιμάζω ένα μεγάλο πιάτο, μουστάρδα σπέσιαλ και μιαμμμ.. επιτέλους τρώω. Τρώω, μα συνεχίζω να πεινάω, λέω που θα πάει θα μου φύγει το συναίσθημα, μόλις τελειώσει και η τελευταία πηρουνιά.

Ξεπλένω το πιάτο μου, κι ακόμη πεινάω.
Βάζω ξανά το μπρίκι και τσάι να ψήνεται στη φωτιά.
Λοξή ματιά στο τραπέζι, κι η σοκολάτα ακόμη εκεί. Πάω από πάνω και λιγουρεύομαι την φωτογραφία. Ααα όχι της απαντώ, δεν θα σου κάνω την χάρη.

Πίνω με μικρές γουλιές το τσάι, χαζεύω στο διαδίκτυο.
Ξεπλένω το φλυτζάνι στο νεροχύτη. Με τυφλώνει ο ήλιος που μπαίνει στην κουζίνα μέσα από το παράθυρο, ακριβώς πάνω από την βρύση.
Πεινάω. Παίρνω στα χέρια μου την σοκολάτα, σαν να τρέμουν λίγο, η καρδιά μου χτυπά ίσαμε δέκα χτύπους γρηγορότερα, σκίζω το εξωτερικό λεπτό χαρτόνι συσκευασίας και χριτςςς.. ξετυλίγω το χρυσόχαρτο.
Κόβω ένα κομμάτι, το φέρνω στο στόμα μου.
Δοκιμάζω. Μμμ.. Αποκορύφωμα γεύσης!

Το πρώτο κομμάτι έφερε το δεύτερο, το τρίτο.
Τι να σας πω, κι αυτή τη στιγμή που γράφω στο πληκτρολόγιο, κρατάω μμμ.. ένα κομμάτι στο χέρι το αριστερό μμμ.. και γράφω με το δεξί.

Τελικά, εάν πήγαινα στο γυμναστήριο.. αν λέω..

27 comments:

  1. τι αξιζει η ζωη χωρις τους πειρασμους...!!τι αξιζει αν δε μπορεις να ευχαριστηθεις το φαγακι σου χωρις ενοχες...και να το ξερεις αυτοι που απολαμβανουν το φαγητο τους ξερουν να απολαμβανουν και τη ζωη :)
    (τετοιες μαχες δινω καθημερινα και τις χανω...μα νικαω αλλου...!)

    ReplyDelete
  2. "Η σοκολάτα ήταν ξαπλωμένη νωχελικά επάνω στο τραπέζι της κουζίνας."

    Την περιγράφεις τόσο ζωντανά τη σοκολάτα που νομίζω πως τώρα που την έφαγες έχασα έναν δικό μου άνθρωπο.

    Πώς μπόρεσες να της το κάνεις αυτό?

    Αν είχες πάει στο γυμναστήριο τώρα η σοκολάτα θα...

    ...ζούσε!

    :)

    ReplyDelete
  3. Εγώ πάλι λέω ότι αν είχες φάει τη σοκολάτα από το πρωί, θα την είχες εξαφανίσει, και όλα τα άλλα θα είχαν λειτουργήσει κανονικά!!

    υγ
    Απορίες
    α)Πώς βρέθηκε εκεί η σοκολάτα
    β)τόσες ώρες δεν έλιωσε;
    γ)με τόσο μειωμένες αντιστάσεις στους πειρασμούς, περιμένεις να πας στον παράδεισο;
    :)))))

    ReplyDelete
  4. @..cook..

    εχεις δικιο.. αλλα μηπως κι ενα ωραιο σωμα δεν ειναι πειρασμος ως προς την αποκτηση του;;;

    αχ αυτες οι μαχες..
    αλλα αν κερδιζουμε αλλου.. οκ.. σα να λεμε και καλυτερα;;;

    :)))

    ReplyDelete
  5. @..αχ γιαννη..

    μ εκανες να κοιτω ωρα πολυ το σχολιο σου, να το διαβαζω, να το ξαναδιαβαζω και να ξεκαρδιζομαι στα γελια..

