τρόπος χαλάρωσης

Κάθε που περπατούσα θυμάμαι, πριν χρόνια, και γιά ένα όχι σχετικά και τόσο σύντομο διάστημα, βυθισμένη στις μελαγχολικές σκέψεις μου, αφού προσπαθούσα να κάνω κτήμα μου από την μιά και να διώξω μακριά από την άλλη, μιά κατάσταση που με δυσκόλευε πάρα πολύ, ανίκανη να κινήσω σωστά τα νήματα της, πιεσμένη τόσο όσο και φοβισμένη, είχα βρει ένα κόλπο, παράξενο στην αρχή, λυτρωτικό στο τέλος, ένα παιχνίδι στην κυριολεξία με τους αριθμούς που βρίσκονταν στις πίσω πινακίδες των αυτοκινήτων.

Τους διάβαζα λοιπόν, τους επαναλάμβανα, τους πρόσθετα μεταξύ τους και μετά ακόμη μιά φορά εαν το αποτέλεσμα ήταν διψήφιο.
Στην αρχή, γινόταν αυθόρμητα, δίχως ιδιαίτερη σκέψη, άλλωστε το μόνο που μ ενδιέφερε ήταν να απασχολώ το μυαλό μου, να μη σκέφτεται αυτά που με στεναχωρούσαν, σταδιακά όμως, ένιωσα την ανάγκη να βάζω κι ένα στόχο. Απέκτησα τυχερό αριθμό, που έγινε το φαβορί μου, κι όταν κατά την μέτρηση το αποτέλεσμα ήταν Αυτός, συγκεκριμένα ένα ολοστρόγγυλο 10 αν θυμάμαι ακόμη καλά, μου έφτιαχνε πράγματι τη διάθεση.

Σιγά σιγά, βγήκα από εκείνη την άσχημη υπόθεση, και το μέτρημα των αριθμών το είχα σχεδόν ξεχάσει, ως σήμερα που συνειδητοποίησα πως τα φετεινά, ζεστά και υγρά καλοκαιρινά μεσημέρια, καταπιάνομαι και πάλι να βάζω αριθμούς στη σωστή τους θέση, αλλά με άλλο τρόπο αυτή τη φορά. Λύνω sudoku..

Λέτε να έχει καμμία σχέση;

υ.γ. η φωτο απο το deviantART