Σκηνοθεσία: Pedro Almodovar
Ηθοποιοί: Penelope Cruz, Luis Homar, Blanca Portillo, Jose Luis Gomez, Tamar Novas, Agustin Almodovar
Από τις ταινίες του Αλμοδοβάρ, φεύγω πάντα με την ίδια μελωμένη αίσθηση. Δύο ολόκληρες ώρες και κάτι, ένοιωσα τόσο οικεία σα να βρισκόμουν στο σπίτι μου, και όλα να διαδραματίζονται γύρω μου. Τα πρόσωπα που χρησιμοποιεί, είναι τόσο εκφραστικά και ζεστά, ιδιαίτερα οι γυναίκες του, από την μεγαλύτερη ηλικιακά ως την μικρότερη, από τον πιό κύριο ρόλο ως τον πιό τελευταίο. Πολλές φορές με κάνει να πιστεύω πως εμφυσά
ο ίδιος μέσα τους αυτή την ιδιαίτερη θηλυκότητα που αποπνέουν.
Ένας σκηνοθέτης, αργότερα τυφλός συγγραφέας διηγείται την ζωή του.
Τίποτα δεν αποκτάται δίχως κόπο, τίποτα δεν κρατάει γιά πάντα. Ανατροπές. Έρωτας. Ψέμμα. Ανάγκη. Εκδίκηση. Σεξ. Αποκαλύψεις.
Μία ολόκληρη ζωή κλεισμένη σ ένα συρτάρι με σκισμένες φωτογραφίες. Κι ότι απέμεινε, μιά φωτογραφία ασπρόμαυρη.
Η ανάγκη του να αντέχεις το σήμερα και να ελπίζεις γιά το αύριο.. η ανάγκη της σωστής διαχείρησης όσων έρχονται και παρέρχονται..
Είναι από τις πρώτες επιλογές που θα δω με την πρώτη ευκαιρία!!! Επίσης αγαπώ τον Αλμοδοβαρ!
ReplyDeleteΚι εγώ αγαπάω τον Αλμοδοβάρ..
ReplyDeleteΕίναι λίγο περίεργη η αίσθηση που μου αφήνει..
Μα δεν ξέρω.. με μαγνητίζει.
Θα τη δω όπωσδήποτε..
Πόσε ραγισμένες καρδιές να αντέξει πια αυτός ο κόσμος:) Ας είναι , ας αντέχουν αυτές τον κόσμο.
ReplyDeleteΕλπίζω να είσαι καλά , φιλιά:)
Mε προλάβατε αγαπητή μου!Ίσως γράψω κι εγώ κάτι αν βρω τον χρόνο... Μου άρεσε πολύ η ταινία κυρίως για τις δυνατές ερμηνείες. Πολύ καλό το βιντεάκι αλλά σαν τις σκηνές που μπαίνει στο καμαρίνι της Penelope και κλειδώνει... ααα δεν είναι!!!
ReplyDeleteΑγαπημένος μου σκηνοθέτης. Όνειρα γλυκά dear :-)
Εκδίκηση.
ReplyDeleteΓιατί να φτάνουμε ως εκεί;
@..roadartist..
ReplyDeleteη πρωτη ταινια του που ειδα ηταν το ''ολα για την μητερα μου''..
το ιδιο συναισθημα..
@..jacki..
ReplyDeleteταινιες που τις παρακολουθεις απνευστι δεν ειναι για να τις χανεις..
και μονο για τις εκφρασεις των προσωπων αξιζει..
@..2loveme..
ReplyDeleteωχ.. καλα που ειπες για καρδιες και καταλαβα πως εχω κανει λαθος..
ο τιτλος ειναι ''ραγισμενες αγκαλιες''..
τρεχω να το διορθωσω
@..maximus..
ReplyDeleteμμμ.. εχεις δικιο..
μα μου αρεσε κι αυτη η σκηνη, αν και την διαλεξα για το ακουσμα του τραγουδιου..
κι ωραια μουσικη δεν ειχε;;;
@..αγαπη..
ReplyDeleteγιατι ειμαστε ανθρωποι, και γιατι μας εχουν πληγωσει και γιατι χασαμε αυτο που αγαπαμε και γιατι νομιζουμε πως μας το εκλεψαν μη θελοντας να δεχτουμε πως το ονειρο που ζουσαμε δεν μοιραζοταν στα δυο αλλα ηταν μονο δικο μας..
να γιατι..;)))
Η ταινία μου άρεσε αλλά δε με ενθουσίασε τόσο όσο οι προηγούμενές του. Η σκηνή όμως με τα χέρια πάνω στην ασπρόμαυρη οθόνη νομίζω ότι ήταν όλα τα λέφτα.
ReplyDeleteΓια άλλη μια φορά μας απέδειξε τι σημαίνει καλλιτέχνης!
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDelete