συγγνώμη;

Η νύχτα τελειώνει στο στόμιο της παγωμένης carib μου. Κουβέντες σε χρώμα κίτρινο και γεύση λεμονιού. Φωτιά στην παρέα απέναντι. Ψίθυροι στον πρώτο όροφο ενός ξενοδοχείου.
Βλέμματα. Σιωπές. Τα ίδια.
Το ξημέρωμα βρίσκει τα άστρα βουτηγμένα σε θαλασσινό νερό, μαζί και το σώμα μου.
Ο νους μου σ εκείνα τα Δέκα Γράμματα Στον Ποιητή, να πέτυχαν άραγε τον σκοπό τους;
Η ομορφιά στις λέξεις που στολίζουν το χαρτί.
Τι είναι αυτό άραγε που δημιουργεί τις επιθυμίες; Ποιά δύναμη μπορεί να κουβαλά ένας άνθρωπος που σε μαγνητίζει; Και συμβαίνει αυτό με όλους όσους βρίσκονται γύρω του ή είσαι ο μοναδικός δέκτης;
Κι αν σε πονέσω; Δεν έχει σημασία η αιτία, δές το απλά.. αν καταφέρω και σε πονέσω τόσο.. σα να σου γδέρνω το δέρμα.. παράδειγμα σου φέρνω..
Κι αν αμέσως το μετανοιώσω, μα ήδη θα έχω χρησιμοποιήσει όλες τις αιχμηρές λέξεις εναντίον σου..
Και μετανοιωμένη σου ζητήσω συγγνώμη..
Και μετά αρχίσω μία μια να γλύφω τις πληγές σου, αυτές που η ίδια δημιούργησα..
Πες μου
Ένα μόνο
Πόσο δύσκολο είναι να συγχωρείς, πόσο ανοιχτό μυαλό χρειάζεται να έχεις, πόσο έντονη προσωπικότητα κι αυτοπεποίθηση και φιλοσοφία ζωής..
Πόσο ΑνΘρώπινος πρέπει να είσαι..

Στις πατούσες μου κολλάει η άμμος ψιλή σαν αλεύρι. Βούλιαξε σήμερα η ακτή. Μπροστά μου ένα όμορφο ζευγάρι ξένων. Μοιράζομαι το τραπεζάκι και λίγο από την ομπρέλλα μου με δυό μελαμψά αγόρια..
Ένα ρεύμα, καθώς κολυμπώ, με στέλνει μανιωδώς πίσω. Όπως κι εσύ!

Κάποια πράγματα, μας αρέσουν μόνο και μόνο επειδή τα βρίσκουμε κάτω από εκείνες τις ειδικές πάντα συνθήκες. Όταν γίνουν δικά μας, δεν κρατούν τίποτα πιά από την αίγλη τους. Για αυτό κι εγώ, αυτό το αντιηλιακό με άρωμα καρύδας θα σου το χαρίσω..
Επάνω σου είναι που μυρίζουν όλα μου τα καλοκαίρια!

*ακούγοντας το Ether Party