    εε λοιπον αισθανθηκα κατι σαν την πετρουλα οταν περιγραφει τον καιρο..αλλα πως να το πω η ερμη, ετσι ακριβως ηταν απλωμενη η σοκολατα στο τραπεζι..
    νωχελικα!!!

    :)))

    αν ειχα παει στο γυμναστηριο, χι χι, γκνιαμ γκνιαμ.. να ηξερες ποσα πραγματα θα ζουσαν..

    χχχχχ

    ReplyDelete
  6. @..σωτηρη μου..

    απαντω..

    α) εγω δεν ειδα κανεναν να την ακουμπα εκει, αλλα ξερω πολυ καλα ποιος την αγορασε και ποιος την προωθησε στο τραπεζι μου(χχχχχ εχω μια γειτονισσα που ζηλευει οταν ειμαι σε διαιτα και σκοτωνεται να φτιαχνει και να μου φορτωνει γλυκα, ναι)

    β)γιατι λιωνουν οι σοκολατες; δε ξερω, δε προλαβα ποτε να δω καποια λιωμενη.. :)))

    μονο οταν τις λιωνω σε μπαιν μαρι..

    γ)ααα εσυ εχεις χασει πολλα επεισοδιααα..
    δεν ξερεις εκεινο το ανεκδοτο, οπου λεει ο αγιος πετρος πως οι αμαρτιες συγχωρουνται, οι (μπιπ) ποτε..

    χχχχχ

    ReplyDelete
  7. Kanei na sou antigrapsw tin eikona , na tin exw wallpaper?

    (den exei thermides etsi, right?!) :))

    ReplyDelete
  8. @..espressionist..

    δικια σου..
    αν και δε μπορω να πω πως σου την κανω δωρο, μια που καπου στο διαδικτυο την ανακαλυψα..

    καλημερα!!!

    ReplyDelete
  9. Αν πηγενες γυμναστηριο θα επερνες μια σοκολατα απο το περιπτερο :ΡΡΡ

    ReplyDelete
  10. @..ματ..

    δεν ψωνιζω ποτε σοκολατες απο τα περιπτερα, οποτε δεν ισχυει ο πειρασμος.. :)))

    αν, λεω αν.. απομακρυνω με καποιο τροπο την γειτονισσα που με τροφοδοτει με δηλητηρια;

    ReplyDelete
  11. να εισαι καλά κι εσυ και ο Γιάννης με το σχόλιο. ξεκαρδίστηκα στο γέλιο...
    εεε με μια σοκολάτα...
    φάτηνε ρε παιδάκι μου και μετα πήγαινε γυμναστήριο και κάφτηνε...
    φιλιά καρυστινά

    ReplyDelete
  12. @..venceremos..

    εγω παλι με το σχολιο του γιαννη ακομη γελαω..
    ειδες οταν εχει χιουμορ ο ανθρωπος.. !!!

    ναι τωρα που το σκεφτομαι, τοσος λογος για μια σοκολατα..τς..
    γραψε για γουρουνοπουλο να πιασει τα λεφτα του..!!!

    :)))

    ReplyDelete
  13. Μπορώ να αντισταθώ σε όλα εκτός από τον πειρασμό χαχα μ 'αρέσει μ'αρέσει!

    ReplyDelete
  14. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  15. @..2loveme..

    χαχαχα
    ωστε ετσι ε;
    σε ολα εκτος απο τον πειρασμο..;;;

    ποσο μαλλον εαν ο πειρασμος εχει ονομα..
    σ ο κ ο λ α τ α !!!

    χχχχχ

    ReplyDelete
  16. @..nico decay..

    ελα καλε που ζηλεψες..
    μια βολτα στο μαρκετ, στο ζαχαροπλαστειο, στο καπνοπωλειο της γειτονιας σου..

    μα τωρα θα μου πεις, μπορει να μην σου απλωθει στο τραπεζι, δεν το οτι θα κανει τα αδυνατα δυνατα να σε ξελογιασει ειναι το μονο σιγουρο..

    δεν εχεις παρα μα απλωσεις το χερι..

    χχχχχ

    ReplyDelete
  17. "...ξερω πολυ καλα ποιος την αγορασε και ποιος την προωθησε στο τραπεζι μου [...] μια γειτονισσα που ζηλευει..."

