enter / delete

Ένα φλυτζάνι, μυρωδιά και γεύση καφέ. Ζεστή γουλιά να χαλαρώσει το λαρύγγι και τζούρα καπνού. Γουλιά και καπνός. Καπνός και σκέψη.
Ο ήλιος διαπερνά ακόμη και αδιαφανή στερεά.
Γυαλιά. Υπολογιστής. Πριν χρόνια, σε μια από τις αγαπημένες διαφημίσεις του Λουμίδη στην τηλεόραση, αναφερόταν η λέξη laptop. Άγνωστη γιά τα τότε δεδομένα μου, από την μιά δε καταλάβαινα, από την άλλη ντρεπόμουν να ρωτήσω.. άργησα να μάθω..
Laptop λοιπόν. Εnter / Delete.. backspace..

Έχω χάσει το φως μου και μιά φωνή μου δίνει οδηγίες.
Αποθήκευση δεδομένων ζητάω. Το αίτημα σας δεν μπορεί να γίνει δεκτό μου απαντά.
Τα δεδομένα σας αλλάζουν τόσο συχνά που είναι αδύνατον να αποθηκευτούν με ασφάλεια.
Φωνή ψυχρή. Γιατί και πως δε ρωτάω. Δέχομαι και κουρνιάζω στο Shift. Γουλιά καφέ, τζούρα καπνού..

Αναμνήσεις. Από τις στιγμές που ρούφηξα με όλη μου την δύναμη. Το φως που κατάπια αχόρταγα. Την βιασύνη που είχα. Την ανυπομονησία. Την ελπίδα. Ένα συρτάρι γεμάτο φωτογραφίες κι άλλα που δεν φωτογραφήθηκαν ποτέ.
Το θέλω, το έχω, το δεν έχω, το δεν θέλω, το θέλω, το έχω, το δεν έχω, το δεν θέλω..
Χρώμα μαύρο. Το κόκκινο σπάνιο σα φύλλα χρυσού. Κι ακριβοπληρωμένο.
Κάνει την εμφάνιση του με έπαρση γιά να εξαφανιστεί σε χρόνο μηδέν. Ούτε με ερωτηματικά δεν προλαβαίνει να γεμίσει το κεφάλι σου..

Εικόνες ξεκάθαρης αλλαγής. Αυτό που έβλεπες είναι πιά μακριά. Κι εσύ αναγκάζεσαι φτου κι απ την αρχή..

Χωρίς.. δίχως.. συμβιβασμός με ένα αύριο που καθημερινά μετατρέπεται σε σήμερα.. με μιά αστείρευτη ελπίδα που δε γίνεται ποτέ πραγματικότητα.

Νομίζω πως θα λυγίσω με τον πρώτο δυνατό άνεμο. Θα σπάσω. Σαν εκείνα τα μοναχικά δεντράκια σε κάποιες φωτογραφίες φίλων. Μοναχικά και ανεμοδαρμένα με φόντο ένα ονειρεμένο κόκκινο ηλιοβασίλεμα.. να το πάλι το κόκκινο.. σα ψεύτικο μου μοιάζει σήμερα.. κίβδηλο..

Ίσως να θέλω και να ισοπεδωθώ.. ίσως να είναι επιλογή μου να βλέπω μόνο μαύρο..

Γιατί τότε ίσως να έχω μιά ελπίδα λίγο πιο δυνατή.. ένα χάδι λίγο παραπάνω.. ένα καλόπιασμα..

υ.γ. η φωτό δική μου