Mια στιγμή, ένα άγγιγμα που δεν πραγματοποιήθηκε, ένα δέρμα που δεν αγγίχτηκε, μια γραμμή που έσκιζε διαγώνια το λαιμό, το μισάνοιχτο κουμπί ενός πουκαμίσου, μια κίνηση των χεριών, ένα πεισματάρικο σφύξιμο των χειλιών, ο καπνός του τσιγάρου, ο τίτλος ενός βιβλίου, ένα μήνυμα, δυό στίχοι, μια φωτογραφία, δυό κόλλες χαρτί, λέξεις χωρίς προορισμό, ένα μενταγιόν, δυό τούφες σγουρό μαλλί, χτύποι καρδιάς ώσπου να.. , επιλεκτική αδιαφορία, μια συνάντηση, κλεφτές ματιές, ένας έρωτας που ντράπηκε να πει το ναι, ένα κάτι σα φως που ξέφυγε από την πηγή του, ιδρωμένες παλάμες, αβεβαιότητα, νύχτες μοναχικές κι αδιάφορες, συναισθήματα απροσδιόριστα, ένας κόμπος στο κατέβασμα του αλκοόλ, άρωμα από μανταρίνι, καπνός τυλιγμένος σε μιά μεγάλη σιωπή..
μεγάλη πουτάνα η μνήμη τελικά..
*σχέση μεταξύ κειμένου και φωτογραφίας μηδενική.. απλά έτυχε..
*πάω για φωτογράφηση..
*αύριο ο βασίλης μου τραγουδάει στο φράγμα της Θέρμης
*στους έρωτες που έμειναν στην επιφάνεια κι είναι αυτοί που με κάνουν να αναρωτιέμαι περισσότερο..
*κι όλο αυτό εξ αιτίας του aster-oid.. ένας έρωτας κι αυτός από τους εκείνους τους όμορφους πλατωνικούς..
*ακούγοντας το back to black
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Twas The Night Before Christmas
Οι άνθρωποι θέλουν διπλωματικές απαντήσεις κι εμένα δεν μ αρέσει καθόλου να είμαι ευέλικτος, είπε ο λαγός. Έτσι κι αλλιώς είχε συνηθίσει...
Και Βασίλης μου επίσης...(τον μοιραζόμαστε πολλοί αύτόν τον άνθρωπο!!). Και αυτές οι σκόρπιες εικόνες και σκέψεις, πόσο ταιριάζουν... Σαν το "Μη με αλλάξεις" του Μπίλυ.
ReplyDeleteΝαι, ναι, ναι... από τους όμορφους, τους πλατωνικούς, τους διαρκείς... που βασίζονται πάνω στις ίδιες ευαισθησίες, στα ίδια τραύματα, μερικές φορές, που κάποιοι ξέρουν να τα κάνουν πηγή δημιουργικότητας κι έτσι να τα διασκεδάζουν, να τα επουλώνουν...
ReplyDelete;-)
χμ,
ReplyDeleteσυγγχωρέστε με το τεχνοκράτη τον ασυναίσθητο μηχανικο... ο Πλάτωνας δεν ήταν που έλεγε πως "η φιλία ολοκληρώνεται μόνο με τον έρωτα";
και δεν εννοούσε φυσικα το συναίσθημα...
:)
κατα τ'άλλα αυτο το πανέμορφα δυνατο κείμενο μου φέρνει μελαγχολία...
πως το είπες;
α ναι, πουτάνα μνήμη...
καλο βράδυ
@ κοβω βολτες
ReplyDeleteθα συναντηθουμε ΕΚΕΙ λοιπον..
;)))
@ aster-oid
ReplyDeleteκαι στην αμοιβαια εκτιμηση και κατανοηση της προσωπικοτας.. κατι περιπου σα θαυμασμος δλδ ;)))
@ ναυτη
ReplyDeleteολα τα κειμενα μου, χρονια τωρα μελαγχολια προκαλουν..
δε μπορω να κανω κατι για αυτο ;))
*μου θυμισες ενα τραγουδι του βασιλη.. κατι με πουτανες!!!
*κατι αλλο ολοκληρωνεται με τον ερωτα.. η φιλια οχι ;))
καλο βραδυ επισης!
είναι εκείνα τα ανεκπλήρωτα και καταπιεσμένα ενίοτε μεγάλα ερωτηματικά, μα τι να κάνεις ακριβώς έτσι όπως το είπες ένα κάτι σα φως που ξέφυγε από τη πηγή του...
ReplyDeleteκαλημέρα:)
Ένας έρωτας που ντράπηκε να πει το ναι ...!!!
ReplyDeleteΠολλοί οι ... ντροπιασμένοι,
καρδούλα μου.
Σε φιλώ
@ roundel
ReplyDeleteειναι αυτα που μενουν δυνατα για παντα μεσα μας.. ισως τα μονα ΄΄για παντα'' γιατι ακριβως ειναι ανεκπληρωτα!
@ meggie
ReplyDeleteetsi!
Μια χαράτα πας με τη μνήμη. Χαίρομαι.
ReplyDeleteΠόσα "ναι" ντραπήκαμε ή δειλιάσαμε να πούμε και πόσα "ξεδιάντροπα" κάναμε ή αφήσαμε να γίνουν!
ReplyDeleteΠουτάνα και καλοπληρωμένη η άτιμη!!!
@ γιαννη μου..
ReplyDeleteμαλλον αυτη με παει..
@ angel
ReplyDeleteαα ως προς αυτο νιωθω πεντακαθαρη..
οοοχι και ξεδιαντροπες οι εκαστοτε επιλογες και εμπειριες μου ;)))