    "Κάλλιο ένας κακός χρόνος παρά ένας κακός γείτονας"


    χα χα χα χα

    ReplyDelete
  18. Μμμμ τι γλυκιά ανάρτηση!
    Ποιος μπορεί να αντισταθεί;

    ReplyDelete
  19. Φεγγαρένια μου!!!ποιος σου είπε ότι δεν μπορείς να πας στο γυμναστήριο αφού φας τη σοκολάτα,ε;;;;

    φιλάκι...με 70% κακάο:)))

    ReplyDelete
  20. Καλωσασβρήκα...

    Εγώ πάντως, και όχι τόσο γιατί μού περισσεύουν κάμποσα κιλά, από τη σοκολάτα προτιμώ μια φεγγαραγκαλιά,
    αστρική {stellata... ιταλιστί} ή άλλη...
    Και... ξομολογημένη αμαρτία, δεν είναι αμαρτία, έτσι;;;

    Kαι το δικό μου σχετικοάσχετο τώρα:

    Έχω φτιάξει, με την βοήθεια και άλλων μπλογκιστών και μπλογκιστριών, έναν κατάλογο από 36 κοινωνικοπολιτικά ψέμματα και παρακαλώ εσάς και τους φίλους σας να έρθετε και να τα αξιολογήσετε-ψηφίσετε για να αναδειχτούν τα 7 μεγαλύτερα: psemmatapsemmata.blogspot.com

    Λαοάρεστον έργον θα είναι!
    Γλυκό σαν σοκολάτα... χωρίς αντενδείξεις...

    Τρέξατε, τρέξατε...
    Τρείς και σήμερα μείνανε!!!
    Η προθεσμία λήγει... λήγει... λήγει...
    μα φυσικά... την ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ λήγει !!!
    {του 2009...} στις 12 τα μεσάνυχτα.

    ReplyDelete
  21. @..τερας της αμαλθειας..

    χχχχχ

    :)))))

    ReplyDelete
  22. @..librarian..

    μα κανεις..!!!

    ReplyDelete
  23. @..ψυχη μου..

    δεν μπορεις, δεν μπορω..
    επιβαιωμενο..!!!

    :)))

    ReplyDelete
  24. Την κατασπάραξες, και καλά έκανες! Τί να σου κάνουν τα ψητά κοτοπουλάκια και τα μπρόκολα, μπροστά σ'έναν τέτοιο πειρασμό, κι έτσι απολαμβάνεις έπειτα και το δροσερό νεράκι;)

    ReplyDelete
  25. @..caesar..

    μα αυτο δεν το ειχα σκεφτει..

    μια πολυ καλη ευκαιρια να πιεις νερακι, που επιβαλλεται..
    σωστα, πολυ σωστα..

    κατσε να ξετυλιξω αλλη μια σοκολατιτσα που μου ξεφυγε!!!

    ReplyDelete
  26. Oποτε έχεις τέτοια διλήμματα, θα τα στέλνεις κατά δω μερια να σε απαλλάσσουμε! Ειναι 5:58 και χωρίς καθόλου τύψεις καταβρόχθησα μια bitter orange! Με κοιτούσε από το Σάββατο στο ψυγείο ! Χαράματα λιγώθηκα! Αι σιχτίρ! Θα φάω και ένα κομμάτι λάκτα για να φύγει η πικρίλα και αύριο που ειναι δευτέρα ξεκινάω δίαιτα! Τι ; τώρα είναι Δευτέρα;; lol :)
    Filakia!!

    ReplyDelete
  27. Όποτε προσπάθησα να αντισταθώ σε τέτοιους πειρασμούς, κατέληγα να έξω γεμίσει το στόμα μου με όλη τη σοκολάτα και να αισθάνομαι μάλιστα και κομμάτια να κατεβαίνουν αμάσητα!
    Το σύστημα "μπάρα, απόλαυση, μπάρα" δεν το κατάφερα ποτέ.
    Και όσον αφορά στο "γιμναστοιρειω", όπως βλέπεις, είναι μια άγνωστη για μένα λέξη!
    Παρόλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι η σοκολάτα ταίριαζε τέλεια σαν ορεκτικό και σαν επιδόρπιο στο κοτοπουλάκι!
    Καλημέρα και καλό μήνα!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...